Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τρίτη 9 Απριλίου 2019

ΦυσιοΛογικά



Θα μιλάμε με κώδικες. Θα παίζουμε το παιχνίδι τους συνομωτικά. Θα υποκρινόμαστε φυσιοΛογικότητα κι όταν βραδιάζει κι όλοι ήσυχοι πέφτουν για ύπνο θα σκάμε στα γέλια, θα αγαπιόμαστε όπως οι Τρελοί, θα μιλάμε τη γλώσσα των άστρων που έχουν μπει σε πορεία σύγκρουσης, θα ανταλλάσσουμε κομμάτια, θα μαθαίνω την Ιστορία σου κι Εσύ τη δική μου και λίγο πριν χαράξει θα σοβαρεύουμε, θα μπαίνουμε στις πυτζάμες μας, θα κάνουμε πως τώρα ξυπνάμε για τη δουλειά και θα μιλάμε και πάλι τη διάλεκτο των λογικών, έχοντας τη λάμψη του supernova στην κόρη των ματιών και..... πρόσεχε μην μάς καταλάβουν!



Υγρασία



Να βρέχει κι ας μην σ αρέσει η βροχή. Χωρίς υγρασία πεθαίνω. Μην με βλέπεις που υπάρχω ανθρώπινα, αναρριχώμενο είμαι. Χώνω τα πόδια μου ρίζες δίπλα στα θεμέλια και τυλίγω το σπίτι. Ανθίζω, μαραίνομαι, καρποφορώ, ρίχνω τα φύλλα μου, γίνομαι λίπασμα και θρέφω τις ρίζες μου. Δε φεύγω. Μόνο αν ραντίσεις με τοξικά την ρίζα μου. Και δεν πιάνουν όλα τα ραντίσματα. Έχω ήδη αναπτύξει αρκετές ανοσίες στα είδη καταστροφής. Αντέχω. Κι έξω στο κρύο και στη νύχτα και στη μοναξιά της αναρρίχησης.
Βρέχει. Κάνε ησυχία και άκου τον ψίθυρο στο καπό, στη σκεπή, στην άσφαλτο, στα φύλλα, στο δέρμα. Όλες οι ανθρώπινες διάλεκτοι σιώπησαν. Μάς έμεινε μόνο η βροχή και το φιλί.