Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Εφαπτόμενη σε όλα τα σημεία




Εύθραυστο στην όψη
άθραυστο στην ουσία του
ένα υάλινο πολυκατοπτρικό επίπεδο
καταμεσής στο λευκό μου δωμάτιο
κατακερματίζει το Ένα μου
το Όλον
με μία αιχμηρή διαφάνεια
με αμείλικτες αντανακλάσεις.
Με τί χέρια πιάνεται ο χρόνος;
Αρπάζω την άκρη του νήματος
τραβώ όλες τις χρονικές μου συνιστώσες
να σμίξουν οι τοίχοι,
να ταυτιστεί η ύλη με την αντιύλη μου,
να πάρω το βρέφος μου αγκαλιά,
να θρηνήσω τη γριούλα
που φορώντας τ' όνομά μου
θα πεθάνει στα χέρια μου,
να με ζήσω μ' επίγνωση
σα μάνα
σαν κόρη
σαν ερωμένη,
να θρυμματίσω το διαχωριστικό
και πιο σάρκινη από ποτέ
και πιο ουσιώδης
να ξεκινήσω για κείνο το ραντεβού μας
έξω από τις πολυκοσμίες
να Σε περιμένω εκεί
κουβαλώντας όλη τη Ζωή μου
και το Θάνατό μου
στα χέρια, στους ώμους, στις τσέπες,
στις κυψέλες των κυττάρων μου
και να με βοηθήσεις να τα μεταφέρω
μετακομίζοντας στο σπίτι σου
ακόμη κι αν το σπίτι σου
είναι ο άυλος χώρος
ανάμεσα στους δικούς σου
κατακερματισμένους Εαυτούς
που περιμένουν ν' αγαπηθούν.










2 σχόλια:

Paraskevi Lamprini M. είπε...

ρηφλεξιον μου... πολυ δυνατο...

Καλο καλοκαιρι
Χαιρομαι οταν σε "βλεπω"...

~reflection~ είπε...

Παρασκευή

το καλοκαίρι τελειώνει κι εμείς ακόμη εδώ,
αειθαλείς Εαυτοί
βαδίζουμε πάνω στις άπνοιες
και στα λαχανιάσματα της Ψυχής μας....