Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

Για μία μικρή





Γεγονότα αλυχτάνε και πάντα, παντού μία μικρή, αντικειμενικά αόρατη, μικροσκοπικά ορατή, παρακολουθεί τη Ζωή, καταγράφει στη μνήμη της, παρατηρεί χωρίς να παρατηρείται. Το χεράκι τυλιγμένο στην τρυφερή γάμπα της Μαμάς. Από τη θερμοκρασία στο δέρμα της Μητρικής Ορθοστασίας αντιλαμβάνεται αν ο κόσμος είναι έτοιμος να εκραγεί ή αν συνθηκολόγησε για Ειρήνη. Χεράκι δεν κράτησε ποτέ. Μόνο το κρόσσι στο μητρικό φουστάνι, ομφάλιο λώρο για να θρέψει το δικό της φόρεμα και τη φλέβα  με το Κόκκινο που ανεμίζει στο αίμα της Μάνας της. Ο κόσμος που υψώνεται πάνω από το παιδικό της ανάστημα, κάποια στιγμή θα τη βρει μπροστά του, κόκκινη και αρνούμενη να συμβιβαστεί με τις αναλήθειές του, πιστή στη δική της μελλοντική μικρή που θα τυλίξει το χεράκι στη δική της γάμπα και θα κρατάει σφιχτά το κόκκινο κρόσσι της Ψυχής της.