Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

~Η Μοίρα του Ήλιου~




Με αφορμή την πρόταση του Κένταυρου...


Η μοίρα του Ήλιου
που λάμπει σε δύο μάτια που ατενίζουν τα Όνειρα


Παίζανε τα παιδιά του Θεού με τη φωτιά και το χιόνι. Με φλεγόμενες ρίψεις στοχοποιούσαν τις ανθρώπινες καρδιές και έπειτα τις ρίχνανε στο άζωτο της συναισθηματικής ακινησίας, που απαλύνει τον πόνο από τις πληγές. Στο παιχνίδι τους επάνω, ένας πύρινος βώλος γλίστρησε απ’ τα χέρια του πιο μικρού παιδιού. Κατηφόρισε στο κεκλιμένο επίπεδο ανάμεσα στην Αλάνα του Παραδείσου και στο Χαοτικό Κενό… σαν βρεφική φλόγα στα σπάργανα του Σκότους… σαν πύρινη χιονοστιβάδα σε εξέλιξη, που παρασύροντας εύφλεκτα υλικά γιγάντωνε τη μάζα της.

Αχαλίνωτη τροχιά, δίχως φρένο…. να τρομάζει τις ισορροπίες και ν’ απειλεί τα στερεότυπα της Αιώνιας Νύχτας. Ώσπου απ’ το 9ο επίπεδο της Κόλασης αναδύθηκαν τα θερμομονωτικά χέρια κάποιου Δάντη, που ακινητοποίησαν και στερεοποίησαν τον Φλεγόμενο Γίγαντα στον Ορίζοντα των Ποιητών.

Από τότε σ’ ένα βάθος Χρόνου, ατελείωτο μπρος στις πεπερασμένες περιγραφές, ο Ήλιος ακολουθεί τη Μοίρα του:

… ανατέλλει μέσα από την ομίχλη των τελευταίων ονείρων της νύχτας..
…φλερτάρει της Σελήνης τ’ ολοκλήρωμα…
…τυφλώνει τις εστιάσεις, που ζητούν να του κλέψουν λίγη λάμψη…
…λιώνει το περίγραμμά του στη διαφάνεια του θαλάσσιου δειλινού…
Βασιλιάς… Κυρίαρχος κι Επόπτης της Ζωής… Ζωοδόχος, τα φωτεινά νήματα να κρατά του Γαλαξία.

Κύλησε, όμως, ο ανταγωνιστής Χρόνος στο κατόπι του. Μέσα σε μια στιγμή, κυοφορούσα Όνειρα, γεννήθηκε το Άλικο Κορίτσι.
Με φωτιές στα μάτια…
Κρασί στις φλέβες…
Ροδοπέταλα στα χείλη
και η θερμοκρασία της Ύπαρξής της
άγγιζε εργαστηριακά πειράματα ανάφλεξης.


Όμως, ο Ήλιος ασυγκίνητος την έλουσε με φως, ως όφειλε. Διατεταγμένος να σκορπά ζωή.
«Το άλικο πάθος της δεν αρκεί ούτε για ένα Joule θερμικής μου συμπύκνωσης!...», σκέφτηκε…
«Εξάλλου, είναι τόσο εύθραυστη μέσα στην θνητότητά της…»

Συνέχισε το Παγκόσμιο παιχνίδι του προκαλώντας το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας για παρατήρηση και αποτελέσματα:
Μέγιστη θερμοκρασία επιφάνειας
Πιθανά υλικά καύσης
Συχνότητα εκρήξεων
Διάρκεια Ζωής


Το Κορίτσι έξω απ’ τα πλαίσια της αυστηρής διατύπωσης των επιστημών, με αλληγορίες κλεμμένες από τον παραλληλισμό του Εσωτερικού της Κόσμου με τον εξωτερικό, εξιστορούσε περιλήψεις φανταστικών γεγονότων.

Κάποια στιγμή μέσα από τις αλληγορίες προκάλεσε τη Μοίρα της. Εκείνη ανταποκρίθηκε. Λατρεύει τις προκλήσεις η Μοίρα! Και το Κορίτσι ερωτεύτηκε παράφορα.
Το κλικ του φωτογραφικού συνειρμού της καρδιάς της συνέβη ένα ζεστό δειλινό καλοκαιρινής μαγείας. Η Νύχτα φωτίστηκε από αντανακλάσεις ιριδίζουσας ματιάς.
Ο εσωτερικός της ψυχισμός υγροποιήθηκε και κύλησε σαν κύμα από κάθε πιθανή ρωγμή του κορμιού της. Πλημμύρισε το Σκοτάδι αρώματα ρευστής Γυναικείας αειφορίας.
Ένας Έρωτας… Μία Νύχτα… Μια Ζωή…


Ο ξέφρενος χορός της κρεμάστηκε απ’ της Σελήνης τη μουσική. Γαλαξιακή ενορχήστρωση στο Ταξίδι της Καρδιάς. Συνωμότησε ο κύκλος των Χαμένων Ποιητών και όλα τα άψυχα προσωποποιημένα συμμετείχαν στη συγκίνηση και γίναν μάρτυρες της Ερωτικής Επαφής.
Διαταράχτηκε ο ύπνος του Ήλιου στο κρυμμένο Ημισφαίριο των Μοναχικών Ονείρων… Εδώ, στο ημίφως της σαγήνης, στο Ημισφαίριο των Ερωτευμένων η Κοπέλα ηγείται του χορού κι η Νύχτα ήδη άπλωσε το βελούδινο χαλί της.
Ο Κόσμος Δικός Της…
Για πάντα…
Για πάντα?...

Η Νύχτα πεπερασμένη…
… το ίδιο κι η Ζωή…
… κι ο Έρωτας επίσης…


Όλα υποταγμένα στην Καμπύλη της Μοίρας. Μετά το Μέγιστο της Κορύφωσης… η Πτώση…
Το Κορίτσι ήταν πιο εύθραυστο απέναντι στις απώλειες, παρά στη θνητότητά της, όπως της καταλογίσε ο Ήλιος.

Κοντά στη Λυκαυγή ο πρώτος αποχωρισμός. Το πρώτο δάκρυ έπνιξε το τελευταίο αστέρι…. φως πια σβησμένο...
Ο Ορίζοντας που τόλμησε να ντυθεί στα χρώματα της Αυγής, βούλιαξε ολόκληρος στο βουρκωμένο βλέμμα της. Ο Ήλιος αγέρωχος μέσα στην Παντοδυναμία του αποπειράθηκε να ξημερώσει την πρώτη μέρα, μετά το Χωρισμό…

Τι Λάθος εκτίμηση!...
Ας παραδεχόταν πρώτη φορά την Αδυναμία του μπροστά στο Πάθος των Πληγωμένων κι ας έμενε κρυμμένος πίσω απ’ τα σύννεφα της μελαγχολίας… Μόνο για σήμερα…. Το αιώνιο κι ατελείωτο σήμερα, μετά το Χωρισμό..

Στο στιγμιαίο άγγιγμα της Χαραυγής γύρισε η Κοπέλα το ραγισμένο βλέμμα της προς τον Ήλιο κι εκείνος ολόκληρος χώρεσε μέσα στο βάθος της ρωγμής του…

Τεμαχίστηκε το είδωλό του στα δυο της μάτια…
Κομμάτια οι φλόγες…
Όλη η βροχή των δακρύων, τις έσβησαν μία μία… πνιγμένες φωτιές… κι ο Ήλιος έσβησε μέσα σε Δύο Μάτια που κάποτε ατένιζαν τα Όνειρα…


41 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αριστουργηματικό το κείμενο μύνημα σου. Κρίμα που δεν είχε happy end.

Epicuros είπε...

Ποιητική περιπλάνηση στο ηλιακό μας σύστημα. Και στο ερωτικό γίγνεσθαι. 'Ομορφες αλληγορίες!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Μα τι υπέροχη κοσμογονικο-ανθρωπολογικο-φιλοσοφικό-ερωτικό κείμενο. Τι έμπνευση! Τέτοιες εικόνες μόνο σε όνειρα παραδεισένια μπορείς ίσως να δεις. Μάλλον το γοητευτικότερο κείμενο που διάβασα εδώ και καιρό.
Καλή σου μέρα μάγισσα του λόγου.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Αφησα ένα σχόλιο προηγουμένως αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι καταγράφηκε. Τώρα κάνω δοκιμή.

Unknown είπε...

Αναρωτιέμαι Κάκια μου τι σε ωθεί να γράφεις έτσι,
το πεπερασμένο όλων ή
η τεμαχισμένη εικόνα του ήλιου;
Βιώνεις ένταση ζωής σε μέγεθος ανεκτό;
Βάζεις "φωτιά" στα τόπια με τέτοια πρόθεση πυρκαγιάς που σκέφτομαι πού θα βρεις τόπο να σταθείς;;

Σε φιλώ ψυχή μου

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Πού να βρω το κορίτσι που μ' άφησε
που μου έλεγε πως μ' αγαπάει
η καρδιά μου και πάλι γελάστηκε
για χατήρι της τώρα πονάει
μου το λέγανε όλοι οι φίλοι μου
η αγάπη σε κάνει κομμάτια
μα εγώ και η καρδούλα μου θέλαμε
της αγάπης τα υπέροχα ματιά...

Πού να τη βρω καρδιά μου δε σε αισθάνεται
που να τη βρω πως να βρεθώ κοντά της
είχε σκοπό να φεύγει και να χάνεται
και εγώ εδώ να νιώθω το άγγιγμα της

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Έτσι και εκείνο το βράδυ, το κοριτσάκι, καληνύχτισε το φεγγάρι και ξάπλωσε στο κρεβατάκι της.Ενώ κοιμότανε, είδε ένα πολύ παράξενο όνειρο. Το φεγγαράκι, είχε αφήσει τον έναστρο ουρανό και πήγε να δει από κοντά το κοριτσάκι, που κοιμότανε γλυκά στο κρεβατάκι του.
«Γεια σου κοριτσάκι. Σε βλέπω κάθε βράδυ που με χαιρετάς πριν κοιμηθείς. Απόψε, αποφάσισα να έρθω να σε δω από κοντά ».
Το κοριτσάκι σάστισε, αλλά ήτανε και πολύ χαρούμενο.
«Έχω μια ιδέα, θέλεις να σε πάω μια βόλτα ψηλά στον ουρανό;», της είπε το φεγγαράκι.
«Ναι, το θέλω πολύ», είπε χαρούμενα το κοριτσάκι.
«Κρατήσου γερά από πάνω μου και ετοιμάσου να σου δείξω τον δικό μου κόσμο», είπε χαμογελώντας το φεγγαράκι.

Ανώνυμος είπε...

Το Άλικο κορίτσι ακολούθησε την τροχιά που επέβαλαν τα ονειροπατήματα και η φλόγα της καρδιάς της...
Δεν ήταν τα μάτια της που ατενίζανε τα όνειρα αλλά η ψυχή της κι αυτή γίνεται παρανάλωμα του πυρός ως ανταμοιβή για την πορεία...

Υπέροχο ταξίδι...

EEE είπε...

Άραγε ... έχει μοίρα ο Ήλιος ;

ξωτικό είπε...

«Το άλικο πάθος της δεν αρκεί ούτε για ένα Joule θερμικής μου συμπύκνωσης!...»,


πςςςςς !!!!! Αυτή είσαι !!!! Πάει ξερός θα πέσει ο κύριος καθηγητής !!!!
Αααααχ καλά του'κανες !!!!!


Βρε συ τι πυρηνικές εκρήξεις γίνονται μεσ'το κεφαλάκι σου;; Για...να σας δω εδώ κύριοι επιστήμονες !!!!!!!!!!
Π....αλάβωσε ο Π...υρήνας του ξωτικού !!!!!
Φιλί πυρηνικού και όχι πληγωμένου Πάθους !!!!

ღ oneiremataღ είπε...

κι ο ήλιος ζωντάνεψε και θέριεψε και λαμποκόπησε μέσα στο δυο της μάτια...και σκόρπισε απλόχερα τριγύρω του λάμψη, ζεστασιά και ζωής χαμόγελα...κι όμως να που κι ο ήλιος έχει πεπερασμένη μοίρα κι έφτασε στο τέλμα του κάποια στιγμή...και μετά το απόλυτο σκοτάδι κι η παγωνιά...
απίθανα εμπνευσμένο το κείμενό σου και η αποτύπωση της πένας σου χρυσό χνάρι στο μονοπάτι των λέξεων, ποιήτρια των συναισθημάτων!!!
πολλά φιλάκια στο Άλικο Κορίτσι :)))

ποιώ - ελένη είπε...

οι τροχιές του ονείρου έχουν πάντα άλικο χρώμα

τα σέβη μου ποιήτρια
υπέροχο

α Κενταύρου είπε...

Όλη η βροχή των δακρύων, τις έσβησαν μία μία… πνιγμένες φωτιές… κι ο Ήλιος έσβησε μέσα σε Δύο Μάτια που κάποτε ατένιζαν τα Όνειρα…

Για το φυσικό Ήλιο το σβήσιμο είναι δεδομένο.
Ο ερωτικός ήλιος μπορεί να μη σβήσει ποτέ,μπορεί τα μάτια να λάμπουν ακόμα και όταν το φθαρτό σώμα ετοιμάζεται να γίνει αστρική σκόνη.

Ανώνυμος είπε...

Θα μου επιτρέψεις να συμπαρασταθώ στον ήλιο. Νομίζω ότι το χρειάζεται...
Όλα αυτά βέβαια αφού πρώτα καταθέσω για άλλη μια φορά τον θαυμασμό μου στο Άλικο Κορίτσι με τις φωτιές στα μάτια, το κρασί στις φλέβες και τα ροδοπέταλα στα χείλη. Άλλωστε δεν ξεχνάω ότι κατάφερε να επισκιάσει τον ήλιο...

Ανώνυμος είπε...

Συγκλονιστικό

Με έστειλες αδιάβαστο ακόμη μια φορά
Τι να πω δεν ξέρω

Ειλικρινά με συγκλόνισες και με αιχμαλώτισες στην περιγραφή σου ……

Το φυλακίζω

Respect

Φιλία γυναίκα μάγισσα!

marilise είπε...

καλώς σε βρήκα και αν γιορτ΄ζεις χρόνια σου πολλά
λατρεύω τον τρόπο που εκφράζεις την ελευθερία του ανθρώπου να ονειρεύερεται

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΕΓΩ ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ.ΑΦΗΝΩ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΟΥ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΥΠΕΡΟΧΑ!!!

KANTHAR0S είπε...

Είσαι πολύ μπροστά.

α Κενταύρου είπε...

Σε δεύτερη ανάγνωση....
Βασιλιάς… Κυρίαρχος κι Επόπτης της Ζωής… Ζωοδόχος,
Περιγράφεις ποιητικά με εικόνες πολλές των Ήλιο ,το ρόλο του.Κάνεις και τον έρωτα Ήλιο που λάμπει ,θεωρείς σχεδόν δεδομένη τη Μοίρα του Ερωτικού Ήλιου το σβήσιμο της λάμψης του.Το θάνατο του Έρωτα.Που συνήθως είναι ο πρώτος ο μοναδικός ο πιο λαμπρός.

~reflection~ είπε...

GiP

χαίρομαι που σου άρεσε...

Σε πρόσφατους αγώνες TaekwonDo στους οποίους συμμετείχε ο σύλλογός μας ΦΙΛΙΠΠΟΣ Γιαννιτσων, κάποια παιδιά νίκησαν και κάποια έχασαν..

Ο Δάσκαλος Γαβριηλίδης Γιάννης την επόμενη των αγώνων είπε στα παιδιά:

"Όσοι νικήσατε, μη χαίρεστε πολυ.. κι οσοι χάσατε μη στενοχωριέστε... Οι νικητες ήσασταν νικητες για Χθες μόνο...και οι Ηττημενοι ήσασταν ηττημενοι για Χθες μόνο.... Αύριο θα ξημερώσουν νέες προκλήσεις και θα πρέπει να ανταποκριθείτε..."


Σ'αυτο το μήκος κύματος κινούμαι κι εγω....

Σημερα γραφτηκε κάτι όμορφο που σε συγκινησε....

Αυριο όμως?...
Νεα μέρα..
Νεα πρόκληση...

κι εγω θα είμαι πάλι εδω, να αγωνίζομαι να υπερβώ τον μικρό Εαυτό μου..

Τα φιλιά μου.... ήλιοι που λαμπουν ακομη....

~reflection~ είπε...

Epicuros

Σε ευχαριστω για το όμορφο πέρασμά σου....
Κομήτης που αφήνει λάμψη με χαμόγελα στα ματια...

Θα αναφέρω πάλι όσα είπα στον GiP...

Σημερα έμεινα κι εγω ικανοποιημενη από τον Εαυτό μου...

Αυριο, νέα μερα..
νεα πρόκληση...

κι εγω θα είμαι πάλι εδω, να αγωνίζομαι να υπερβώ τον μικρό Εαυτό μου..


Τα φιλιά μου.... ήλιου ανάσες...

~reflection~ είπε...

Χριστόφορε

παντα ο απόηχος του σχολίου σου είναι χαμόγελα στο μουτράκι μου, που συναγωνίζοντυαι τη λάμψη του ήλιου...


Ευχαριστω.... ευχαριστω πολύ....

Τα φιλιά μου.... μα φυσικά ηλιοχαμογελα....
{κλεμμενα από το Δεσποινακι μας, που λειπει....}

~reflection~ είπε...

Πριγκίπισσα

καίω αυτόβουλα την πατρίδα μου και ωάχνω το όριο του εαυτού μου...
ερασιτεχνικά παντα....

Δεν μπορω να διαιρεσω την ερασιτεχνια από την τεχνη....
απολαμβανω τα αδεξια λάθη μου που πολλες φορες αναβουν μεσα μου ανεξέλεγκτες φωτιές και γίνομαι παρανάλωμα πυρός....
μα.....
δεν μπορω να συμβαδίσω με τα συμβατά στερεότυπα της επιβίωσης...

θελω ακραίες θεωρίες και όνειρα που δε δισταζουν να ολοκληρωσουν πτωση στο κενό....


κι ας παρασυρουν μαζί τους όλους τους Ήλιους των Γαλαξιων...

ριψοκίνδυνες πλεύσεις που λεει και η Πυρφόρα....

Δύσκολο Προσωπικό Μονοπατι...
μα.... ακόμη και το πρωτο βήμα της απόπειρας να το διασχίσεις, δεν σε αφηνει να γυρισεις πισω...


Τα φιλιά μου.... αποφασεις αυτοαναφλεξης....

~reflection~ είπε...

Μάγε

ο Ήλιος εχει πανω του γραμμενη την Ιστορία όλων των Ερωτικων Παραμυθιων..

εκει θα κρυβεται η νεράιδα που ψαχνεις..
Εδω οι ήλιοι έσβησαν..

και η Ιστορία ευελπιστεί να ξαναγραφτει από Αγιο Χερι....

μα...
μαγοι της Τεχνης δεν υπαρχουν πολλοί!!...

τα φιλιά μου.... λέξεις ιστορίας παραξενης, στον γελιο του Ηλιου γραμμενης....

~reflection~ είπε...

Μάγε

οι μικρές νεράιδες έχουν αγνά όνειρα, όπου τα αστερια, το Φεγγάρι και ο Ήλιος βρίθουν ευτυχίας και συντελούν δομικά στοιχεία Εξιδανικευμενων Κόσμων...

τα μεγάλα κοριτσια εχουν το θαρρος να αντιμετωπίσουν τις αληθειες έστω και αλληγορικά...

κι εγω ακομη ταλαντευομαι...
μια γινομαι κοριτσακι και μία μεγαλη...
αλλα....
σημερα ντύθηκα την ενηλικίωση, που φερνει Πτωσεις....


τα φιλιά μου.... παραμυθακια δίχως τελος....

~reflection~ είπε...

Υπεροχη Πάρμι μου...

ακομη κι αν ο Ήλιος τεμαχίστηκε και έσβησε στα υπεροχα αμυγδαλωτά μάτια της Ψυχής του Αλικου κοριτσιού,
ακομη κι ετσι να εξελίχθηκε η Ιστορία,
πάλι η Μοίρα του ήταν ίδια...

Εσβησε..πνιγηκε μέσα στις λιμνες των δακρυων...

Το τραγουδακι του Μοναδικού Λουδοβίκου αφιερωμενο σε ολους.....

http://www.youtube.com/watch?v=ZVLf524Rk-w

Τα φιλιά μου.... ν'αποκοιμιούνται στην ακρη της φωνής του Λουδοβίκου....

~reflection~ είπε...

ASSOS

όλα εχουν Μοιρα...
ακομη και οι ήρωες των Παραμυθιων....



τα φιλιά μου.... της Μοίρας γυρίσματα!...

~reflection~ είπε...

Ξωτικό μμμμμμμμμμμουουουουου....

βρε τι ειναι αυτα που λες????

αντιγραφω από σενα ενθουσιασμούς και εκρήγνομαι ποικιλόμορφα στην αιθουσα των πειραματων της Ζωης...

παει...
κάηκα....
ολόκληρη!!...

φιλιιιιιιιιιιιιιιιι...εκρηξη!!!

~reflection~ είπε...

Ονειρεματα...

συμπληρωνω σε σενα την απαντηση που αφησα στον ASSOS....

Οι ήρωες των παραμυθιων εχουν Μοίρα, που ομως εξελίσσεται αναλογα με την επινόηση του συγγραφέα - παραμυθα...

Αυριο μπορει να θελησω να συμπληρωσω τη Μοιρα του Ηλιου...

και μόλις το Αλικο Κορίτσι κλείσει τον πρωτο κύκλο της πληγής του, και ξαναερωτευτει...
μπορω να Αναστησω τις εκρήξεις στην Επιφανεια του ήλιου από το μηδεν....
και να λάμψει ξανα το Συμπαντικο Στερεωμα του Κειμενου με αισιο τελος ...
{στιγμιαίο πάλι, γιατι όλα παιζονται όσο το παιχνίδι είναι εν εξελίξει....}


Τα φιλιά μου... εξελιξεις παραμυθενιων Ιστοριων....

~reflection~ είπε...

Ελένη μου

Οι τροχες της Καρδιας παντα εχουν αλικο χρωμα...

μα..
καποιες φορές που η καρδιά αλλάζει στιβάδα, αλλαζουν οι αποχρωσεις του Ονειρου....

εκεινο μεταλλασσεταιο σε εφιάλτη..
το ΙΔΙΟ ονειρο....
οχι καποια παραποίησή του..

κι έτσι το Κοριτσι, γνωρίζει πως γυρω υπαρχουν απειρες διαβαθμίσεις του Κοκκινου, καθως και των άλλων χρωματων που παραλληλιζονται με τις συναισθηματικες κλιμακωσεις του Ατομου...

μεσα και εξω από το Ιερό Πεδίο του Ερωτα....

τα φιλιά μου....... εκπλήξεις αποχρωσεων σε φόντο μιας Νύχτας γεματη με ανατροπες.....

~reflection~ είπε...

Κένταυρε

αρχικά σε ευχαριστω για την προταση-προκληση... να απαντήσω η ίδια στην ερωτηση που σου αφησα στην δική σου αναρτηση που αφορα τον Ηλιο....

Όταν ο ερωτευμενος βιωσει την πληγη του χωρισμου, όλα τα φωτα της Ψυχης του σβηνουν...

Το Ιδιωτικό του Συμπαν μενει χωρίς Ήλιους...

όμως, όπως ήδη ανεφερα στην Ονειρεματα, το κορίτσι καποια στιγμή θα κλεισει τον κύκλο των πληγων του.... θα ξαναερωτευτει.... και τοτε θα αναζωπυρωθει η πυρκαγια στην επιφανεια του φαινομενικα Νεκρού Ήλιου...


τα φιλιά μου.... χίλια ευχαριστω που ανταπεδωσες το κινητρο.....

~reflection~ είπε...

Bd

καποια πραγματα συμβαινουν αβίαστα....
χωρις προσχεδιο και προεργασία...

Η λαμψη σχεδον τυχαια ενσωματωθηκεσ το γονίδιο του Αλικου Κοριτσιού....

εκεινο δεν είχε επιγνωση της λαμψης του, όταν γεννηθηκε..

στην πορεία παρατήρησε πως, καποιες φορες, την χαζευε η ίδια η Σεληνη....
ακριβως όπως και το Κορίτσι χαζευε εκεινη....

Το κορίτσι θαύμαζε το δανεικο φως της Σεληνης, από τον Γιγαντα Ήλιο..

Η Σεληνη ενιωθε δεος, γιατι ξέροντας πως ο Ηλιος δε δανείζει το φως του στο κοριτσι,
εκεινο ακομη και βαθια στο αγριο σκοταδι της νύχτας επεμενε να λαμπει σαν αστερακι...

όμως....
μπορει προσωρινα να τελειώσουν τα αποθεματα της φωτεινης πηγης...

τοτε το Κοριτσι, οπως ο καθενας μας, κρύβεται απ'όλους μεσα της...
σε στιγμη απολογισμου ψαχνει να ξαναβριε τον εαυτό της...

μόλις η διαδικασία ολοκληρωθει πληρως η πηγη αρχιζει να γεμιζει ξανα....
και η νυχτα γυρω της φωτείζεται ακομη κι αν ο δίσκος της Σεληνης δειδωλά μας κερνα βραδινό κρασί από ένα ημικύκλιο σπασμενου ποτηριού.....


όλα κύκλοι και περιφερειες...
και στα παραμυθια και στην ίδια τη Ζωη....

Τα φιλιά μου....ακτίνες στο ασημενιο δισκοποτηρο της Σεληνης....

~reflection~ είπε...

Δημητρη...

χαιρομαι....

ειναι μαγικο να μπορεις καθως μαγευεσαι να μαγευεις κιολας....

Σε ευχαριστω από καρδιας....

και νιωθω πως ο πυχης ανεβαινει... κι ανεβαινει....
ετσι που...
η επομενη αποπειρα πεζο-Πορειας μου πρεπει να γινει από....το Φεγγαρι!!!


φιλια..... σκαλοπατια προς τον Παραδεισο....

~reflection~ είπε...

marilise

Δε γιορταζω...

μα ...
ας κανουμε Γιορτη την καθε μερα μας....
οποτε ..
ΝΑΙ γιορταζω............

ειναι κρίμα οι όμορφες ευχες να πηγαινουν χαμενες....
Σε ευχαριστω για το ομορφο περασμα.....

τα φιλιά μου.... τρουφάκια γιορτινά...

~reflection~ είπε...

Τσιγγουνακο μου,

επαναλαμβανω αυτο που μολις ανεφερα στην marilise

Δε γιορταζω...

μα ...
ας κανουμε Γιορτη την καθε μερα μας....
οποτε ..
ΝΑΙ γιορταζω............

ειναι κρίμα οι όμορφες ευχες να πηγαινουν χαμενες....
Σε ευχαριστω για το ομορφο περασμα.....

τα φιλιά μου.... τρουφάκια γιορτινά...

~reflection~ είπε...

KANTHAR0S

Είμαι πολύ μπροστα?..

δηλαδη είμαι μονη μου???

Δεν θελω να είμαι μόνη μου....

θελω να γυρισω πίσω...
πισω από τα ίχνη των λεξεων να βρω τη συντροφιά στο Ταξιδι μου...

Πες μου..

Ποιο Ταξιδι είναι ποθητο, όταν τελειται χωρις συντροφια???

ΚΑΝΕΝΑ...

θελω να μείνω πίσω...
στη γαλαρια...

μπορω?....

εκει που ο Ηλιος ακομη δεν έσβησε....


τα φιλιά μου.....αλληγορίες που λατρευουν τις εικονοποιησεις...

~reflection~ είπε...

Κένταυρε

νιώθω ότι ήδη απάντησα σ'αυτην σου την παρατήρηση..

Οντως ο Ήλιος του Ερωψτα είναι ο πρωτος και ο πιο λαμπερος...
μα προσωρινά μεσα από την Πτωση του χωρισμού, η απωλεια σβήνει όλα τα φωτα της Ψυχής....

και τοτε το Ατομικό Συμπαν μενει διχως ίχνος φωτός...

Απόλυτη Συσκότιση...

Βεβαια...
η Ζωη παντα βρισκει τροπο να επιβιωση..
το ίδιο και η πληγωμενη καρδια...

οποτε με το περας του Χρονου παλι ο Ήλιος θ'αναστησει τις πνιγεμενες του Φλογες με μία Υγρη Φωτια Συμπαντικης Επαφης...


τα φιλιά μου...... κυκλικες τροχιες γυρω από σημαντικα γεγονοτα Ζωης....

Dejemonos sorprender είπε...

Waw, wonderful!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΩ τα φιλιά μου.... τρουφάκια γιορτινά...
ΦΕΥΓΩ ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.

~reflection~ είπε...

Dejemonos sorprender

τι υπεροχο να γεννιούνται παιδικοί ενθουσιασμοί πρώτης εμπειρίας του Κόσμου!..

ευχαριστώ για το πέρασμα....


τα φιλιά μου....... ηλιοχαμόγελα...

{αντε να δω πως θα μεταφράσει τα ηλιοχαμόγελα ο "στεγνός" μεταφραστής της ....κυριολεξίας!!!!!}

~reflection~ είπε...

Τσιγγουνακο


οι αποθήκες μας ακόμη βριθουν αποθεματων.....

να ερχεσαι...
τα κερασματα είναι αφθονα.....

ακομη....


φιλια..... κρασακι συνοδευτικό των γλυκισμάτων...