Ανέμισμα

Το φωτογραφικό στιγμιότυπο μού το έκλεψε μία ερασιτέχνης φωτογράφος, 

που είναι κομμάτι μου... 

-------------------------------------------

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Περπατούν άδεια ρούχα,

άδεια κορμιά

εγκαταλελειμμένα απ' τη σκέψη.

Ο Άνεμος βιαστικός,

σκοντάφτει στο πλακόστρωτο

ανοίγει το βαλιτσάκι

σκορπίζουν τα φύλλα

οι υπογραφές της Ζωής

τα φυλλοβόλα συμβόλαια

αορίστου χρόνου...

Γεμίζει ο δρόμος γραφειοκρατία.

Οι κοπέλες κρατούν τα φορέματα,

οι άντρες τα καπέλα.

Ο τροχονόμος σφυρίζει 

για προτεραιότητες οχημάτων.

Οι πεζοί οχλαγωγούν.

Μία βοή μυρμηγκιάζει

τον αέρα.

Ένα κορίτσι πέφτει νεκρό.

Το πλήθος μέλισσες

τρυπά και ρουφά νέκταρ

απ΄ τ' ανείπωτα της κραυγής της.

Κάποιος καλεί ασθενοφόρο,

κάποιος αστυνομία.

Πρώτος φτάνει ένας σπόρος

φυτεύεται στα μαλλιά της.

Δεν τον πήρε χαμπάρι κανείς.

Την μαζεύουν.

Την μελετούν οι ιατροδικαστές

την διαβάζουν οι παπάδες

την φυτεύουν στο χώμα.

Και σε χρόνο στιγμιαίου έρωτα

ανθίζει μέσ' απ' τα μαλλιά της

η σφαίρα.

Καρφώθηκε στο μυαλό της

σαν ιδέα

σαν καρφί

άνθισε σαν μπονσάι,

ευδοκίμησε σαν σεκόγια

μπουμπούκιασε ανθούς

κι ήρθε πάλι ο αδέξιος άνεμος

βιαστικός

να σκοντάψει μέσα στις φυλλωσιές

να σκορπίσει 

ένα άρωμα επιβράδυνσης

που φρενάρει την βιασύνη του κόσμου.