Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Παρασκευή 14 Απριλίου 2017

Μια Μεγάλη Παρασκευή




Ο χωμάτινος δρόμος
γεμάτος κεράκια και πατημασιές
κι όμως
τόσες χιλιάδες χρόνια
πουθενά δε φτάσαμε.

Στο γρασίδι
καθισμένος ένας βοσκός
σμίγει το φλάουτο
με την πένθιμη καμπάνα
και η γη
σπάει την νεκρική σιγή της
σκιρτίζει σύγκορμη
σα μάνα που γεννά Δύσκολους Γιούς
μέσα στα δέντρα
άντρες ολόκληροι τα δάση
και το γρασίδι της
φρέσκο βρέφος
μπουσουλάει
στο χρόνο
στρώνοντας χαλί
σε κείνη τη φυλή των ανθρώπων
που ξεπροβάλλει
από τα βάθη της Παρθένας Γης
γήινα αριστοκρατική
έχοντας αποτινάξει από πάνω της
το αμάρτημα
τη ντροπή
και τη σκόνη
από τις συνωμοσίες του ανθρώπου.



























5 σχόλια:

Velvet είπε...

Καλη Ανασταση!

~reflection~ είπε...

Velvet

αν ήταν μεγάλο βεγγαλικό η αμερικανική βόμβα στο Αφγανιστάν
αν ήταν εχθροί οι νεκροί της (ποιος είναι εχθρός ποιανού και γιατί?...)
αν συνεχίσουν να σκάνε ευκαιρίες πολέμου στα χέρια μας
αν συνεχίσουμε να σταυρώνουμε τον κάθε Χριστό της κάθε θρησκείας

τότε έχουμε πολλές φορές ακόμη να ευχηθούμε Καλή Ανάσταση, χωρίς ποτέ να βιώσουμε τί θα πει Ανασταίνω κι Ανασταίνομαι...



Velvet είπε...

Καμια Ανασταση δεν υπαρχει
αν εμεις παψουμε
να τραγουδαμε και να ελπιζουμε

~reflection~ είπε...

Η μεγαλύτερη πλάνη (τροχοπέδη) είναι η ελπίδα και ο φόβος.

Και πολιτικά έτσι πλανεύονται οι λαοί, και θρησκευτικά επίσης..

Αυτό που χρειάζεται είναι όντως το τραγούδι, μα όπως το συνθέτει, το χορεύει και το ζει ένα Παιδί..

Velvet είπε...

"Στην προοπτική του νοός όλα αυτά φαντάζουν ότι ανήκουν στο αδύνατον.
Όμως σ’ όλες τις γλώσσες, είτε των λαών, είτε των συναισθημάτων, είτε του φωτός,
το αδύνατον διαρκεί. Ως ελπίδα. Ως πίστη. Ως άνοιγμα αγάπης.
Στη δική μας το αδύνατον ονομάζεται Ανάσταση!

Οδ.Ελύτης
(από το "Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου")