Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

ΥπερΉρωες και ΥπερΆνθρωποι







Να ‘χεις ένα Πρότυπο να μιμηθείς.
Να ‘χεις έναν Άγιο να σε φυλάει.
Να ‘χεις έναν από Μηχανής Θεό να σε σώζει.

Χωρίς σημαία πώς αλλιώς ορίζεται η πατρίδα?... Χωρίς ταυτότητα πώς ορίζεται ο Εαυτός?...

Κάθε που βγαίνω από το σπίτι χαμηλώνω τα μάτια. Οι εικόνες έχουν φωνές παράξενες και λένε άλλα απ’ αυτά που ακούγονται. Σαν κάποια φαντάσματα να στοιχειώνουν τα κορμιά των ανθρώπων που κυκλοφορούν τυπικοί προς τη δουλειά, τα ψώνια, την βόλτα. Τα σχήματα αιμορραγούν Αλήθειες που δε χωρούν στην αντιστοίχιση με την πραγματικότητα. Όλοι κρατούν την ίδια σημαία, απεγνωσμένα δηλώνοντας πως … Είναι από Εδώ. Εντοπιότητα από την πατρίδα του «Ανθρώπου». Να ‘χα ένα φορητό εργαστήρι αιμοληψίας. Μία εξέταση DNA θα έλυνε το μυστήριο. Εισβολείς, Κατάσκοποι, Ρουφιάνοι, Δοσίλογοι και κάποιοι Εξωγήινοι προσποιούνται πολίτες Ανθρωπότητας. Δεν έχω να παινεύομαι για τίποτε, εκτός από την όσφρηση. Κληρονομιά μου από την Εποχή που ξάστερα ο Άνθρωπος αναγνώριζε κι αποδεχόταν τα ζωώδη  Ένστικτά του. Τους μυρίΖομαι τους Ανθρώπους. Οι Ξένοι δεν έχουν μυρωδιά. Φοράνε μόνο κολόνιες παραπλάνησης. Χαμηλώνω τα μάτια και κοιτώ απ’ τις Γωνίες του Εαυτού μου. Χαμογελαστοί, καλοσυνάτοι στις χειραψίες, με ουρά διχαλωτή που κρύβεται κάτω απ’ το ρούχο και μία γλώσσα κομμένη στα δύο, μία για μέλι, μία για φαρμάκι. Το Φιλί να το φοβάσαι. Να το προσέχεις. Πολλές φορές μπλοκάρει το μηχανισμό και μπερδεύει τις σταγόνες στο σάλιο, ώστε η Υγρασία του νοθεύεται από Ζωή και Θάνατο, ανάμικτα.

Είμαι ύποπτη γιατί δεν κρατώ σημαία. Είμαι ύποπτη γιατί το Άρωμά μου το άφησα σπίτι. Είμαι ύποπτη γιατί φορώ φαρδύ φόρεμα και μπορεί να κρύβω κι εγώ τη διχαλωτή ουρά μου. Είμαι ύποπτη γιατί χαμηλώνω τα μάτια και κρύβω τις προθέσεις μου. Είμαι ύποπτη γιατί είμαι καχύποπτη!... Σκαρώνω σενάρια υπερΦαντασίας και σε χρόνο ανύποπτο γαντζώνω το πρόσωπο του συνομιλητή, να του βγάλω τη μάσκα, ώστε να φανερωθεί το αληθινό του πρόσωπο. Το έχω πράξει και σε αθώους, που μάτωσαν από τις νυχιές. Ζήτησα Συγχώρεση από το Θεό τους. Ζήτησαν να μην τους πλησιάσω σε απόσταση τόση, όση η διάμετρος του κύκλου ασφαλείας τους. Το σεβάστηκα.

Χάνομαι μέσα στο πλήθος μιας λεωφόρου που κινείται προς την Πρόοδο…. που εξοπλίζει τους Ανθρώπους με ψηφιακούς σαρωτές αντί για Μάτια, με οπτικές ίνες αντί για Φλέβες, με επίπεδες οθόνες αντί για ανάγλυφα σάρκινα Στόματα. 

Οι μικροί άνθρωποι Ζουν την Εποχή της Πραγμάτωσης μιας Φαντασίας που τους παίδευε από παιδιά.

Να ‘χεις ένα Πρότυπο να μιμηθείς.
Να ‘χεις έναν Άγιο να σε φυλάει.
Να ‘χεις έναν από Μηχανής Θεό να σε σώζει.

Είχαν πρότυπο τον Spiderman. Με τον Γονιό πάντα υπήρχε κόντρα κι αμφισβήτηση.
Είχαν Άγιο, απεσταλμένο του Θεού, κι ας μην είδαν ποτέ το πρόσωπό του. Η Πίστη κάνει θαύματα, έλεγε η γιαγιά μου…
Είχαν από Μηχανής Θεό έναν Σωματώδη Φίλο, έναν Λαδωμένο Βουλευτή, έναν ΥπερΉρωα Αστυνόμο, να τους ξελασπώνει πάντα…

Από πιτσιρίκα είχα μία προσδοκία. Ήθελα να γνωρίσω έναν Αληθινό ΥπερΆνθρωπο.
Νόμιζα πως κριτήριο είναι η Δύναμη.

Το ψάχνω χρόνια. Καταλήγω κατά διαστήματα. Μετά αυτοαναιρούμαι και επανατοποθετούμαι στο θέμα.

Κριτήριο είναι η Σιωπή.

Ο ΥπερΉρωας κάνει σαματά. Είναι εκκωφαντικός για να δημιουργεί εντυπώσεις και να διασφαλίΖει το εκτόπισμά του μπρος στις φοβίες των μικρών ανθρωπάκων. Μιλά δυνατά, φορά κολλητά T-Shirts, κεντάει τη Σημαία της Εξουσίας του με tattoo στο μπράτσο, στην πλάτη, και όπου αλλού. Είναι δημοφιλής. Έχει αμέτρητους γνωστούς, φίλους, κολλητούς. Με το έτσι θέλω. Άλλοι τον συμπαθούν, άλλοι τον μισούν θανάσιμα. Όλοι του σφίγγουν το χέρι και χαμογελάνε μειονεκτικά, ώστε να επιβεβαιωθεί η Εξουσιαστική Επιρροή του ΥπερΉρωα…

Κριτήριο Διαχωρισμού: η Σιωπή.

Ο αληθινός ΥπερΆνθρωπος είναι αόρατος, δεν ανακατεύεται με το πλήθος, δεν έχει συνήθειες των πολλών, δεν ξοδεύει ενέργεια στις Δοσοληψίες με τους Φόβους των Ανθρώπων, δεν ακούγεται, δεν υπερκαταναλώνει άσκοπα Ζωή κι Εαυτό. Είναι αυτός που συσσωρεύει τα πολύτιμα, ώστε όταν εκλείψουν από την Πατρίδα των Ανθρώπων να τα προσφέρει με Όρους Σεβασμού. Είναι αυτός που δεν καταδέχεται να ράψει σημαία από τα αναλώσιμα Υλικά του σύγχρονου Κόσμου. Ήρθε να ζήσει στην λάθος αυτή Εποχή,  για να επιβεβαιώσει πως η εποικοδομητική διαδικασία Δημιουργίας άλλο δρόμο δε γνωρίζει από αυτόν που διδάσκει το Σύμπαν:

Η ταχύτητα Φωτός είναι ιλιγγιώδης μόνο για την κλίμακα των Ανθρώπων που φτιάχνουν σημαίες από φθαρτά Υλικά Ζωής και επενδύουν  σε ΥπερΉρωες τη Σωτηρία τους.
Οι διαδικασίες Ζύμωσης στο ΧωροΧρόνο αξιοποιούν όλα τα χρονικά περιθώρια που τους παρέχει η μακροσκοπική Αλήθεια των πραγμάτων, ώστε να δομήσουν ένα στέρεο Οικοδόμημα Ύπαρξης…

Πίσω από τη Βιτρίνα, ο εμποράκος δεν πουλά Κούκλες,  ΥπερΉρωες, Αγίους σε εικονοστάσια, από Μηχανής Θεούς.

Προετοιμάζει αδιαμαρτύρητα, αθόρυβα, υπομονετικά τον ΥπερΆνθρωπο Εαυτό του, που στο πρώτο σεργιάνι του στην πλατεία όπου συχνάΖουν οι Νέοι της Τεχνολογίας Άνθρωποι θα τους μιλήσει πάλι από την αρχή για τα Απλά πρωτογενή Υλικά που χρειάζεται η Ζωή για να ξαναμπεί στην Τροχιά της……

Από πιτσιρίκα ήθελα να γνωρίσω έναν αληθινό ΥπερΆνθρωπο…..


Μπαίνω στο μαγαζί με άδειες τσέπες. Θέλω να γνωρίσω τον εμποράκο που έχει κάτι χρόνια να πουλήσει εμπόρευμα…. και  που ποτέ του δεν έχει πουλήσει τον Άνθρωπο….


4 σχόλια:

Unknown είπε...

Ούτε πρότυπα, ούτε αγίους, ούτε από μηχανής θεούς χρειαζόμαστε...

Κι αν χρειάζεται σε κάποιον οπωσδήποτε ένας ήρωας, ένας υπεράνθρωπος, ας ψάξει τουλάχιστον να τον βρει στο σωστό μέρος...

Αν δεν βρίσκεται σε καμιά σπηλιά, χωμένος μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι, μάλλον θα βρίσκεται ανακατεμένος μέσα στο πιο μεγάλο πλήθος. Θα βαδίζει αθόρυβα και χωρίς να αποσπάει την προσοχή κανενός. Θα είναι ένας άνθρωπος καθημερινός, από αυτούς που τους αποκαλούμε ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Θα κινείται κι αυτός ανάμεσα στα τόσα φαντάσματα τα οποία στοιχειώνουν τα κορμιά των ανθρώπων που κυκλοφορούν τυπικοί προς τη δουλειά, τα ψώνια, την βόλτα. Ίσως κρατάει κι αυτός μια τέτοια σημαία σαν κι αυτές που περιγράφεις. Αλλά ας μη μπει στον κόπο να κάθεται να αναλύει το DNA του καθενός για να εντοπίσει τους παρείσακτους ανάμεσα στους "ντόπιους". Στο κάτω-κάτω εκείνον ψάχνει μόνο. Τον υπεράνθρωπο. Τον ήρωα. Τι τον νοιάζουν οι άλλοι αν είναι γνήσιοι γήινοι ή Αρειανοί;

Κι έπειτα, πιο πολλές πιθανότητες έχει ο υπεράνθρωπός του να έχει έρθει από κάποιο μακρινό αστέρι του σύμπαντος, παρά να γεννήθηκε εδώ, ανάμεσά μας. Αυτός ο πλανήτης θα δυσκολευόταν πολύ να βγάλει υπερανθρώπους. Ακόμα και απλούς ήρωες δύσκολα βγάζει και από αυτούς οι πιο πολλοί είναι προκατασκευασμένοι. Γιατί θα πρέπει να θεωρεί δεδομένα κακούς τους εξωγήινους και να τους προσάπτει προθέσεις που πιθανόν να μην έχουν; Κι αν διαθέτει μια παρόμοια όσφρηση σαν την δική σου, τότε είναι σίγουρο πως όταν θα καταφέρει να βρει τον υπεράνθρωπό του θα ξέρει καλά αν είναι από εδώ ή από το διάστημα. Αν δεχτούμε ότι οι εξωγήινοι πραγματικά είναι άοσμοι. Εγώ πάντως μέχρι σήμερα είχα ακούσει για ανθρώπους που προσποιούνται τους εξωγήινους. Για εξωγήινους που να προσποιούνται τους ανθρώπους δεν είχε πέσει τίποτα στην αντίληψή μου. Και διατηρώ τις αμφιβολίες μου για την ύπαρξη ουράς στο σώμα των εξωγήινων, όπως και για τη διχαλωτή τους γλώσσα, καθώς και για το γεγονός πως δεν έχουν καμία μυρωδιά. Αντίθετα, γνωρίζω ένα σωρό ανθρώπους που και ουρά έχουν και είναι εντελώς άοσμοι και η γλώσσα τους είναι όχι απλώς διχαλωτή αλλά και δίκοπη. Αν έχω δίκιο εγώ, τότε ο ενδιαφερόμενος θα δυσκολευτεί ακόμα περισσότερο να διακρίνει την εντοπιότητα του υπερανθρώπου του αφού θα υπάρχουν και άνθρωποι άοσμοι...

Για τον αόρατο υπεράνθρωπο θα με βρεις σύμφωνο. Ναι, αν υπήρχε, κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι...

Κι ακόμα πιστεύω ότι οι πατρίδες ορίζονται και χωρίς σημαίες και οι άνθρωποι ορίζονται και χωρίς ταυτότητες...

Σε φιλώ...

~reflection~ είπε...

Spartan Oblivion

Πλέον οι κυνηγοί των Ορυκτών θησαυρών της Γης έχουν λεηλατήσει όλες τις Σπηλιές και δεν υπάρχει ιερός τόπος για τους Αθέατους ΥπερΑνθρώπους, να επιτελέσουν το έργο τους συλλέγοντας τα Πολύτιμα προς διάσωση...

Οπότε αναπόφευκτα είναι αναμιγμένοι με το πλήθος..

Από τα μάτια τους πάντα ξεχωρίΖουν ...από τον τρόπο της Εστίασης πάνω στο Φως και μέσα στο Σκοτάδι...

Είναι περιθωριακοί, παράξενοι, εσωστρεφείς, εσώκλειστοι στο Άβατο της Μοναξιάς τους, σιωπηλοί, με Βαρύτητα Ψυχής που ξεπερνά τις αντοχές του Ανθρώπινου Σώματος...
μα με όλες τις Πύλες του Εαυτού τους Ανοιχτές...

Συνήθως οι ανιχνευτικές δυνατότητες του απλού ανθρώπου δεν τους εντοπίζουν...

Τους βρίσκεις ΜΟΝΟ όταν θέλουν να βρεθούν....

Σε εντοπίΖουν εκείνοι δηλαδή...

Ο συγχρονισμός που θ' ακολουθήσει, είναι Δύσκολο επίτευγμα...

Πώς να χωρέσει όλη η Ιερή Σιωπή μέσα στην ιλιγγιώδη ταχύτητα στην οποία μας έχει μυήσει ο σύγχρονος Κόσμος?....

Τη στιγμή που θα διαπιστώσεις πως Ένας ΥπερΆνθρωπος εισέβαλλε αθόρυβα στη Ζωή σου πρέπει να αλλάξεις διάλεκτο επικοινωνίας..

Να μυηθείς με άμεση τελετουργία στο να Αφουγκράζεσαι όσα σου διέφευγαν:

Θροΐσματα
Δονήσεις
Ψιθύρους
Ανάσες
Γρυλίσματα

Για να επιλεγείς ως Μαθητής ενός τέτοιου Δασκάλου, και να μείνεις, πρέπει να υπερβάλλεις Εαυτό γνωρίΖοντας πως δε θα χειροκροτηθείς ποτέ με απονομή Πτυχίων, Αριστείων και Επισήμων Τελετών Αναγνώρισης...

Πρέπει να μάθεις να είσαι Αθέατος και Ουσιώδης....

Κι Εγώ πιστεύω πως Υπάρχουν Πατρίδες που ορίΖονται χωρίς σημαία....
και Άνθρωποι που ορίΖονται χωρίς ταυτότητες...

Η ερώτηση παιδική μεν,
μα νιώθω θα έβαλε πολλούς σε σκέψεις....




Άιναφετς είπε...

Έμαθα ν' ακούω την όσφρηση μου και να γεύομαι χρώματα και η όσφρηση μου που έχει χρώμα λουλακί μ' έστειλε εδώ και ενώ έχω του κόσμου τις δουλειές να κάνω και σχόλια στο blog μου να με περιμένουν... παραμένω εδώ ν' ακούω την ΜεγάληΣιωπή και να χαμογελώ με τον Ποπάι της φωτογραφίας!
Καλό μας ΜήναΚαλοκαιρινό Κάκια!

~reflection~ είπε...

Άιναφετς

η Φιλοσοφική Απόπειρα ερμηνείας του Κόσμου διχάζεται ακόμα...
Το κριτήριο ταλαντώνει την Ακρίβειά του ανάμεσα στις Αισθήσεις και στη Λογική...

Εγώ το έχω δηλώσει πολλάκις πως κινούμαι ΖΕΝικά, οπότε:

"Όλα είναι αντανακλάσεις του Νου στο επίπεδο της Πραγματικότητας...."

Ο Νους οδηγείται σε ερμηνείες μετά από τα ερεθίσματα που δέχεται από τις μονάδες εισόδου του: τις Αισθήσεις...

Οπότε, κάποιος που εμένα μου μυρίΖει Εγωγήινος, μπορεί στον διπλανό μου να μοιάζει Ανθρώπινος..

Εξάλλου, εκκρεμεί το ερώτημα:

Εγώ τί υπηκοότητα έχω?...
τί ιθαγένεια?...
Εσύ?...

Όσο για τις δουλειές που άφησες στη μέση, επικαλούμαι το ρητό που λέει:

"Οι δουλειές δεν τελειώνουν,
Εμείς τελειώνουμε!..."

Ο χρόνος παίρνει παράταση όταν ξοδεύεται με Ανθρώπους που αγαπάμε...
Αν λίγο μ'αγάπησες μέσα από όσα ανταλλάξαμε, δεν σπαταλήθηκε ο χρόνος σου, μα επενδύθηκε στα .... μπράτσα του Ποπάυ που ακόμη δε μίλησε,
μα από το Ύποπτα Σιωπηλό Ύφος του αντιλαμβάνομαι πως έχει πολλά να πει και να πράξει...
Όπως και ο κάθε ΥπερΆνθρωπος, που όπως πάντα θα μιλήσει ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ, μα καλύτερος απ'όλους...