Απευθύνθηκα στην ΑΕΝ.
Ζήτησα πλοίαρχο.
Το μπαλκόνι μου ακυβέρνητο
κάνει μανούβρες
πάνω από τα κεφάλια των περαστικών
και προκαλεί ναυτία στις ορτανσίες.
Απέρριψαν το αίτημα
με διαδικαστική σοβαροφάνεια.
Έβαλα αγγελία.
Πριν δημοσιευτεί
εμφανίστηκε στην πόρτα μου
ένας υποβρύχιος Τρελός
με σκαλισμένες άγκυρες, γοργόνες
και τυφώνες στο κορμί του.
Βγήκε στο μπαλκόνι.
Ξήλωσε απ' το στήθος του ένα κατάρτι
το στερέωσε στα κάγκελα.
Έκοψε τετραγωνισμένα ένα κομμάτι Σκέψης μου,
που μόνιμα ανεμίζει,
το 'δεσε πανί.
Σαν αγριεύει μέσα μου ο καιρός
ρίχνει την άγκυρα απ' το μπράτσο του
στ' απέναντι πεζοδρόμιο
και πιάνουμε νησί απ' το πουθενά.
Απ' τη στιγμή που εμφανίστηκε
κοιμάμαι μ' ασφάλεια
στη σχεδία του μυαλού μου
κι ας μπάζει από παντού νερά.
Πλέον έχουμε όσα χρειάζονται
για να σωθούμε,
ο Ένας τον Άλλο...
9 σχόλια:
Μου άρεσε πολύ καζενάκι !! Μα πάρα πολύ !! Γνήσια Κάκια, με την τόσο όμορφη τρέλα που κουβαλά και μας μαγεύει. Κοίτα μην αλλάξεις κακομοίρα μου, μη βάλεις μυαλό !! Αλήτισα σε θέλω, τσιγγάνα σαγηνευτική ! Να τα λες με το δικό σου τρόπο και να μας καθηλώνεις, βάζοντας τις "ορθόδοξες" μεθόδους ποιητικής γραφής στα πίσω ράφια σου. Στα μπροστινά ράφια δεν χωρούν !! (Ναι ρε σ αποθύμησα, κακό είναι ;)
Έχουμε ο ένας Εαυτό τον άλλο Εαυτό κι όποιον τρελλό μας ξεφυτρώνει στο ανάμεσο για εχέγγυο σ'ένα ναυάγιο που υπόσχεται πολλά περισσότερα από την παγιδευμένη μας ζωή την κάθε μέρα.. Πολύ ωραίο κείμενο Κάτια
Απ' τη στιγμή που εμφανίστηκε κοιμάμαι μ' ασφάλεια.. Aυτο είναι το απρόσμενα ατίθασο χαμόγελο της ζωής στα παιδιά της φωτιάς της. :))
Kάκια μου εξαιρετικό! Δυνατό! Με ένταση! Με καθεπτισμό! Πολυ μου άρεσε! Συγχαρητήρια!
Ξαδερφάκι μου
Και τις 7 Ζωές μου τις Ζω σε συχνότητα ταλαντευόμεΝου μπαλκονιού που αιωρείται καθρεφτιζόμενο πάνω από έναν κυκλοθυμικό Ωκεανό...
Τα ξόρκια του Πραγματικού Εαυτού μου τα κρατά στα χέρια του ο Άνθρωπος που κατάφερε να με πλησιάσει στον βυθό, όπου στεκόμουν βαλσαμωμένη...
Παυλίδης κι Αυτός,
και πάντα Σε Απόσταση Αναπνοής από Μένανε...
Στα σπειροειδή μονοπάτια του Καρμικού μας ΠεπρωμέΝου,
επιστροφή δεν έχει...
Τίποτε πιο Γνήσιο από Αυτό!...
;-)
Έξαφνες χαρές
Το πρώτο βήμα για την ΣυνΎπαρξη,
που επιβιώνει στις άγριες κακοκαιρίες,
είναι πρωτίστως να έχουμε μάθει ν' αγαπάμε βαθιά όλους τους Εαυτούς μας...
παλιούς και νεογέννητους...
Χαίρομαι που συμπλεύσαμε στην συγκίνηση του κειμένου... ;-)
AERIKO
"Ασφάλεια"!....
μία έννοια με την οποία ήμουν μαλωμένη...
Τελικά μόνο ο κατάλληλος Άνθρωπος μπορεί να μας διδάξει από την αρχή, με τον σωστό τρόπο, τις έννοιες που είχαμε μάθει λάθος...
Μόνο ο κατάλληλος Άνθρωπος μπορεί να μας βοηθήσει ν' αδειάσουμε τελείως το Εντός,
μ' εκείνη την ΖΕΝική προτροπή,
ώστε να ξαναγεμίσει με Νέες Γνώσεις, Νέους Εαυτούς, Νέες Ζωές...
Σ' αυτό το Ταξίδι η μόνη Ασφάλεια είναι το ΜΑΖΙ...
ακόμη κι όταν ο κόσμος τριγύρω
-μέσα στην μανία αυτοκαταστροφής του-
καταρρέει..
Παραπέμπω και πάλι στην ... μετοχή μου:
"Ορίζοντας"
;-)
Ανώνυμε
όλες οι παρομοιώσεις της Τέχνης δικαιώνονται μόνο όταν στη Ζωή μας εμφανιστεί ο Άνθρωπος που -χωρίς να το ξέρει- κρατά στα χέρια του το κλειδί για όλες τις αλληγορίες μας...
Πόσα "σαν" δεν έχει πει ο καθένας μας από την παιδική του ηλικία, τότε που άρχισε να ζωγραφίζει Παραδείσους, Φόβους και Επιθυμίες!...
Δεν ξέρω αν συμβαίνει σε όλους...
μα Ευλογημένοι Εκείνοι που συναντούν τον Καρμικό τους ΣυνΤαξιδιώτη..
Τότε αποκτά νόημα ο κάθε στίχος, που γράφτηκε, που γράφεται, που θα γραφτεί...
Τότε επαληθεύεται η Αλήθεια της Τέχνης και ο Κόσμος έχει περισσότερες πιθανότητες να αλλάξει...
γιατί επιμένω, όπως ήδη ανέφερα στην ανάρτηση με το "Τέρας που κρύβουμε μέσα μας",
μόνο η ΑΓΑΠΗ είναι η Παγκόσμια Δύναμη που δεν ηττάται και δύναται ν' αλλάξει τον κόσμο...
ΕΚΦΡΑΣΟΥ
Φταίει το ότι.... Ενηλικιώνομαι μέσα στο Παραμύθι μου παραμένοντας ΠΑΙΔΙ!...
;-)
Ανήκω σε κείνη την Κατηγορία των Αταξινόμητων Τρελών {...!!!...} που όσο ενηλικιώνονται, τόσο ενισχύεται η Παιδικότητά τους!..
και η Τύχη μ' αγαπάει, γιατί Δίπλα μου έχω έναν Άνθρωπο που φέρει το ίδιο Χαρακτηριστικό:
Αναλλοίωτης, Άφθαρτης και Ανόθευτης Παιδικότητας και Τρέλας!....
;-)
Δημοσίευση σχολίου