Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Ιάσιμη



Η εικόνα μου νοσηλεύεται ΕΔΩ:
http://rebloggy.com/post/art-trippy-hippie-drugs-lsd-grunge-acid-girly-pastel-butterfly-surrealism-trippi/118875483128


Αδύναμη τόσο
που μόνο τα μάτια σηκώνουν
νοερά αντικείμενα
από το πάτωμα της σελίδας
προς το φεγγίτη του μυαλού.
Οι καλοί πωλητές ανακαλύπτουν
ενισχυμένες ιώσεις
για τα ακριβά αντιβιωτικά τους.
Είμαι πειραματόζωο.
Κόλλησα τον ιό
και όπως πάντα μ' ερωτεύτηκε ο Δαίμονας
και δε λέει να φύγει.
Ψήνομαι σ έναν πυρετό
που γράφει κόκκινα ποιήματα
στον πιο βαθύ μου ύπνο
-τιμωρία-
να μην τα θυμάμαι το πρωί.
Όλη μέρα συνταγές σε εκτέλεση.
Το βράδυ βγαίνει απ το στόμα μου
μια μολυσμένη αράδα
από μεταδιδόμενα ποιητικά νοσήματα.
Τίποτε ανίατο.
Όλοι οι στίχοι
μωράκια σε θερμοκοιτίδα
που θα γίνουν καλά.
Κι εγώ επίσης.
Μοιάζει να θέλω τη μαμά μου
τί ντροπή για μια μεγάλη Γυναίκα!
Με παίρνω αγκαλιά.
Πρέπει να κοιμηθώ.
Δεν ξέρω τί ώρα περνάνε οι γιατροί
μα σε λίγο
θα περάσει
με τις σειρήνες του ν' αναβοσβήνουν
ένας θάνατος
και θέλω να του ξεφύγω.









4 σχόλια:

LIAKOS είπε...

"Ο μετριασμός σχολίου έχει ενεργοποιηθεί. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν από το συγγραφέα του ιστολογίου."

Επιλογή ταυτότητας...
...
ΚΑΠΟΤΕ ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ ΩΜΑ...
ΣΤΑΡΑΤΑ...
ΗΣΟΥΝ Η ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΑΜΜΕΝΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...
...
ΣΕ ΛΥΠΑΜΑΙ...
ΕΓΙΝΕΣ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ...
...
Ο ΓΝΗΣΙΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ Ή ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΝ ΘΕΣ...
ΔΕΝ ΔΙΑΔΙΔΕΤΑΙ...
ΔΕΝ ΒΓΑΖΕΙ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ...
ΑΠΛΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ...
ΚΙ ΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΨΟΦΗΣΕΙ...
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΠΟΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ...
...
ΑΠΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ...
ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΟΤΕΡΟ...

~reflection~ είπε...

Λιάκο,

Ποτέ δε δηλώθηκα ποιήτρια.
(Θέ μου ποιος μπορεί να αυτοαποκαλεστεί έτσι;)

Εκπαιδευτικός είμαι.
Και είχα να γράψω 1,5 χρόνο στο blog μου.
Ο λόγος που άρχισα πάλι να μιλώ, είναι γιατί δεν χωράνε μέσα μου οι παλίρροιες.
Δεν ξέρω αν έχω δίκιο σ' όσα προσεγγίζω.
Δεν ξέρω αν το στίγμα του ίχνους της σκέψης και της πράξης μου οδηγούν στο μονοπάτι προς τον παράδεισο -αμφιβάλλω αν υπάρχει παράδεισος- μα θα κριθούμε από όσους διαβάζουν και σκέφτονται πάνω σ' όσα μαρτυρά η σκέψη και η πράξη μας.

Οπότε είτε με υπογραφή ονόματος ως Κάκια,
είτε με ψευδώνυμο ως reflection,
είτε ανώνυμα
η Ενεργειακή Υπογραφή της Ψυχής μου αφήνει το στίγμα της για να κριθεί.

Τα βιβλία υπάρχουν για να διαδίδονται οι σκέψεις
όχι για να κάνουν βιτρίνα στο κρεοπωλείο του εμπορίου οι συγγραφείς τους.

Κι αφού μίλησες για τους Καταραμένους Ποιητές, πώς γίνεται να αποφύγω την παραπομπή στον Ρεμπώ;

Πόσα μεμονωμένα ποιήματα δημοσίευσε με την υπογραφή του;
Και ίσως θα μπορούσε να ήταν ένοχος για πολλές αποφάσεις στη ζωή του, μα όχι για το ότι επιχείρησε να εκδώσει την ποιητική του συλλογή, για να την διαβάζουν οι τρελοί ακόμη και σήμερα.

Ανώνυμος είπε...

Λιάκουρα, τράβα να δεις αν έρχομαι, που δεν πρόλαβε να ανοίξει το μπλογκ ξανά και αρχίσατε να πυροβολείτε προφασιζόμενοι ανοησίες.

Κάκια, ξέρω ότι δεν μασάς, και καλά κάνεις, συνήθως δεν μιλάω, αλλά είναι εξωφρενικά αυτά που καταλογίζει.

Να είσαι καλά, και καλή συνέχεια.

~reflection~ είπε...

Ανώνυμε

παλαιότερα έμπαινα πιο πολύ στις διαδικασίες. Τώρα όχι. Ο Λιάκος μάλλον βάζει στο στόχαστρο όλους. Ακόμη και τον εαυτό του, εφόσον διατηρεί ιστολόγιο και εκδίδει ηλεκτρονικά τη σκέψη του με την ψηφιακή υπογραφή του που ταυτοποιεί το έργο με την ενέργεια του συγγραφέα του.

Δεν υπάρχει κανείς που να ξέφυγε από το κατεστημένο.
Θα θυμίσω - με λίγη χιουμοριστική διάθεση- έναν από τους νόμους του Μέρφυ και τις προεκτάσεις του:

Ο καπιταλισμός βασίζεται στην ψευδαίσθηση ότι μπορείς να κερδίσεις (το κατεστημένο).
Ο σοσιαλισμός βασίζεται στην ψευδαίσθηση ότι μπορείς να φέρεις ισοπαλία (με το κατεστημένο).
Ο Μυστικισμός βασίζεται στην ψευδαίσθηση ότι μπορείς να.... βγεις από το παιχνίδι!


:)

Όλοι ζούμε σε μία ψευδαίσθηση πραγματικότητας προσαρμοσμένη στα μέτρα μας.
Θεωρώ πιο επιτυχημένο Παραχαράκτη της Πραγματικότητας, αυτόν που συνειδητοποιεί την πλάνη του και στρέφει το κατηγορώ στον εαυτό του, παλεύοντας να αντικρούσει τον εσωΕισαγγελέα με μία καλά σχεδιασμένη γραμμή του εσωΣυνηγόρου Υπεράσπισης!


:)