Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Ξέρεις, όσο μεγαλώνω ......




Ξέρεις
όσο μεγαλώνω
πιο νόστιμο το θέλω το Φεγγάρι,
πιο πικάντικο να είναι το Κενό,
πιο γλυκό το κάθε μου Λάθος,
πιο πικρός ακόμη κι ο πιο μικρός αποχωρισμός,
πιο άγριο το αγρίμι που Μέσα μου πεινά,
πιο ωμή την Αλήθεια των Πραγμάτων,
πιο ζουμερό το Φιλί στο στόμα,
πιο δυνατή τη γροθιά στο μαχαίρι,
πιο θανατηφόρα τα ατυχήματά μας,
πιο πολύπλοκα τα προβλήματα,
πιο μακρινά τα Ταξίδια,
πιο μεθυστικές τις μελωδίες,
πιο αμετάφραστα τα Ποιήματα,
πιο βαθιές τις Σιωπές,
πιο ουσιώδη τα Λόγια,
πιο προσωπικές τις Στιγμές,
πιο ελεύθερες τις Σκέψεις,
πιο επίμονες τις Προσπάθειες,
πιο τίμιες τις Ήττες,
πιο ταπεινές τις Νίκες μας,
πιο σφιχτή την Αγκαλιά,
πιο Επικίνδυνο τον Έρωτα,
πιο Αιώνια τη Ζωή,,
πιο Άνθρωπο τον άνθρωπο...

Ξέρεις
όσο μεγαλώνω
αλλάΖΩ στέκια...

Παύω να συχνάΖω εκεί
όπου οι καιροί πωλούν ευκαιρίες χαμηλού κοστολογίου Ζωής

και επιμένω να ξοδεύω το Χρόνο μου εκεί
όπου ο ΤρεΛός υφαίνει Στιγμές πάνω στο Κορμί του
με κλωστές λεπτομέρειας,
καίγοντας παραδίπλα τα Χρόνια,
-Ολόκληρα Χρόνια ή "Χρόνια Πολλά"-
για να Ζεστάνει όλες τις παγωνιές της Ζωής...
--------------------------------------------------------------------

P.S. Το πιο Μεγάλο Δώρο
απόψε
το ΠανΣέληνο που ξημερώνει
Φεγγάρι...

Αν έχετε σκάλα
αφήστε τη...
Γύρω στα μεσάνυχτα θα επιχειρήσω ανάβαση
ένα Φιλί να σκάσω στη Σελήνη...