Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Δίχως τίποτε, μα με όλα



ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012

Απεραντοσύνη στο μπαλκόνι μου,
τυλιγμένο όλο το σύμπαν
σε μία βελούδινη κουβέρτα.
Όλες οι λέξεις
μια γουλιά καφέ.

Κινήσεις μετρημένες
στον άβακα
που παιδικά μετράει ως το 10.
Κλείνω τα μάτια
κι εκεί ζωντανεύουν όλα.
Όλα όσα δε χωράνε στην αγκαλιά μου.

Οι ευτυχίες, που γλυκαίνουν τον καφέ μου.
Οι περίπατοι, που μου έμαθαν τον κόσμο σου.
Οι εξομολογήσεις σου, που ακόμη ανάβουν τ' αστέρια.

Οι πειρασμοί, που με αδέξια κόλπα,
χύνουν λίγες σταγόνες καφέ στην κουβέρτα.

Όμως, πάντα ξεχείλιζε το συναίσθημά μας.
πάντα έσταζε το κόκκινο του φιλιού
περίσσεμα αποχρώσεων
και γινόταν χάλια η ζωή μας.

Σήμερα, δίχως τίποτε, μα με όλα,
κουλουριασμένη γύρω από το κέντρο του εαυτού μου
μπροστά στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας,
σε νιώθω...
τριγυρίζεις ακόμη εδώ

σαν βραχνή χροιά φωνής,
στο παρασκήνιο των τραγουδιών,
σαν γεύση ονειροπόλησης,
που βούλιαξε στον καφέ μου.



33 σχόλια:

Unknown είπε...

Απλά, απλούστατα,
υπέροχο,
βουλιάζεις μέσα μου.

Καλημέρες ψυχή μου

Ανώνυμος είπε...

Κατ' αρχήν πολύ ωραίο το τραγούδι που συνοδεύει το κείμενο. ΠΟΛΥ ερωτικό. Ιδανικό να συνοδεύει ιδιαίτερες στιγμές.

Από εκεί και πέρα αν εξετασω το ποίημα σου αντικειμενικα.... δεν θα ξεχωρίσω τι μου άρεσε πολύ γιατι ΟΛΟ μου άρεσε πολύ !!

Διορθώσεις όμως απαραίτητες...

Ο άβακας μετρά 10 ψηφία. Το μηδεν είναι η έλειψη χαντρας (αριθμου) , άρα...

Γραφεις για νοσταλγίες, λες και το παρόν σκοτεινιασε. Μπας και σε έχει επηρεάσει η φθινοπωρινή μελαγχολία ?

Πιες το καφέ σου κορίτσι μου, το πιατάκι έχει και μερικά από τα σοκολατάκια μας να σε γλυκάνουν. Μετά στειλε τον άβακα και κατέβα παραλία !!

Despina είπε...

Όλες οι λέξεις σου...
μια γουλιά καφέ...
την απολαμβάνω!!!!!
καλημέρα!!!

Dreameraki είπε...

Ευαισθητούλι μου εσύ!!

Bουλα. είπε...

Κλείνω τα μάτια
κι εκεί ζωντανεύουν Όλα..
Όλα όσα δε χωράνε στην αγκαλιά μου..

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Μοναξιά αποπνέει τούτο το έξοχο ποίημα. Και δεν ξέρω αν αντιπροσωπεύει την δημιουργό ή είναι μια έμπνευση περαστική.
Είναι όμως πανέμορφες οι εικόνες έτσι που αναγνώστης κάθε άλλο παρά μοναξιά νιώθει.
Καλό σου βράδυ Κάκια με την κουβέρτα που θα πρέπει να έχει χώρο.

~reflection~ είπε...

Πριγκίπισσα,

τα πιο φυσικά πρ΄γματα όπως ένα ηλιοβασίλεμα
μία κούπα καφέ
ένα τραγούδι
κρύβουν μεγάλες ποσότητες μαγείας
που μερικές φορές διαφεύγει της προσοχής μας...

Μία μεγαλχολική ονειροπόληση με αργές επιβραδύνσεις, ίσως είναι αρκετή, να μυηθούμε στην μαγεία του απλού και απέριττου..

Τα φιλιά μου... αργόσυρτες νότες ταξιδιού, στη χώρα του τραγουδιού που ακουγεται....

Ανώνυμος είπε...

Kάκια σήμερα είχε μια υπέροχη μέρα!

Το φως άπλετο και μαγικό και μέσα μου όλο το συμπάν

Επιστρέφω σπίτι φτιάχνω καφεδάκι γλυκό ανοίγω το pc και διαβάζω αυτό το απίστευτο και χάνομαι ξανά στην μαγεία του κειμένου και οι γουλιές καφέ έχουν ένα άρωμα που με ταξιδεύει ακόμα ποιο μαγικά . Έχουν επηρεαστεί και αυτές από την δική σου μαγεία . Φαίνετε έπεσαν σταγόνες μέσα γεμάτες συναίσθημα . Σε ευχαριστώ για αυτό το υπέροχο άρωμα που αναδύεται μέσα μου . Φιλία γεμάτα γεύσεις και αρώματα εξωτικά να σε ταξιδεύουν Κάκια μου !

~reflection~ είπε...

Ξαδερφάκι

Πάντα κάτι λείπει...
έτσι και η δέκατη χάντρα... κοκκινη απώλεια...
και μείναμε να μετράμε ως το χρυσό αριθμό: το 9, που μεσα από πολλαπλάσια επιμηκύνει την επιρροή του και βαθαίνει το είδωλό του...

Πάντα έχω ένα σεντούκι όπου κρύβω τα πολύτιμα αντικείμενα που ξυπνούν την ονειροπόληση...

Τα καταχωνιάζω ξανα...
φόρεσα φθινοπωρινές μελαγχολίες και ακολουθώντας το τραγούδι,
κατέβηκα στην άδεια παραλία..
μία φιγούρα διακρίνω από μακριά....

μία φιγούρα κι εγώ..
ίσως όσα μου λείπουν..
ίσως όσα πέρασαν..ίσως όσα θα έρθουν...
ίσως ο χρόνος που χώρεσε σε ένα ιδεατό αντρικό περίγραμμα..
ίσως ένας ήρωας ενός διηγήματος που περιμένει μία ηρωίδα για να ζήσει κινηματογραφικές στιγμές..
μα... εγω δε θρέφω ηρωίδες μέσα μου....
καποιοι κομπάρσοι εναλλάσσουν ρόλους, γιατί η παγκόσμια χρηματοδότηση ξεπούλησε τα κονδύλια σε υπερπαραγωγες
και οι τσιγγάνοι δεν αξιόθηκαν επένδυσης....
Οπότε γυρίζουν το έργο της Ζωής τους μονοι τους, παίζοντας ταυτόχρονα χίλιους ρόλους....

Σήμερα, η σκηνοθέτης Μοίρα, μου απέδωσε το ρόλο μιας νοσταλγικής μελαγχολίας....

Δενξέρω ανη φιγούρα που ανεμίζει στον φθινοπωρινό άνεμο θα πλησιάσει...
Συνήθως και οι σκέψεις έλκονται από λιακάδες... κι εδώ ξεκίνησε να βρεχει....

Φιλιά.. βροχινα λόγια ενός κινηματογραφικού διαλόγου....

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

αγαπημενη μου ολο το κειμενο αλλα και το τραγουδι θυμιζει καλοκαιρι νατο λοιπον εφυγε εκεινος ο γερο χειμωνας και αλλαξε το τοπιο η τουλαχιστον το πηρες αποφαση ναι Κακια ηρθε η Ανοιξη και το νεο καλοκαιρακι ειναι πιο κοντα αγκαλιασε το...ζηλευω το γαλαζιο της θαλασσα σου ζηλευω και την κουβερτα ξερεις εκεινη ναι ναι αυτην πιες μια γουλια καφε και παμε ...

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Σαν την αρρώστια που την κόλλησα τυχαία,
μπήκες στο αίμα μου και στο μυαλό λαθραία.
Κ’ όλα φαινόντουσαν ήσυχα κι ωραία
μέχρι που βγήκαμε στο δρόμο εμείς παρέα.
Τότε κατάλαβα ποιος είμαι και που πάω.
Και μόνο εγώ ξέρω το ζόρι που τραβάω.

~reflection~ είπε...

Δέσποινα,

στην υγειά μας...
με υγροποιημένες συγκινήσεις κειμένων
που μέσα από τις αναγνώσεις
μας φέρνουν τόσο κοντά,
όσο δε θα μπορούσε μία συνάντηση για...καφέ..

Σε κερνάω απόψε...
και καφέ..
και κρασί..
και ευαισθησίες κειμένων...

Τα φιλιά μου... απολαύσεις...

~reflection~ είπε...

Πιτσιρικάκι,

όλα τα κορίτσια - μικρά και μεγάλα - κρύβουν μέσα τους του Κόμσου τις αντιθέσεις....

μία ατίθασες..
μια ευαίσθητες..
μια αμαζόνες..
μία νεράιδες..

μα..
αν κοιταξεις στο βαθος εκείνα τα μάτια...
παντα θα διακρίνεις το ένα και γνήσιο πρόσωπό τους...
εκείνο που εκδηλώνεται σε λίγους..
πολύ λίγους....
που ίσως ούτε κι αυτοί να μην συνειδητοποιήσουν έγκαιρα την αποκάλυψη!...

τα φιλιά μου.... ευαισθησίες...

Ανώνυμος είπε...

Προχωράμε και γύρω μας αόρατες παρουσίες μας φωνάζουν πως όλα είναι εδώ. Λίγο πιο κοντά, λίγο πιο μακριά, τα πάντα υπάρχουν ολοζώντανα και μας περιβάλουν. Είναι ακριβώς αυτή η απεραντοσύνη που μπορεί να τυλίξει το σύμπαν μέσα σε μία κουβέρτα και να βουτήξει όλες τις λέξεις μέσα σε μια γουλιά καφέ.

~reflection~ είπε...

Βούλα...

το ρούχο σκίστηκε...φθάρθηκε από το χρόνο της απουσίας...
το παραμύθι μεγάλωσε έγινε πραγματικότητα...
και το χαμόγελο μέσα από μια ενηλικίωση έγινε παγωμένη γκριμάτσα στο πρόσωπο..

Ελα ξανα...
να πλάσουμε παιδικότητες
μέσα απο έναν έρωτα που ξέρει να ξεγελά τον χρόνο....

από το Παραμύθι των Αναμνήσεων που κάποτε χτίζαμε στην άμμο...

θυμασαι???

~reflection~ είπε...

Χριστόφορε,

όλες οι εικονικές κουβέρτες έχουν περιθώρια προέκτασης για να χωρέσουν να χουχουλιαστούν όλα όσα γεννήθηκαν από τη Συνύπαρξη...

και επίσης για να χωρέσει η ίδια η Συνύπαρξη..

Τα φιλιά μου.... προεκτάσεις σκέψης..

~reflection~ είπε...

Δημήτρη,

όλη η μαγεία εντοπίζεται στην άψογη συνεργατικότητα συγγραφης και ανάγνωσης...

Εγώ μύρισα το "χρωμα" των αναμνήσεων γραφοντας...
εσύ ήπιες το "άρωμα" των λέξεων
και ο καφές λιμάνι στο νησάκι της καρδιάς...

Όλος να τον πιούμε στην υγειά μας..

Τα φιλιά μου... κύματα που σκάνε στα χείλη της κούπας...

~reflection~ είπε...

Μάγε,

όλα θυμίζουνΟΤΙ επιθυμούμε να θυμίσουν...

διάλεξε ένα Αντικείμενο προσοχής..
εστιάζω και μου μοιάζει με αυτο που επιθυμώ..
παντα η επιθυμία δίνει χρωμα...αρωμα.. και σχήμα στα Αντικείμενα και στις Σκέψεις...

ετσι κι εμεις..
όταν ονειρευομαστε καλοκαίρια,
εκεινα μετουσιώνονται και σε φθινοπωρα και εισχωρούν στα μελαγχολικά νοσταλγικά τραγούδια...

Φιλι..... επιθυμία που μετουσιώνει Καθετί στα κέφια της....

~reflection~ είπε...

Bd

Κάποιες σκέψεις ταυτίζονται περισσότερο από άλλες...

Δεν μίλησα τυχαία για Σωσίες..
για Συνώνυμα...

χαίρομαι που τυλίγουμε το Συμπαν με την ίδια κουβερτα και πίνουμε καφέ από το ίδιο χαρμάνι...

Δυσκολες οι προσεγγίσεις και οι εστιάσεις..
γι'αυτο τους έχω αδυναμία..

Τα φιλιά μου..... παιδικοί στοχασμοί...

ღ oneiremataღ είπε...

μμμμμμμ υπέροχο το θέαμα απ΄το μπαλκονάκι σου,ποιήτρια των συναισθημάτων!!!
το απολαμβάνω μαζί με το εξαίσιο άρωμα του καφέ που ξυπνάει τις αισθήσεις μου, τυλιγμένη στην κουβερτούλα για την ψύχρα που έχει πιάσει έξω, αλλά πόση ζεστασιά στην ψυχούλα σου και συνάμα και στην δική μου, με τις τόσες όμορφες αναμνήσεις...!!!
νιώθω τα κύματα της θάλασσας του υπέροχου τραγουδιού, να έρχονται απαλά και να χαϊδεύουν τα βότσαλα στην ακρογιαλιά, καθώς συνθλίβονται λίγο πριν και χάνουν τη δύναμή τους πάνω στα βραχάκια της...όπως το γλυκό φιλί του χάιδευε το λαιμό μου, αφού πριν είχε συνθλίψει τα χείλη μου...
ίσως τώρα, όπως λες κι εσύ, δεν έχω κι εγώ τίποτα...αλλά ίσως να είμαι και γεμάτη με Όλα...
πολλά φιλάκια Κάκια :)))))

Wicca είπε...

Η στιγμή που κάθεσαι απέναντι στη ζωή και ατενίζεις τις λεπτομέρειες είναι η στιγμή που γίνεσαι καλλιτέχνης.

Λάθος άνθρωπος είπε...

Παντοτινά.

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

καλα οτι πεις?

frizArta είπε...

Το έχεις, σου λέω. Το έχεις.
Φιλιά

~reflection~ είπε...

Ονειρέματα,

τα συναισθηματικά τοπία μένουν ανεξήτηλα μέσα μας...

ο παφλασμός του φιλιού ...
τα μποφόρ της βαθιάς ανασας...
το θρόισμα της καρδιάς...

και με ένα κίνητρο ονειροπόλησης,
ζωντανεύουν σαν τοδρωμενο να λαμβανει χωρα εδω και τωρα..

Τα φιλιά μου... απολαύσεις...

~reflection~ είπε...

Γουίκα,

αφού εσύ μεάγγιξες με το ραβδί σου, μετουσιώθηκα σε καλλιτεχνική φύση που εξημερώνει την άγρια φύση των συναισθημάτων που εκ φύσεως είναι άγρια άλογα..

Ιδεατή ιππασία σαν παιχνίδι στηνάμμο...
τι μου θυμίζει αυτο?..
τι μου θυμίζει???...

Φιλί.... παιχνίδι στην άμμο....

~reflection~ είπε...

Λάθος Άνθρωπε,

στο αιώνιο, λάθη δε συγχωρούνται....

Φιλιά.... συγχωροχάρτια σκισμένα...

~reflection~ είπε...

Μάγε,

αφήνεις υπονοούμενο ότι λάθος λέω?
ότι είναι μία μεταμορφωτική μου ψευδαίσθηση αυτη η διαπίστωση?..
ότι μεταμορφώνω τα αντικείμενα που προβάλλονταιστον Ατομικό μου καθρεφτη???

μα....
κι αν όντως κανω λάθος, τι σημασία έχει?..
Υποκειμενικά ορίζεται ο κόμσος... η ευτυχία.... ο έρωτας.... τοκαθρεφτισμα των Παντως στην Προσωπική Αντιληψη του καθενος..

κι εγω γεννήθηκα να μεταφραζω λάθος..

μαθε μουτο σωστό τρόπο..
ή μάλλον θα ζητήσω μύηση από τη Γουίκα, για να καθίσω στο ίδιο θρανίο με ... τον Λάθος Άνθρωπο!!!..

φιλι.... αιτηση ενταξης στο τμημα των Μάγων.....

~reflection~ είπε...

Μαύρη Ντάλια,

σου το είπα.. το επαναλαμβ]ανω να το εμπεδωσω κι εγω κι εσυ...

Τα αλητρόνια έλκονται όση απόσταση κι αν τα χωρίζει..
Τυχαία δεν ήρθα...
Μυρίζει αντανάκλαση το μπλοκάκι σου και εκεινο το άρωμα που θα το ξεχώριζα ακόμη καιμέσα σε ένα αρωματοπωλείο με 1000+1 αρωματα...

κάποια στιγμή οι αρωματοποιοι είχαν συνθέσει το SW312... θεϊκό άρωμα...
όποιος ποτίστηκε πήρε σφραγίδα γνησιότητας...

Φιλί... ποτισμένο στο SW312....

vasiliki είπε...

Πέρασα να σου ανταποδώσω ενα χαμόγελο
γιατί απο το τρελλοπύραυλο δεν πρόλαβα. Όμορφο ποιήμα γεμάτο αναμνήσεις και πολύ συναίσθημα.
φιλί

~reflection~ είπε...

Vasiliki

Εύχομαι ο τρελοπύραυλος να βρηκε το στόχο του..
μα...
αφού γεύομαι το φιλί..
ολα πήραν το δρόμο που έπρεπε να θελουν...

τα φιλιά μου.... γλυκές στοχοποιήσεις..

ΓΙΩΡΓΟΣ είπε...

Πιστευω πως παντα θα τριγυριζουν στο μιαλο μας οι ανθρωποι με τους οποιους εχουμε περασει ευτυχισμενες στιγμες.
Θα τους αναζηταμε παντα να ξαναβιωσουμεκαι να ξαναμοιραστουμε μαζι τους και παλι στιγμες ευτυχιας.
Παντα οι αναμνησεις που μενουν ειναι οι καλυτερες,οταν ειναι περισοτερες απο τις χειροτερες.
Παντα θα τριγυριζουν στο μιαλο μας,σαν ενα αερακι που φυσαει ξανα και ξανα με τα ολα του και διχως τιποτε,αφου δεν τους εχουμε κοντα μας για να μοιραστουμε το ειναι μας, το φιλι μας, το χαμογελο μας ,την στιγμουλα μας ρε παιδι μου,τον καφε ,την κουβερτα,την κουβεντα ,τις στιγμες μας .Αυτες που θα τις ονομασω Ερωτικες στιγμες

Μα παρα πολυ μου αρεσει και με συγκινει αυτη σου η αναρτηση ,μα παρα πολυ
φιλια απεριοριστα μεσα απο την ψυχη μου Κακια μου...

~reflection~ είπε...

Γιώργο,

χαίρομαι ιδιαίτερα πουκαταφερα με λόγια απλά να συγκινήσω τις αναμνήσεις σου...

Προσθέτω στα όσα είπες ότι ακομη κι αν είναι λίγες οι ομορφες στιγμες παντα επικρατούν στη θυμηση από τις αντωνυμές τους...

Είναι η εστίαση του Νου πιο γλυκιά εκεί που η καρδιά βιωσε μεγαλες ευτυχίες....

Σε φιλω με γλυκες καληνυχτες......