Δίχως όνομα…
αυτό το κορμί αρνείται τις ετικέτες…
Δίχως ρούχα…
αυτό το κορμί αρνείται τη συγκάλυψη..
Ένα ίχνος νωπής επιβίωσης
στο ημικύκλιο του Ανατέλλοντος Ονείρου
επιβεβαιώνει το πέρασμά του
από τη χώρα της Εμπειρίας…
Ήρθα από μία ανάγκη χθεσινή,
που γρήγορα ενηλικιώθηκε…
Το κορμί αλλάζει…
οι σκέψεις πιο πολύ…
Γιατί όχι το όνομα?
Γιατί αυτό επιμένει σε μία αδιάλλακτη στασιμότητα?
Το ξεκολλάω από πάνω μου..
Ρούχο καλοραμμένο στη σάρκα της συνείδησης…
Ένα ένα τα ράμματα…
Πληγή υποσυνείδητου,
ο αποχωρισμός από το Οικείο…
Αστάθεια…
Πτώση στο χάσμα ανάμεσα στην αναγνώριση και στην ταυτοποίηση…
Επιμένω…
Το κορμί διψά για Ανεξαρτησία…
Παραιτούμαι του συμβατικού Εαυτού μου…
Δεν είμαι Εγώ που ήξερες…
Δίχως όνομα…
Πιο Ελεύθερη από ποτέ…
Αδέσμευτη, στο Ολοκλήρωμα της Αναίρεσης…
Δύσκολη πράξη…
Στο μέγιστο της κυματομορφής
αγγίζω το άνω Όριο της εκπαίδευσης:
Αυτοαναίρεση…
Τεχνητός θάνατος
κι ένας Νέος Εαυτός
στη χαραυγή των Μελλοντικών Υποσχέσεων…
22 σχόλια:
Για μένα Κάτια μου, δεν υπάρχει "αυτοαναίρεση".
Ό,τι αναιρείς είχες υποψιαστεί σε λανθάνοντα χρόνο, πόσο αναιρούμενο "δύναται" να είναι. Κι'αν και ανακόλουθο αυτό ήταν η αιτία που ξαφνιάστηκες τόσο.
και κάτι ακόμα,
ήξερες γλυκιά μου πως τόση "ταυτοποίηση" με τόση ... τακτική είναι ... προσχεδιασμένη "αναγνώριση".
(αυτά διάβασα πίσω απ'τις λέξεις σου)
φιλιά
Να ήτανε έτσι και με ένα τεχνητό θάνατο να ξαναγεννιόμασταν όπως θα θέλαμε σε μια νέα ζωή, όπου πίσω θα είχαμε αφήσει το όνομα και τον ρουχισμό του παρελθόντος! Εσύ τολμάς και το διακινδυνεύεις γιατί και το κανούργιο αύριο μπορεί να προβάλλει απογοητευτικό. Καλό βράδυ.
meggie,
πριγκίπισσα, για μενα δεν υπαρχει λανθάνοντας χρόνος...
Ο χρόνος μόνο αυτοεπιβεβαιώνεται και ενισχύει την Αληθεια του μεσα από τα σημαδια που αφηνει...
Εξαρχής δεν μπορείς να προβλέψεις το φθαρτό των Οικειοποιημενων χαρακτηριστικών... Τα βιωνεις στο έπακρο ως εξελίξεις και βελτιώσεις του Εαυτού σου..
Η έννοια της αυτοαναίρεσης γίνεται αναγκαιότητα, όταν συνηδειτοποιήσεις ότι για ένα διάστημα βάλτωσες σε λιμνάζοντα νερά μιας παθητικότητας που εμπόδισε την ολοκληρωση της διαδικασίας της επιτυχούς ενηλικίωσης...
Επιτυχής ενηλικίωση θεωρώ ότι είναι αυτή που δυναμικά εμπεριέχει ευπλαστη παιδικότητα...
Ορίσαμε το κριτήριο εναρξης της διαδικασίας Αυτοαναιρεσης και νομίζω ότι είμαστε έτοιμοι να σβήσουμε όλα τα σημαδια που έχουν φθαρεί πανω μας..
γιατί όπως αναφερει το ΖΕΝ:
αν δεν "αδειασεις" από τα Παλια, δε θα γεμίσεις από τα Νεα...
Σε φιλώ ολογλυκα..
αρχιζεις να μου γινεσαι απαραιτητη...
Παντα ρισκάρουμε, Κώστα μου....
Κάθε κίνηση κρύβει την απογοήτευση της αποτυχίας της ή την ευδαιμονία της επιτυχούς εξελιξης...
Αλλά είπαμε, ΑΝ υπαρχει Θεός είναι ο θεός των Τολμηρων...
Κανουμε το βήμα να ξεφύγουμε από το Παλιο και να παρεισδύσουμε στο Νεο, γνωρίζοντας βεβαια ότι και το Νεο σύντομα θα βαφτιστεί Παλιο και θα παραστεί ανάγκη επαναληψης της διαδικασίας...
Σε φιλω γλυκα... με σκέψεις και προβληματισμούς...
Το όνομα αυτό το ξένο ρούχο. Αυτό που χωρίς να έχει σχέση με το είναι, δυστυχώς είναι εσύ. Φαντάζομαι έναν κόσμο δίχως ονόματα, έναν κόσμο της φύσης όπου ο καθένας θα έχει την δική του μυρουδιά το δικό βλέμμα που καθρεφτίζει την ψυχή του. Δεν θα ήταν αυτός αυθεντικός κόσμος; Η Υπέροχη Κάκια που σε βάζει να σκέπτεσαι.
ΥΓ Τα κατάφερες και έφερες τον GIP σιδηροδέσμιο στα πόδια μας. Επιτέλους τον ανάγκασες!!!
Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα
Τώρα τι να σου πω τι να μου πεις κι εμένα
έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά
Ο…. σιωπηλός καβαλάρης!
Μόνος σε ένα εχθρικό σύμπαν, διασχίζοντας συνήθως μια έρημο ,
ή … μια ανθρώπινη ζούγκλα, συντροφιά με την μαγική
….ονειρική μουσική του δεν ελπίζει σε τίποτα,
δεν φοβάται τίποτα ,
δεν πιστεύει σε τίποτα .
Είναι ελεύθερος!
Ο άνθρωπος ‘χωρίς όνομα’, πιστεύει ότι το αληθινό,
είναι καλύτερο …
Χριστόφορε,
είδες τί όμορφη προέκταση?..
Απόρροια της αρχικής μου αφαιρεσης:
Αφαιρεσα το όνομα, πρόσθεσες την προσωπική μυρωδιά και το κατοχυρωμενο βλεμμα...
Ορίστε,τα πιο γνησια στοιχεία ταυτοποίησης!...
Βελτιωνόμαστε... σύσσωμοι προς μία πορεία εξατομικευμενης Φυσικότητας.... και μ'αρεσει!...
Όσο για τον GiP...
θα υπαρξει και συνεχεια, μόλις εμφανιστούν τα πρωτα του κείμενα...
Εδω είμαι..
με διάθεση αυστηρής κριτικής... {την αντεχει... Φυσικός γαρ!...}
Τα φιλια μου.. ανωνυμα.. μονο με εκεινη τη χαρακτηριστική μυρωδια!...
Μαγε,
Νυχτες ανωνυμες στο περιθωριο μιας απογοήτευσης που άφησε κενές τις προσδοκίες...
Η διαφορά είναι ότι αυτες οι Νυχτες δεν αποποιήθηκαν μόνες τους το Όνομά τους.. καποιος τρίτος τους το στερησε... γι' αυτο τόση πικρή γευση σταζει από τα χείλη των στίχων που της αγγίζουν ....
Μάθε με, όμως, να ξεφευγω από το γενικα.. και να έρχομαι στο ειδικα...
να έρχομαι και να φευγω ξανα... γιατί όταν μενεις καιρο δημιουργείς λιμναζοντα νερά στην επαφή , που διψάει για ορμητικούς χειμαρρους...
Και η μαγεία είναι στην επαναληψη των διαδικασιών.. εκει που από το Τελος της μιας αρχίζει η επαναληψη της Πρωτης... κ.ο.κ.
Δυσκολα σεναρια... μονο για λίγους!...
Αυτον τον καβαλάρη της Σιωπής, της ερήμου, της απομόνωσης μέσα στις νότες ενός ταξιδιάρικου τραγουδιού τον συναντησε μια μερα η Μοιρα...
Του επεδωσε προσωρινό όνομα..
Δεν εχει σημασία να το αναφερω εδω...
Του έθεσε ρόλο Ζωής:
Να περιπλανιεσαι δίνοντας αξία στο Όνειρο...
Ανωνυμα, μα παντα πίσω από νοηματικές περιγραφες που προσδιορίζουν επακριβώς την Αλήθεια των Πραγματων...
Αλχημιστής Μαγος... που στο σμαραγδενιο πίνακα της Ζωης σκαλίζει νεα σύμβολα αιώνιας σημασίας....
χωρίς ποτέ να αφήσει τη σφραγίδα και την υπογραφή του...
ΠΑΝΤΑ ανωνυμος... πίσω από nicknames που όμως τον προσδιορίζουν απόλυτα... κι ας είναι τόσο προσωρινα...
----
Η ψευτο-νεράιδα που ήξερε.... στ'αλήθεια κατι ήξερε....
Προς τα που πέφτει άραγε το όνειρο...
πως μπορούμε να το κερδίσουμε ή μήπως πρέπει να πληρώσουμε τίμημα για να αποκτήσουμε ένα κομμάτι του...
Καλησπέρα Κάκια :)
Πολύ δυνατή η επιλογή της φώτο.
Κατά τα άλλα...
δρόμο παίρνεις δρόμο αφήνεις.
Μέλλον παίρνεις παρελθόν αφήνεις...
Κι ο εαυτός με όλη τη γνώση και τις ιδιότητες βοηθός.
Τελικά η καλή νεράιδα είχε δίκιο. Όλα μεταμορφώνονται με ένα χτύπο του μαγικού ραβδιού.
Απλά δε θεώρησε ορθό να μπει σε λεπτομέρειες:)
Καλό Σαββατοκύριακο.
NAI ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΕΣΗ!!
φιλάκια πολλά πολλά!
Συμβαίνει κάποιες φορές να ακούσω το όνομά μου συνειδητά όχι από συνήθεια. Ακούγεται αλλιώς, σαν να ανήκει σε κάποιον άλλον. Το όνομα χαρακτηρίζει τη μορφή όχι αυτό που κρύβει μέσα της. Αυτό δεν έχει όνομα έτσι κι αλλιώς.. είναι ελεύθερο έτσι κι αλλιώς.. ένας άλλος εαυτός
Γίνεσαι αφορμή για σκέψη:)
Φιλιά πολλά!
Πολύ πολύ όμορφο. Οι ετικέτες και μένα μου δημιουργούσαν πάντα ασφυξία.
Μαρία μου,
το όνειρο καθε φορά μετατοπίζεται κι εμεις ταγμενοι να το ψάχνουμε διαρκώς...
Εσύ μέσα από υπεροχες συνθεσεις εικονων..
Εγω μέσα από πειραματισμούς λεκτικών συνδυασμών..
και όλοι εμεις, που περιφερόμαστε στα μπλοκάκια, λαχανιασμενοι αναζητούμε αθόρυβα ν'αγγίξουμε ένα κομμάτι ονείρου... έστω και δανεικο...
Αμετρητα φιλια.... ονειρικά... για εμπνεύσεις..
Αχ Κωνσταντίνε,
το χέρι σου μού δημιουργεί τόση ανασφάλεια, που χάνω την απλοϊκή παρόρμησή μου και μεταπηδώ αδέξια δεξιά κι αριστερά μπας και κλέψω λεπτομέρειες και νοήματα που αγγίζουν γυμνές τις Ουσίες...
Κι εμενα με γοητευουν πολύ οι περίτεχνες αναφορες και οι αναλύσεις, αλλα δεν είναι όλες οι στιγμές το ίδιο δημιουργικες..
Το παραδεχομαι... και απολογούμαι ταπεινα...
αχ.... παντα σε μπελαδες με βαζεις με τον εαυτό μου!.....
Πιτσιρικακι,
σε πήρτα και φύγαμε..
χωρίς ονοματα...
μόνο με προσφωνήσεις αυθόρμητες, επινοήσεις της στιγμής...
...σε έναν παραδεισο μη καταγεγραμμενο από το χερι των Υπευθυνων που ζητάνε ταυτοποιήσεις....
Σ'αγαπάω πολύ.....
Margo,
νιωθω πως η συνείδησή μου πιο πολύ ακούει στο όνομά μου, παρά εγω...
Αλλα εγω δεν είμαι η συνείδησή μου?..
ή μήπως είμαι το υποσυνείδητο?..
Υποψιάζομαι ότι κουβαλάμε παρακαταθήκη θησαυρών από σκέψεις του Συμπαντος που ανωνυμα φυτρωνουν μεσα μας... αλλα παντα η υπογραφή που συνοδευει τα κειμενα είναι εκεινη που φερει το όνομά μας....
Όσο κι αν παλεύουμε ώρες ώρες για το αντίθετο...
Εγραψα και ανωνυμα καπου..
Καποιοι γνωστοί διαβασαν τα κειμενα και μου εστειλαν σε mail κομματια του κειμενου επισημαινοντας: "Δικο σου ε?..."
Μας προσωποποιεί ο τρόπος μας.. η σκεψη μας και παραδόξως υποσεινήδητα και συνειδητά φερει τ' όνομά μας....
Σε φιλω ολόγλυκα... με πας παρακατω και μμμμμ'αρεσει!....
Efi,
παρείσδυσες στο λημέρι μου με νεραϊδας μορφη και όνομα κοινοτυπο...
Ποιο από τα δύο στοιχεία σε καθορίζει περισσότερο?..
Μαλλον ο συγκερασμος για να βγει προσγειωμενη η συντεταγμενη του Συνολου...
Σ' ευχαριστω για το περασμα..
φιλακια ανωμυμα... δως τους εσύ όποιο όνομα θελεις...
Δίχως όνομα
πιο ελεύθερη από ποτέ...
μια πολύ ενδιαφέρουσα γραφή, αισθάνομαι σε εξέλιξη γενικώς, σε σημεία βρασμού ο ψυχισμός σου, το πύρινο ύδωρ σου... καλησπέρα φίλη Κάκια... αφορμή στοχασμών και ενδοσκόπησης πάντα ο χώρος τούτος...
Δημοσίευση σχολίου