Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

~Εξετάσεις~





Σκυφτός
γράφω
εξετάζομαι
στο κέντρο μιας υπερυψωμένης προβλήτας
κάτω από ένα υπερφυσικό ρολόι
καθυστέρησης
ή παράτασης
για να εντείνεται η αγωνία μου.

Στα όνειρά μου πάντα επιστρέφω...
...στα θρανία...
-πάλι αδιάβαστος-
...στην τάξη...
-πάλι αργοπορημένος-
...στη Ζωή...
-πάντα απών-

Κάποιος τραβά την κόλλα,
πριν ολοκληρώσω τις απαντήσεις...

Τραβά την προσοχή μου,
μόλις συγκεντρωθώ στη λύση του προβλήματος...

Τραβά, κάτω από τα πόδια μου, τη Ζωή
ίσα που επιλέγω ΠΩΣ να τη ζήσω...




5 σχόλια:

ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ είπε...

καλη μου φιλη..!!
περασα να χαλαρωσω διαβαζοντας σε..
αχ! τι μου θυμισες τωρα..
το 77 και.. τα χρονια στο γυμνασιο
τοτε τα δυσκολα..
ειχαμε τον καθηγητη πανω απο το κεφαλι μας..
και η αγωνια στο κατακορυφο..
τα καταφερα δεν λεω...
πρωτος παρεδωνα την κολλα μου..
μετα τα χαλασα..
αλλα δεν λεω οτι δεν περασα και καλα ισως καλυτερα που εγιναν τα πραγματα ετσι..
και μονος μου τραξηξα το δρομο της ζωης ..
θυμαμαι αχ!
στερνη μου γνωση να σε ειχα πρωτα..
την καλημερα μου σου αφηνω.!!

~reflection~ είπε...

ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ

Όλοι ανεξαιρέτως φέρουμε μνήμες από τις Εξετάσεις, τα ΔΙαγωνίσματα, το Άγχος, την μαθητική αγωνία...

Ακόμη κι ο πιο αδιάφορος μαθητής αποτύπωσε μέσα του την Πίεση των Απαιτήσεων των Εξετάσεων...

Είναι ίσως η Αγωνία που συνδέεται με το πώς θα μας αξιολογήσει ο Δασκαλος, μα και οι συμμαθητές...

Πάντα αυτή η αίσθηση της Κριτικής...

Πόσα Όνειρα δεν έχει αφιερώσει το ΥποΣυνείδητο σ'αυτή την Αιώνια Διαδικασία της....Κρίσεως....

και πάντα ΕΚΕΙ που ο Νους κοντεύει να προσεγγίσει τις Λύσεις των Προβλημάτων ΚΑΤΙ συμβαινει και σβήνουν οι πιθανότητες να... Αριστεύσουμε στο Μάθημα και στη ....Ζωή!!!

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε θυμάσαι τι μου είπες..??? αν δεν σκύψεις ο άλλος δεν μπορεί ν ανέβει στην πλάτη σου.... αν πατάς καλά επομένως με τα πόδια σου .. ο άλλος δεν μπορεί όσο και να τραβά... να σου πάρει το χαλί... και αυτή τη στιγμή είμαι σίγουρη πως πατάς γερά.... όπως και σκέφτεσαι πιο καθαρά.... και οι αποφάσεις σου πιο δυνατές ανάλογα με τα θέλω σου... απ τη φύση σου είσαι δυνατή... δεν σε φοβάμαι... υπάρχουν καμπές στη ζωή... και τώρα αυτή η καμπή σου είναι σε άνωδο.... εγώ είμαι εδώ αθέατη ... πάντα να σ αγαπώ....

Frankne

~reflection~ είπε...

Υπέροχη μοναΔΙΚΗ Μαμά της ΖΩΗΣ μου,

πόσο δίκιο έχεις.....

χαίρομαι που μου επιστρέφεις Λόγια που κάποτε σου απηύθυνα ως Συμβουλες,
ακριβως τη Στιγμή που κι Εγω τα έχω ανάγκη!!!!

~reflection~ είπε...

Αθεατη δεν είσαι ΠΟΤΕ...

Εισαι πανταχού παρουσα σε κάθε ΒΗΜΑ της παράτολμης {λέω} Ζωής μου......

Δε με φοβάσαι γιατί οι Δοκιμασίες της ΖΩΗΣ μου με δίδαξαν πως να αντέχω, κι Εσύ το Ξέρεις πως ανταποκρίθηκα μαθητευόμενη
σε ΟΛΕΣ τις προκλήσεις της ΖΩΗΣ......