Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

~Half past ...me~




Στα σκοτάδια μιλώ καλύτερα.
Σβήσε το Φως του Κόσμου και κάθισε δίπλα μου.

Αυτό που με διασχίζει είναι ποτάμι ή ερπετό.
Πάντως τυλίγεται  και ρέει.
ΦωλιάΖει και Γεννά.
Σμίγει στο Δέλτα του Κορμιού με την Ψυχή.
Εκεί που χάνομαι Εγώ, 
Εκείνο διασκεδάζει Περιπέτεια.
Προσπάθησα να καθρεφτιστώ στο γυαλί.
Κόπηκα επιτυχώς.
Στη μέση.
Τομή οριζόντια και κάθετη.
Ανατομίας πείραμα.
Φαίνομαι τόσο άρτια εντός, αν και τεμαχισμένη.
Θυμόμουν από μικρή την τεχνοτροπία των Ζωγράφων.
Τράβηξα γραμμή να με σχεδιάσω συμμετρικά...
Η Γραμμή ερωτεύτηκε το Φίδι και το Ποτάμι.
Γονιμοποιήθηκε πάνω μου και μέσα μου,
πριν προλάβω τον Εαυτό μου να σχεδιάσω Αυτοτελή.
Έγινε σκοινί και τυλίγεται επίσης.
Ζωντανό.

Νομίζω άνοιξες τα μάτια σου.
Φάνηκε ένα φως να τρέμει.
Στα σκοτάδια μιλώ καλύτερα.
Κλείσε τα μάτια σου.

Ο Έρωτας μάς θέλει μισούς μες στην ολοκλήρωση.
Φαγωμένους επιτυχώς.
Διαβρωμένους από Ανάσα και Σταγόνα.

Ψάχνω τώρα ένα γυαλί
να ζωγραφίσω με παραλήρημα
το σχήμα που έχει απόψε το Φεγγάρι
για να δω πού θα κρεμάσω την ερωτευμένη Γραμμή της αΣυμμετρίας μου...