Πα πα και πα. Αγκαλιά και φιλί στο μάγουλο. Πέσαμε σε περίοδο αυτεπίγνωσης της ποιήτριας. Αυτό που στην ουσία κάνει, είναι καταμέτρηση κι αρχειοθέτηση δαιμονάκων. Σα να τα λέει: για ελάτε εδώ, πόσα δαιμονάκια είστε; ε ψιτ, βγες και εσύ από κει που τρύπωσες. Λοιπόν, στο επόμενο φύσημα, στο επόμενο ύψωμα, θέλω εσείς τα τρία... εσένα λέω, πίσω-πίσω, μη κρύβεσαι, το ενοχλητικό, να εξαφανιστείτε! Εντάξει; Α γιατί α! :)
Κοιτάχτηκα ξανά στο καθρεφτάκι μου: "Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου ποια είναι η πιο μουτζουρωμένη απ'όλες?......"
Δεν απάντησε.... Εκλεισε στις χουφτες του τα Σκοτάδια μου και στράφηκε προς τον Ήλιο, παίζοντας με παρΕνοχλήσεις με το Θεό, που διασκεδάΖει με την ΨΥΧΗ του το Διαχρονικό Κρυφτό με τις Τρομαγμενες Ψυχες μας.......
Με είδες.... περασα στο fb εσπευσμένο σεργιάνι το μεσημεράκι.... ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ Ξαφνικά.... με Κάποιον που γνώρισα παλιά.... Έναν Pessoa.....................
και νομίΖω ερωτεύτηκα ταυτόχρονα και τις 72 ετερώνυμες Προσωπικότητές του......
Κάθισα αθορυβη, σιωπηλή απέναντι στο περίγραμμα της Σκεψης του, σε όσα Ποιήματά του βρήκα...... και στο Φως των Ματιών του......
Στοιχειώθηκα..........................
Μετά, προέκυψε η ... Συμβουλή προς ναυτιλομένους:
ΠΡΟΣΟΧΗ..... Αν ερωτευτείτε Ποιητή ή Ποιήτρια να τον προσεγγίΖετε με το Βλέμμα υπό Γωνία Κεκλιμένου Έρωτα για να γλιστρούν οι Δαίμονες και να μενει στα Χερια σας ΜΟΝΟ ο ΘΕΟΣ του!!!!....
Βλέπω την φωτογραφία σου..... Μελετημένα το Βλέμμα είναι υπό γωνία...
...προφυλάσσοντας τον κάθε Αναγνώστη σου από εκείνες τις Γιγαντωμενες Μορφές που ξεπηδούν από την Αβυσσο που ξετυλίγεις μες στα ανειπωτα μυστήρια των πιο ανομολόγητων Ποιημάτων σου................
για να συμΦιλιωθεις με τους Δαίμονες, ωστε να σου επιτρεψουν να διασχίσεις την Κοιλάδα της Αγριας Σιωπής, μεχρι να συναντήσεις τον Θεό του Ποιητη?.....
ή αυτό αρκεί για να ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΣ τον ΠΟΙΗΤΗ και να αψηφίσεις κάθε κίνδυνο που μπορεί να κρύβουν Ολα τα ανΕίπωτά του????.......
-----
Εκτροχιάζεται η Σκέψη σαν υποψιαστεί πως ο Ποιητής θέλει να διαβάσει τα όσα κρύβουμε Εμεις στην Ψυχή μας και οπωσδήποτε κυνηγά να μας ΔΕΙ ..... ΚΑΤΑΜΑΤΑ..............
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ευχολόγια μα, γνωρίζω από πρώτο χέρι τον εσωτερικό αγώνα των ποιητών, και το βαθύ, ανικανοποίητο χέρι της τέχνης τους, που τους φανερώνει στο βλέμμα τους κάθε κηλίδα. Δυστυχώς δεν έχουν πια το "προνόμιο" της άγνοιας. Κρατούν όμως στα χέρια τους μια ζωή που πάλλεται από ζοφερή αλήθεια κι ατόφιο πάθος. Στοιχεία π΄αξιώνουν τη ζωή.
ΤρομάΖει περισσότερο η διαπίστωση πως κάθομαι απέναντι στον Ποιητή ΤΥΦΛΗ κοιτώντας απευθείας διαισθητικά την ΨΥΧΗ του, γιατί τότε η αμεσότητα της Επαφής μοιάΖει μετάγγιση αίματος....
και ο κάθε πεινασμένος Δαίμονας που ως τώρα θρεφόταν με τις ΕσωΣάρκες του λιπόσαρκου Ποιητή, διεκδικεί Ιμπεριαλιστικά μερίδιο από το Κορμί μου, που κουρελιασμένο από τη φθορά της ΖΩΗΣ εψαξε Βάλσαμο στα Χερια του Ποιητή.... στα Μάτια του..... στην Ψυχή του και ανταυτού βρήκε Τρόμο, Ασθένεια, Αμφισβήτηση, Καταδίκη και Αφανισμό.................................
o ποιητής.. κοιτά την ψυχή του και ... απαντά στα αιώνια ερωτήματα του ανθρώπου... δεν κοιτά των άλλων τις ψυχές... παρά μόνον για να διαπιστώσει αν αυτά που έγραψε... χαράκτηκαν στην ψυχή τους... εκεί βαθεία!!!
δεν χρειάζεται ευχολόγια ο Ποιητής... Εχει το Σταυρό του στην Πλάτη, κρεμασμένο στο Στήθος, χαραγμένο στο Βλέμμα έχει κι έναν Γολγοθά Εσωτερικότητας υπό μεγάλη γωνία ανάβασης...
Ολοι οι ραγισμένοι στοχασμοί του, για το Απειροελάχιστο και το Άπειρο, ρωγμές στο Βλέμμα και η διείσδυση του Παρατηρητή αβάσταχτη Πτώση στο Άγριο Σκοτάδι της ΕσωΡίμας....
Δεν χωρά στις Λέξεις ο Ποιητής... Γι' αυτο ο Pessoa επινόησε 72 προσωπικότητες... για να χωρέσει κομμάτια του Εαυτού του - αυτου του ατελεύτητου Puzzle - στις αποτυπώσεις....
και πάλι τόσοι Δαίμονες, τόσοι Θεοί έμειναν/μένουν ανέγγιχτοι Εντός του...
Μην κοιτάξεις ΚατάΜατα τον Ποιητή γιατί στο Βλέμμα του παρελαύνουν γυμνά καλώδια οι ρευματοφόρες Αγωνίες και οι Φόβοι του... οι Επινοήσεις και οι Αλήθειες του... και το νερό -η Υγρασία της Οπτικής Επαφής- καλός αγωγός, και περνά ΟΛΟ αυτο το Ρεύμα της Ηλεκτρισμένης Ύπαρξης μεσα από το Σώμα του ριψοκίνδυνου Παρατηρητή..............
αν ο Ποιητής δεν "κοιτά" την Ψυχή του Απείρου, την Ψυχή του φθαρτού Ανθρώπου, την Ψυχή του μικρόκοσμου που αιωρείται στη Σκόνη της Αιωνιότητας, την ίδια τη ΔΙΚΗ του Ψυχή, που όμως ΔΕΝ του ανήκει πλήρως -Κομμάτι ενός Συμπαντος που ρέει προς τη διαστολή του ΧωροΧρόνου- πως θ'αποτυπώσει εστω μια Λέξη ΑυτοΓνωσίας αυτού του ΚΟΣΜΟΥ που τρεμει?........
Ο Ποιητής γραφει ΕΞΩ από το Όνομά του..... Εξω από το Σωμα του.... Οντας Ενας Αλλος, που είναι ΥποΣυνολο κάθε ΣΥΝΟΛΟΥ υπαρκτής Γειτονιάς Ορατών κι Αοράτων......
{Εχω αναφερει πολλάκις το Περιττό της Υπογραφης των Ποιημάτων - παρόλο που πεφτω κι Εγω στο ίδιο παραπτωμα.... Τα κειμενα τα ΥποΓραφει η ΕΝΕΡΓΕΙΑ της Ιδεας που περιεχουν....}
Ο Ποιητής μεσα του θρεφει τα Θηρία ολων των Μυστηρίων της Ζωής που ακομη ταλανίΖουν τους στοχαστες..... Θάνατο, Θεό, Δαίμονα, Χρόνο, Ζωή...
Φορά το καθημερινό του Σώμα κάθε πρωί....
μα ΜΗΝ τον πλησιάΖΕΙΣ ανυποψίαστος..... και επουδενί ΜΗΝ τον κοιτάξεις με ριψοκινδυνευμενη αυτοπεποίθηση ΚΑΤΑΜΑΤΑ, θα στοιχειωθείς..... Κορμί και Σώμα.........
Όπως ανεφερα στην Υπέροχή μου Πυρφόρα, μερικοί Αγνωστοι ή Γνωστοί Ποιητές -αυτοί που εμπειρώνονται ποιητικά την ΖΩΗ- σε παροτρύνουν με αβάσταχτη Ορμή να παρακούσεις την όποια Συμβουλή και να σταθείς με Ολο σου το Αναστημα απεναντί τους απορροφώντας κάθε δόνηση από κάθε πυρήνα κάθε κυττάρου τους.....
Μουτζουρωμένη είμαι... Αοράτη είσαι...
παρόλ' αυτα η Καθεμια φέρει τους Δαίμονες και τους Θεούς της....
και ναι, είναι φορες που κι Εγω Σε κοιτάΖω καταματα.................
Εύχομαι οι μηχανορραφίες των ΑρχαιοΕλληνικών Θεοτήτων να μην αναζoπυρωθούν στο αίμα της δυαδικής Σχεσης αναμεσα στον Ποιητή και στον Τολμηρό "Αναγνώστη των Ματιων του"...
Σίγουρα αν προκύψει ενδεχόμενο Σύγκρουσης με τους Θεούς, ο Ποιητής δε θα παραδοθεί αμαχητί....
Δε θα δεχτεί τη μεταμόρφωση στο ΤΕΡΑΣ του Εαυτού του, χωρίς να χρησιμοποιήσει ακοντιο τον Στίχο του Κατά των Θεών....
Θα υψωσει Ανάστημα..... θα Γιγαντωθει...
και είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήσει και τους ΙΔΙΟΥΣ τους Δαίμονές του στοιχειώνοντας τον ΘΕΟ που θα τον "Βάλει στο Μάτι" ως Ανταγωνιστή στο Πεδίο των Ουρανών, της ΚορυφοΓραμμής των Ψυχων, της επικρατειας ανα τη Γη........
Ο Ποιητής είναι σε ακονισμένη ετοιμότητα...... και επιτρεπει στην θνητή του διάσταση να ριγήσει από δισταγμό ΜΟΝΟ όταν απέναντί του τύχει μία Ποιήτρια ιμπεριαλιστικού βεληνεκούς Δρασης των Δαιμόνων της....
ΑΓΑΠΟΥΣΕ Αγαπούσε, σπάνια μεν, αλλά αγαπούσε. ποιός νοιάζεται για τη διάρκεια ; Την είδαν στο κήπο μιλούσε χωρίς να κινεί τα χείλη του εξηγούσε τα μπερδέματά της του έδινε κάποιες απ’ τις αγωνίες της γινόταν πολύ μικρούλα. Περίμενε να τη πιάσει εκείνη η γλυκειά κούραση αυτή του λεωφορείου στο σχόλασμα να τα δικαιολογεί, όλα να τα εξηγεί, όλα. Που πήγαν οι θυμωμένοι; Πόσο υπομονή ακόμη έχουν οι ανυπόμονοι; Κρατιέται από κάποια μεσημέρια. Έχει ανάγκη να θαρρεί πως βρίσκεται στη μέση. Μισούσε βουβά περίμενε να το πει κάποιος άλλος με λόγια με αιτίες, με σχόλια. Τον άκουγε και χαμογελούσε. Χωρίς να κινεί τα χείλη.
Ένα μικρό δωράκι για εσάς, με αφορμή αυτό που διάβασα Νίκος Κυριακίδης
24 σχόλια:
Πα πα και πα. Αγκαλιά και φιλί στο μάγουλο. Πέσαμε σε περίοδο αυτεπίγνωσης της ποιήτριας. Αυτό που στην ουσία κάνει, είναι καταμέτρηση κι αρχειοθέτηση δαιμονάκων.
Σα να τα λέει: για ελάτε εδώ, πόσα δαιμονάκια είστε; ε ψιτ, βγες και εσύ από κει που τρύπωσες.
Λοιπόν, στο επόμενο φύσημα, στο επόμενο ύψωμα, θέλω εσείς τα τρία... εσένα λέω, πίσω-πίσω, μη κρύβεσαι, το ενοχλητικό, να εξαφανιστείτε! Εντάξει; Α γιατί α! :)
θέλει προσοχή, εδώ που τα λέμε... γλυκό φιλί...
αρκεί να διαβάσεις αυτά που η ψυχή του λέει... αρκεί αυτό!!
δε φοβάμαι να σε κοιτώ στα ματιά, εχω νιωσει ήδη την ψυχή σου. τα μάτια ειναι τυφλα. καληνυχτα υπέροχη φίλη.
Κωνσταντίνε....
Ποιήτρια?......
Ποια Ποιήτρια?....
Κοιτάχτηκα ξανά στο καθρεφτάκι μου:
"Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου ποια είναι η πιο μουτζουρωμένη απ'όλες?......"
Δεν απάντησε....
Εκλεισε στις χουφτες του τα Σκοτάδια μου
και στράφηκε προς τον Ήλιο, παίζοντας με παρΕνοχλήσεις με το Θεό,
που διασκεδάΖει με την ΨΥΧΗ του το Διαχρονικό Κρυφτό με τις Τρομαγμενες Ψυχες μας.......
Με είδες.... περασα στο fb εσπευσμένο σεργιάνι το μεσημεράκι....
ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ Ξαφνικά.... με Κάποιον που γνώρισα παλιά....
Έναν Pessoa.....................
και νομίΖω ερωτεύτηκα ταυτόχρονα και τις 72 ετερώνυμες Προσωπικότητές του......
Κάθισα αθορυβη, σιωπηλή απέναντι στο περίγραμμα της Σκεψης του, σε όσα Ποιήματά του βρήκα...... και στο Φως των Ματιών του......
Στοιχειώθηκα..........................
Μετά, προέκυψε η ... Συμβουλή προς ναυτιλομένους:
ΠΡΟΣΟΧΗ.....
Αν ερωτευτείτε Ποιητή ή Ποιήτρια
να τον προσεγγίΖετε με το Βλέμμα υπό Γωνία Κεκλιμένου Έρωτα για να γλιστρούν οι Δαίμονες και να μενει στα Χερια σας ΜΟΝΟ ο ΘΕΟΣ του!!!!....
Νημερτή
Βλέπω την φωτογραφία σου.....
Μελετημένα το Βλέμμα είναι υπό γωνία...
...προφυλάσσοντας τον κάθε Αναγνώστη σου από εκείνες τις Γιγαντωμενες Μορφές που ξεπηδούν από την Αβυσσο που ξετυλίγεις μες στα ανειπωτα μυστήρια των πιο ανομολόγητων Ποιημάτων σου................
Παρασκευή
αυτο αρκεί για να ΣΤΟΙΧΕΙΩΘΕΙΣ επιτυχως?......
για να συμΦιλιωθεις με τους Δαίμονες, ωστε να σου επιτρεψουν να διασχίσεις την Κοιλάδα της Αγριας Σιωπής, μεχρι να συναντήσεις τον Θεό του Ποιητη?.....
ή αυτό αρκεί
για να ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΣ τον ΠΟΙΗΤΗ
και να αψηφίσεις κάθε κίνδυνο
που μπορεί να κρύβουν Ολα τα ανΕίπωτά του????.......
-----
Εκτροχιάζεται η Σκέψη σαν υποψιαστεί πως ο Ποιητής θέλει να διαβάσει τα όσα κρύβουμε Εμεις στην Ψυχή μας
και οπωσδήποτε κυνηγά να μας ΔΕΙ ..... ΚΑΤΑΜΑΤΑ..............
;-))))))))
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ευχολόγια μα, γνωρίζω από πρώτο χέρι τον εσωτερικό αγώνα των ποιητών, και το βαθύ, ανικανοποίητο χέρι της τέχνης τους, που τους φανερώνει στο βλέμμα τους κάθε κηλίδα.
Δυστυχώς δεν έχουν πια το "προνόμιο" της άγνοιας. Κρατούν όμως στα χέρια τους μια ζωή που πάλλεται από ζοφερή αλήθεια κι ατόφιο πάθος. Στοιχεία π΄αξιώνουν τη ζωή.
Καλό ξημέρωμα.
marie
ΤρομάΖει περισσότερο η διαπίστωση πως κάθομαι απέναντι στον Ποιητή
ΤΥΦΛΗ
κοιτώντας απευθείας διαισθητικά την ΨΥΧΗ του,
γιατί τότε η αμεσότητα της Επαφής μοιάΖει μετάγγιση αίματος....
και ο κάθε πεινασμένος Δαίμονας που ως τώρα θρεφόταν με τις ΕσωΣάρκες του λιπόσαρκου Ποιητή,
διεκδικεί Ιμπεριαλιστικά μερίδιο από το Κορμί μου,
που κουρελιασμένο από τη φθορά της ΖΩΗΣ εψαξε Βάλσαμο στα Χερια του Ποιητή.... στα Μάτια του..... στην Ψυχή του
και ανταυτού βρήκε Τρόμο, Ασθένεια, Αμφισβήτηση, Καταδίκη και Αφανισμό.................................
o ποιητής.. κοιτά την ψυχή του και ... απαντά στα αιώνια ερωτήματα του ανθρώπου... δεν κοιτά των άλλων τις ψυχές... παρά μόνον για να διαπιστώσει αν αυτά που έγραψε... χαράκτηκαν στην ψυχή τους... εκεί βαθεία!!!
Εγώ απλά χαίρομαι που γνώρισα την ύπαρξη σου έστω και καλωδιακά.
Φιλί απ' την Απέναντι Όχθη του Ωκεανού..!!
Έτσι, έτσι!
:-)
Κωνσταντίνε μου
δεν χρειάζεται ευχολόγια ο Ποιητής...
Εχει το Σταυρό του στην Πλάτη,
κρεμασμένο στο Στήθος,
χαραγμένο στο Βλέμμα
έχει κι έναν Γολγοθά Εσωτερικότητας υπό μεγάλη γωνία ανάβασης...
Ολοι οι ραγισμένοι στοχασμοί του, για το Απειροελάχιστο και το Άπειρο,
ρωγμές στο Βλέμμα
και η διείσδυση του Παρατηρητή
αβάσταχτη Πτώση στο Άγριο Σκοτάδι της ΕσωΡίμας....
Δεν χωρά στις Λέξεις ο Ποιητής...
Γι' αυτο ο Pessoa επινόησε 72 προσωπικότητες...
για να χωρέσει κομμάτια του Εαυτού του
- αυτου του ατελεύτητου Puzzle -
στις αποτυπώσεις....
και πάλι τόσοι Δαίμονες, τόσοι Θεοί έμειναν/μένουν ανέγγιχτοι Εντός του...
Μην κοιτάξεις ΚατάΜατα τον Ποιητή
γιατί στο Βλέμμα του παρελαύνουν γυμνά καλώδια οι ρευματοφόρες Αγωνίες και οι Φόβοι του... οι Επινοήσεις και οι Αλήθειες του...
και το νερό
-η Υγρασία της Οπτικής Επαφής-
καλός αγωγός, και περνά ΟΛΟ αυτο το Ρεύμα της Ηλεκτρισμένης Ύπαρξης μεσα από το Σώμα του ριψοκίνδυνου Παρατηρητή..............
Παρασκευή
αν ο Ποιητής δεν "κοιτά" την Ψυχή του Απείρου,
την Ψυχή του φθαρτού Ανθρώπου,
την Ψυχή του μικρόκοσμου που αιωρείται στη Σκόνη της Αιωνιότητας,
την ίδια τη ΔΙΚΗ του Ψυχή, που όμως ΔΕΝ του ανήκει πλήρως
-Κομμάτι ενός Συμπαντος που ρέει προς τη διαστολή του ΧωροΧρόνου-
πως θ'αποτυπώσει εστω μια Λέξη ΑυτοΓνωσίας αυτού του ΚΟΣΜΟΥ που τρεμει?........
Ο Ποιητής γραφει ΕΞΩ από το Όνομά του.....
Εξω από το Σωμα του....
Οντας Ενας Αλλος, που είναι ΥποΣυνολο κάθε ΣΥΝΟΛΟΥ υπαρκτής Γειτονιάς Ορατών κι Αοράτων......
{Εχω αναφερει πολλάκις το Περιττό της Υπογραφης των Ποιημάτων - παρόλο που πεφτω κι Εγω στο ίδιο παραπτωμα....
Τα κειμενα τα ΥποΓραφει η ΕΝΕΡΓΕΙΑ της Ιδεας που περιεχουν....}
Ο Ποιητής μεσα του θρεφει τα Θηρία ολων των Μυστηρίων της Ζωής που ακομη ταλανίΖουν τους στοχαστες.....
Θάνατο, Θεό, Δαίμονα, Χρόνο, Ζωή...
Φορά το καθημερινό του Σώμα κάθε πρωί....
μα ΜΗΝ τον πλησιάΖΕΙΣ ανυποψίαστος.....
και επουδενί ΜΗΝ τον κοιτάξεις με ριψοκινδυνευμενη αυτοπεποίθηση ΚΑΤΑΜΑΤΑ,
θα στοιχειωθείς.....
Κορμί και Σώμα.........
αοράτη
Όπως ανεφερα στην Υπέροχή μου Πυρφόρα,
μερικοί Αγνωστοι ή Γνωστοί Ποιητές
-αυτοί που εμπειρώνονται ποιητικά την ΖΩΗ-
σε παροτρύνουν με αβάσταχτη Ορμή
να παρακούσεις την όποια Συμβουλή
και να σταθείς με Ολο σου το Αναστημα απεναντί τους
απορροφώντας κάθε δόνηση από κάθε πυρήνα κάθε κυττάρου τους.....
Μουτζουρωμένη είμαι...
Αοράτη είσαι...
παρόλ' αυτα
η Καθεμια φέρει τους Δαίμονες και τους Θεούς της....
και ναι, είναι φορες που κι Εγω Σε κοιτάΖω καταματα.................
Christina
Μάτια
Καθρεφτες
Φως
Σκοτάδι {Μαύρο Φως}
Αντανάκλαση
Είδωλο
Αρχέτυπο
ΟΛΑ μέσα σε ένα Κορμί
που ράβεται καθημερινά με μπαλώματα
για να χωρέσει τους αγκώνες και τα γόνατα των Αγριεμένων κι αΔάμαστων Στίχων........
η Μόνη Πύλη
τα μάτια..........
ΠΡΟΣΟΧΗ
όταν αποφασίσετε να ανοίξετε την Πύλη αυτής της Αβύσσου....
ΕπιΣτροφή δεν Υπαρχει...
ok... θάμαι προσεκτική όταν πλησιάσω τον ποιητή.. αλλά επιθυμώ να βλέπω την υπογραφή του... γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω την ποίηση τόσο εύκολα!!!
Πάντα κοιτώ στα μάτια... με όποιο κόστος!
:)
Όπως και ο μύθος της Μέδουσας...
:)
Παρασκευή μου,
Η ΠΟΙΗΣΗ ξεχωρίΖΕΙ εμας,
εμεις ΔΕ χρειάζεται να ξεχωρίσουμε τον ΠΟΙΗΤΗ...
η ΕΝΕΡΓΕΙΑ των Κειμένων ΥποΓραφει τον Εαυτό της...
Το Όνομα της Υπογραφής του Ποιητή είναι Ανθρωπινο Ιδίωμα....
η ΦΥΣΗ ανώνυμα Υπογραφει το Θαυμα της και η σαγήνη που εκπέμπει στον "αναγνωστη", στον περαστικό, στον ταξιδιώτη, είναι αορίστου ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.....
ruth_less
Η στιγμή της χειραψίας με τους Δαίμονες είναι κομβικό σημείο της Πορείας που θ' ακολουθήσει μετά το βαθύ βλεμμα Παρατήρησης.....
Θελει Θάρρος η Απόφαση...
και διαρκη Υποστήριξη της Επιλογής ως το Τέλος....
~με όποιο κόστος~
όπως πολύ δυναμικά επεσήμανες............
ΕΔΩ φυσικα απαιτείται μια προσεγγιση περιγραφης καποιου Δαιμονα,
που συχνάΖΕΙ στο ψυχόρμητο των Ποιητών......
{με ολες τις μεταμορφωσεις του...}
και έπειτα να προσομοιωθει η συνάντηση μαζί του στο Τοπίο της αμεσης Επαφής........
Τέλος να αποτιμήσουμε το "κόστος"....
Εχουν όλες οι ΤΣΕΠΕΣ αποθεματα να το ... πληρωσουν?.........
Βούλα μου
Εύχομαι οι μηχανορραφίες των ΑρχαιοΕλληνικών Θεοτήτων να μην αναζoπυρωθούν στο αίμα της δυαδικής Σχεσης αναμεσα στον Ποιητή και στον Τολμηρό "Αναγνώστη των Ματιων του"...
Σίγουρα αν προκύψει ενδεχόμενο Σύγκρουσης με τους Θεούς,
ο Ποιητής δε θα παραδοθεί αμαχητί....
Δε θα δεχτεί τη μεταμόρφωση στο ΤΕΡΑΣ του Εαυτού του, χωρίς να χρησιμοποιήσει ακοντιο τον Στίχο του Κατά των Θεών....
Θα υψωσει Ανάστημα.....
θα Γιγαντωθει...
και είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήσει και τους ΙΔΙΟΥΣ τους Δαίμονές του στοιχειώνοντας τον ΘΕΟ που θα τον "Βάλει στο Μάτι" ως Ανταγωνιστή στο Πεδίο των Ουρανών, της ΚορυφοΓραμμής των Ψυχων, της επικρατειας ανα τη Γη........
Ο Ποιητής είναι σε ακονισμένη ετοιμότητα......
και επιτρεπει στην θνητή του διάσταση να ριγήσει από δισταγμό ΜΟΝΟ όταν απέναντί του τύχει μία Ποιήτρια ιμπεριαλιστικού βεληνεκούς Δρασης των Δαιμόνων της....
θαυμαστή η απάντηση... καλύφθηκα...
Αφού ξέρω ένα mail, ας μιλήσω δημόσια κυρία μου :
ΑΓΑΠΟΥΣΕ
Αγαπούσε, σπάνια μεν,
αλλά αγαπούσε.
ποιός νοιάζεται για τη διάρκεια ;
Την είδαν στο κήπο
μιλούσε χωρίς να κινεί τα χείλη
του εξηγούσε τα μπερδέματά της
του έδινε κάποιες απ’ τις αγωνίες της
γινόταν πολύ μικρούλα.
Περίμενε να τη πιάσει εκείνη
η γλυκειά κούραση
αυτή του λεωφορείου στο σχόλασμα
να τα δικαιολογεί, όλα
να τα εξηγεί, όλα.
Που πήγαν οι θυμωμένοι;
Πόσο υπομονή ακόμη έχουν οι ανυπόμονοι;
Κρατιέται από κάποια μεσημέρια.
Έχει ανάγκη να θαρρεί
πως βρίσκεται στη μέση.
Μισούσε βουβά
περίμενε να το πει
κάποιος άλλος
με λόγια με αιτίες, με σχόλια.
Τον άκουγε και χαμογελούσε.
Χωρίς να κινεί τα χείλη.
Ένα μικρό δωράκι για εσάς, με αφορμή αυτό που διάβασα
Νίκος Κυριακίδης
Δημοσίευση σχολίου