Σαν χθες θυμάμαι
φορούσε γκρίζο βλέμμα
και μία πανοπλία εγωισμού
το δάχτυλο οπλισμένο
ακουμπούσε στα μηνίγγια
κι ο άνεμος χαροπάλευε
δίνοντας αναπνοές στη νηφαλιότητα του Νου.
Σε μία στιγμή άπνοιας
λύθηκε το φιμωμένο της παράνοιας στόμα
κι ο στρατηγός ψιθύρισε πυρ..
Υπνωτισμένα σχεδόν
όπως κάθε στρατιώτης
πυροβόλησε πολεμώντας τον εαυτό του
τινάζοντας στον αέρα
τον Άντρα
που ερωτεύτηκε ο άμαχος εαυτός μου.
Έμεινα να κοιτώ.
Ένα κουβάρι φόβοι, σάρκες και σκιές.
Αιμορραγούσε ο Νους του.
Ξεχύθηκαν κατά πάνω μου οι εχθροί του.
SOS
εδώ μία Γυναίκα κι ένα Κορίτσι
άμαχος εαυτός.
Σώπασαν οι πυροβολισμοί
έχει κι ο πόλεμος την ηθική του.
Έμεινα να κοιτώ.
Το δάχτυλο του νεκρού τεντώνεται
προς το μέρος μου.
-Θα ρθω για σένα.
Εγώ δεν πεθαίνω όμως.
Νίκησα τους δαίμονες μου
πριν συστηθώ στους δικούς σου
κι αν μ άφηνες να τους μιλήσω
θα έληγε ερωτικά αυτός ο θάνατος
κι εσύ
ίσως μπορούσες να με ζήσεις.
φορούσε γκρίζο βλέμμα
και μία πανοπλία εγωισμού
το δάχτυλο οπλισμένο
ακουμπούσε στα μηνίγγια
κι ο άνεμος χαροπάλευε
δίνοντας αναπνοές στη νηφαλιότητα του Νου.
Σε μία στιγμή άπνοιας
λύθηκε το φιμωμένο της παράνοιας στόμα
κι ο στρατηγός ψιθύρισε πυρ..
Υπνωτισμένα σχεδόν
όπως κάθε στρατιώτης
πυροβόλησε πολεμώντας τον εαυτό του
τινάζοντας στον αέρα
τον Άντρα
που ερωτεύτηκε ο άμαχος εαυτός μου.
Έμεινα να κοιτώ.
Ένα κουβάρι φόβοι, σάρκες και σκιές.
Αιμορραγούσε ο Νους του.
Ξεχύθηκαν κατά πάνω μου οι εχθροί του.
SOS
εδώ μία Γυναίκα κι ένα Κορίτσι
άμαχος εαυτός.
Σώπασαν οι πυροβολισμοί
έχει κι ο πόλεμος την ηθική του.
Έμεινα να κοιτώ.
Το δάχτυλο του νεκρού τεντώνεται
προς το μέρος μου.
-Θα ρθω για σένα.
Εγώ δεν πεθαίνω όμως.
Νίκησα τους δαίμονες μου
πριν συστηθώ στους δικούς σου
κι αν μ άφηνες να τους μιλήσω
θα έληγε ερωτικά αυτός ο θάνατος
κι εσύ
ίσως μπορούσες να με ζήσεις.
