Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

Μέλισσα




Θέλω να γράψω ένα βιβλίο
παιδικό
γιατί οι λέξεις μου τεντώθηκαν τόσο
ανάμεσα στην ψυχή μου
και στο κενό
ζητώντας εαυτό να παραδώσω
μα των ενήλικων βλεμμάτων οι αναγνώσεις
με των κρυμμένων φόβων τους
το βάρος
αβάσταχτες πολέμου κλιμακώσεις
που κάνουν ρίμα με το λήμμα χάρος
τραυματισμένες κρεμούν τις πανοπλίες
στα ελαστικά των στίχων μου σκοινιά μου
βουλιάζω, θάβομαι
ζωντανή μες στη σκιά μου
όμηροι πιάνονται της ζωής μου οι αναρχίες
καμπυλώνεται στο χώμα ο ουρανός
σκάνε χειροβομβίδες στο σώμα μου τ' αστέρια
σκοτώνεται το πλήρωμα
κι ο διαστημικός μου εαυτός
ενώ πλησίαζα απρόσιτα λημέρια.


Δεν είναι το βιβλίο
είναι ο κόσμος που θέλω να γράψω,
παιδικός,
τον εαυτό του να γεννάει προς τα πάνω
όπως εξατμίζεται η θάλασσα σε φως
υγρή φιγούρα μιας γυναίκας από άμμο
εκατομμύρια οι κόκκοι της χρυσοί
γαλαξιών ωάρια αμέτρητα εντός της
να σκάει το κύμα σε τροχιά ελλειπτική
και η φαντασία ν' αναδεικνύεται θεότης
ένας ήλιος να 'χει ρίζες του στη γη
μ' ηλιόσπορο να θρέφονται οι μάνες
σμήνη παιδιών από μήτρα μυθική
λεύτερα να 'ναι στων συμπάντων τις αλάνες
με φωτεινά αστέρια
στο τσάκρα του μετώπου
ν' ανταγωνίζονται του νου θεούς δαιμόνια
βλέμμα να φέρουν
μαχαιριού δικόπου
να επιμηκύνουν τη ζωή αιώνια
στρατιές παιδιών με μουσικό ταλέντο
τη νεκρική του διαστήματος να σπάνε σιγή
νότες ν' ανθίζουν στο γενεαλογικό τους δέντρο
κι η αλυσίδα της ζωής να μην μπορεί
να διασπαστεί.


Ξεκίνησα να γράφω ένα βιβλίο
παιδικό
ένα κεντρί κρατώντας για μολύβι
αρνήθηκα ανθρώπους και θεό
κι ό,τι τ' 'ονειρο με όρια συνθλίβει
τον εαυτό μου πέθανα στην πρώτη τη σελίδα
όπου μιας μέλισσας σχεδιάζω το περίγραμμα
διακεκομμένης περιμέτρου μια κουκκίδα
με χωρά στης ιστορίας το αρχίγραμμα
σαν η ψυχή μου να επιστρέφει
από το μέλλον
πετώντας να εκπληρώσει
το χρησμό της.