Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Ανέμισμα



Το φωτογραφικό στιγμιότυπο μού το έκλεψε μία ερασιτέχνης φωτογράφος, 
που είναι κομμάτι μου... 
-------------------------------------------


Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Περπατούν άδεια ρούχα,
άδεια κορμιά
εγκαταλελειμμένα απ' τη σκέψη.
Ο Άνεμος βιαστικός,
σκοντάφτει στο πλακόστρωτο
ανοίγει το βαλιτσάκι
σκορπίζουν τα φύλλα
οι υπογραφές της Ζωής
τα φυλλοβόλα συμβόλαια
αορίστου χρόνου...
Γεμίζει ο δρόμος γραφειοκρατία.
Οι κοπέλες κρατούν τα φορέματα,
οι άντρες τα καπέλα.
Ο τροχονόμος σφυρίζει 
για προτεραιότητες οχημάτων.
Οι πεζοί οχλαγωγούν.
Μία βοή μυρμηγκιάζει
τον αέρα.
Ένα κορίτσι πέφτει νεκρό.
Το πλήθος μέλισσες
τρυπά και ρουφά νέκταρ
απ΄ τ' ανείπωτα της κραυγής της.
Κάποιος καλεί ασθενοφόρο,
κάποιος αστυνομία.
Πρώτος φτάνει ένας σπόρος
φυτεύεται στα μαλλιά της.
Δεν τον πήρε χαμπάρι κανείς.
Την μαζεύουν.
Την μελετούν οι ιατροδικαστές
την διαβάζουν οι παπάδες
την φυτεύουν στο χώμα.
Και σε χρόνο στιγμιαίου έρωτα
ανθίζει μέσ' απ' τα μαλλιά της
η σφαίρα.
Καρφώθηκε στο μυαλό της
σαν ιδέα
σαν καρφί
άνθισε σαν μπονσάι,
ευδοκίμησε σαν σεκόγια
μπουμπούκιασε ανθούς
κι ήρθε πάλι ο αδέξιος άνεμος
βιαστικός
να σκοντάψει μέσα στις φυλλωσιές
να σκορπίσει 
ένα άρωμα επιβράδυνσης
που φρενάρει την βιασύνη του κόσμου.