~ΜΗ μ' αγγίζεις!~

Μέρες τώρα το Παιδί κρατά στην αγκαλιά του το Ποίημα...
με λυγμούς να το παρηγορήσει...
του κλέψανε οι Αναλυτές
τον Μανδύα του Μυστηρίου του...

κι εκείνο Γυμνό,
δεν ξέρει ΤΙ να προστατέψει
από τα περίεργα Βλέμματα των Περαστικών...

-Κρύψε με.... πρόλαβε να ψελλίσει...

Το παιδί άπλωσε το ΕΙΝΑΙ του...

μα ...

ΠΟΥ να χωρέσει ολόκληρο το Ποίημα?.....

οι Όρκοι της αγάπης ειναι Ποίηση...
δεν αναλύονται σε συνιστώσες...

οι Προκηρύξεις των Εξεγέρσεων είναι Ποίηση Επανάστασης...
δεν Ζυγίζεται το Βάρος τους...
Δεν αναλύεται η Πρόθεση και το Βάθος της Δύναμης που περιέχουν....
μόνο Βιώνονται..

όπως και τα ερωτικά γράμματα...

Υπάρχει μεγάλη Ταύτιση ανάμεσα στις Επαναστατικές Προκηρύξεις και στα Ερωτικά Γράμματα...

και τα δύο θελουν ΠΑΘΟΣ....
και τα δυο ΔΕΝ αναλύονται..
και τα ΔΥΟ μονο Βιώνονται...

μόνο ενας Επαναστάτης μπορεί να Ερωτευτεί με όλο του το ΕΙΝΑΙ...
γιατί μόνο αυτός μπορεί να πεθάνει για ένα Ιδανικό....
και να γράφει εσαεί συνθήματα ΠΟΙΗΣΗΣ με το Αίμα του στους τοίχους του Κόσμου...

πες μου

ΠΟΙΟΣ Κριτικός Τέχνης
θα ζυγισει την ΑΞΙΑ αυτου του στίχου????
που με γράφιτι αίματος και ιδρώτα κοσμεί το Βράχο του Μοναχικού Ταξιδιώτη?...


ΠΟΙΟΣ?..
ποιος μπορεί να αναρριχηθεί στην Κορυφαία στιγμή του ΝΙΡΒΑΝΑ του Καλλιτέχνη
για να ΔΕΙ όσα ΕΙΔΕ εκείνος
και να αναλύσει προθέσεις και στόχους
πεπλεγμένους με την Ιδιοσυγκρασία και τη Συναισθηματική Φορτιση του Ποιητή???

ΚΑΝΕΙΣ..

μπρος στον ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ
βγάζουν τα γυαλιά
πετάνε τις ψεύτικες πένες
και σκίζουν τα πτυχία και τις δημοσιευσεις σε περιοδικά ποίησης....

όλοι
λίγοι...
αφανείς
αδρανείς
άσκοποι
ανούσιοι
αδιάφοροι
μεταφραστές απλοί
των ΧΑΡΑΓΜΕΝΩΝ Νοημάτων
πανω στο Δερμα του Πολεμιστή....

Όπλο το ΠΟΙΗΜΑ
ενος ΡΙΤΣΟΥ, ενός ΤΣΑΒΕΛΑ, ενός ΚΑΒΒΑΔΙΑ
που ξεσηκώνει ΠΛΗΘΗ
{οχι μάζες...οχι όχλους}

ΠΛΗΘΗ από ατομικές Συνειδήσεις Ζωντανές ακόμα...

ΕΚΕΙ
ποιος θα τολμήσει να ρωτησει
ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ???
...
κανεις!!!!...
απολυτως...
εξατμίζονται οι Ειδήμονες...

Μενει ΜΟΝΟ ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ..
αυτος ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ...
που γραφει ΑΚΡΙΒΩΣ ότι Βιώνει στους ΕΣΩπολέμους του...


Το παιδί κρατά στην αγκαλιά του το Ποίημα..

Όπλο... Λουλούδι...

-Μύρισέ με... αλλά μη με κόψεις!, ψιθύρισε το Ποίημα...

-Υπόσχομαι, είπε το Παιδί....

και έντυσε το Ποίημα με τον ΔΙΚΟ του Μανδύα Κρυπτογραφημένης Μαγείας...

..............η Υπερ-Βολή της Ποίησης.............

Ορμώμενη από μία παρατήρηση της Υπέροχης Christina


Παλεύω με τις υπερΥψωμένες στο αμέτρητο Υπερβολές μου...
δεν μπορώ να συγκρατήσω το αχ...
και μάλλον βγαίνει σαν κραυγή, ακόμη κι όταν ψιθυρίζεται...
δε φοβάμαι πια τον αντίλαλο...
συνήθισα στα υψηλά decibel μου...
Δύσκολη Προσαρμογή,
γιατί ο Διάδρομος ήταν γεμάτος Σιγή...
κι ομως αποδέχθηκα όλα μου τα φωνήεντα..
και όρισα την Ποίηση Μέσα μου
με συγχρονισμό πάνω στον Παλμό μου......


Ποιητής δεν είναι αυτός που γράφει Ποίηση....

Ποιητής είναι αυτός που βιώνει Ποίηση...

ΑΥΤΟΣ που γράφοντας τη λέξη ΦΛΟΓΑ, σηκώνεται από το γραφείο του με εγκαύματα στο χέρι....

ΑΥΤΟΣ είναι Ποιητής....

Ευτύχημα ΣΗΜΕΡΑ να φύγουμε με εγκαύματα, που προκλήθηκαν από τη χάρτινη φωτιά..

Ευτύχημα οι Αντανακλάσεις να γίνουν Φιγούρες δίδυμης Ύπαρξης,
μόνο και μόνο γιατί η Ποιητική Υπερβολή μας τους έδωσε Πνοή...


και στο πεδίο ΑΥΤΗΣ της βιωματικής Ποίησης,
ΝΑΙ υπάρχουν και αγράμματοι κι αμόρφωτοι ποιητές..... όπως τα τσιγγανάκια!.....


ΦΙΛΙ ποιητικό..... που μόνο Βιώνεται μέσα από μία Υπερβολή Ανάγνωσης...

Κλέφτης Έργων Τέχνης

ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012


Το Αγόρι ήταν επαναστάτης, αντάρτης και ατίθασο...
Γνώρισε τον Ποιητή κι ερωτεύτηκε το Ποίημα. Θέλησε να μυηθεί στη Γραφή, μα η ανώριμη και απαίδευτη Σκέψη του τον πρόδωσε.

Γνώρισε τον Ζωγράφο κι ερωτεύτηκε τον Μεταμορφωτικό καμβά. Θέλησε να ζωγραφίσει, μα η άπειρη Ικανότητά του στις προσμείξεις αποχρώσεων τον πρόδωσε.

Γνώρισε τον Γλύπτη κι ερωτεύτηκε την τελειότητα του Αγάλματος. Θέλησε να σμιλεύσει, μα η εφηβική του αδεξιότητα πάνω στη λεπτομερή κίνηση τον πρόδωσε.

Το αγόρι ήταν ανυπόμονο. Πόθησε αυτοστιγμής να ρουφήξει Φως και Ιδέα... απογητεύτηκε... Ζήλεψε τον Καλλιτέχνη. Γέννησε μέσα του απομόνωση παράνομης Δράσης. Εγκλωβίστηκε στον απόηχο της αποτυχίας.
Παιδί... που ευκολα ενθουσιάζεται και θανάσιμα απογοητεύεται....Γέννησε παραβατικότητα.

Έγινε Κλέφτης Έργων Τέχνης...

Αυτοεκπαιδεύτηκε στη μαεστρία του Κλέφτη. Βελτιστοποιήθηκε με οδηγό το Φθόνο. Διεισδυτικά κι ανώνυμα... Υπόγεια και αθόρυβα... Ανεξιχνίαστα και αδιόρατα ολίσθαινε η Σκιά του μπρος στο Έργο...

Άχρονα.. με μελέτη σχεδιασμένη σε παγωμένο στιγμιότυπο μιας κομμένης ανάσας...ευλαβικά αποκαθήλωνε το Έργο από τον Ιερό Σταυρό της Λύτρωσης του Καλλιτέχνη!...

Η Ηδονή της παράνομης Κατοχής τον παρακινούσε να μεγαλώσει η Συλλογή με της Γνησιότητες... με τα αυθεντικά αποτυπώματα... και τα πανάκριβα μοτίβα πρωτόλειας Σκέψης του Καλλιτέχνη- κι ας εμπεριείχαν ψεγάδια Τελειότητας στο πλέγμα Ανθρώπινης και Καλλιτεχνικής Δυνατότητας....

Τις νύχτες άναβε μανουάλια... με προσευχές αμαρτωλού θαύμαζε τ' άριστουργήματα...
Ένας αυτόνομος Ιδιωτικός κόσμος μες στον κόσμο.... Η Ζωή που γεννιέται, σπαρταρά, υποφέρει, μαγεύεται κάτω από το χέρι του Καλλιτέχνη, τώρα του ανήκει...
Κλεμμένη Ζωή.. πιο πολύτιμη απ' τη χαρισμένη.....

Δίπλα σε Καθρέφτες παραποιημένων Ειδώλων ζωντάνευε τα θέματα των Έργων και συνομιλούσε αιώνες με τ' αγαλματινα Σώματα της εγκλωβισμένης κίνησης.... Του πρόσφεραν Επιβεβαίωση Αξίας.... τους χάριζε Μυστικά Φυλακισμένων Επιθυμιών....

...
Ώσπου εμφανίστηκε ο Ελεύθερος Καλλιτέχνης...
αυτός που δε φυλάκιζε τα Έργα του ...
που δεν αιχμαλώτιζε την Ιδέα με κατοχυρωμένα Συμβόλαια Γνησιότητας...
που Υπέγραφε τα Έργα του αόριστα με ένα Άλφα....
Πρώτο Α....

Απαρχή..
ίσως Ανιδιοτέλεια...
ίσως Αριστουργηματική Αφιέρωση Αγνής Αποτύπωσης βΑθιάς Ανάγκης......

Εκείνος καλλιτεχνούσε, γιατί δεν μπορούσε ν'ανασάνει έξω από το Έργο...
Χάριζε το Αποτύπωμα...

και πως να κλέψεις κάτι που χαρίζεται?...

Αναίρεσε τον ΑυτοΣκοπό του ο Κλέφτης. Ως τώρα έκλεβε ότι ΔΕΝ έπρεπε να απωλεσθεί!... ότι φυλασσόταν Ιερά για να μην υποπέσει σε κλοπή!!!

Ζούσε βιωματικά δύο Ηδονές:
μία της παραβίασης των Υψηλών Μέτρων Προστασίας
και μία της παράνομης κρυφής Κατοχής...

Έβαλε σκοπό να γνωρίσει τον Ελεύθερο Καλλιτέχνη.
Έψαξε το Εργαστήρι του.
Εκείνος δημιουργούσε στην Ύπαιθρο. Μ'ένα χιτώνα διάτρητο στο Φως της Αυθεντικότητας, που συγχρονίζεται με τη Φύση των Πραγματων.... Με ένα ραβδί στο χέρι, αντί για πένα ή πινέλο...
Με καμβά και λευκή σελίδα αποτύπωσης έναν Ορίζοντα μιας Φύσης μόνιμα Εγκυμονούσας...

Πως να κλέψεις τη Φύση?....

Το αγόρι ασκήτεψε μαζί του...
Ένιωσε πως όσα κατείχε στα Υπόγεια της Παρανομίας του δεν ήταν αυθεντικότητες... ήταν προσομοιώσεις Αλήθειας.. ήταν πρώτη φτωχή απομίμηση Ζωής.....

Είδε πίσω από τα Έργα...
είδε την Ανάγκη...
είδε το Θάνατο του Καλλιτέχνη και ένιωσε πως Έξω από το Θάνατο ο καλιτέχνης αδυνατεί να Ζήσει...
είδε την Απομόνωση και την πτώση του στο Βωμό της ολοκληρωτικής Αφιέρωσης στη Μεγάλη Ιδέα...

Ένιωσε ρίγος...
τώρα πια δεν είχε νόημα η Κλοπή!
τώρα λαχτάρησε ν'αποκτήσει την Πηγή...
το Κίνητρο...
τη γενεσιουργό Αιτία των Πάντων....

Δεν πόθησε Ξένες Αιτίες...
Κλείστηκε μέσα του...
Δολοφονήθηκε από τα κλοπιμαία του..

Ξαναγεννήθηκε...
Αγνός...
Αμόλυντος...
και το Κίνητρο του χαρίστηκε αυτόβουλα...




Τότε το Αγόρι άρχισε
να γράφει
να ζωγραφίζει
να σμιλεύει

πάνω
στο Φως
στον Άνεμο
στη Φλόγα...

και ο Κλέφτης έγινε Διάδοχος του Ελεύθερου Καλλιτέχνη.....

Το δέρμα σου μύριζε βροχή

ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012

Το δέρμα σου μύριζε βροχή
κι εγώ είχα διασχίσει τόσα άνυδρα Χρόνια.

Διψούσα για μία γουλιά Πίστης Αφίξεως
κι εσύ μου πρόσφερες έναν Ποταμό Ελευθερίας.

-Επέτρεψε στο Αδέσμευτο Νερό να εκτελέσει Ελεύθερα τον Κύκλο του, είπες...
κι εγώ ένιωσα το χώμα μου να πνίγεται
από μία Άνωση Απόδρασης των Υδρατμών σου
από Μέσα μου προς τα Έξω,
υπό την πίεση της Αντοχής μου.



Ήρθα ψάχνοντας Πατρίδα,
φεύγω ψάχνοντας Ουρανό
και στο ενδιάμεσο
Οδηγός ένα Κόκκινο Φεγγάρι
που ρίχνει το Φως του
στο Υδάτινο Σώμα σου,
το φτιαγμένο από Πηγές...


να πίνει η Μνήμη
κάθε που ο Καιρός στερεύει!...

Φιλί

ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012

Το Φιλί μου
γράμμα που δε γράφτηκε ποτέ,
μα ταχυδρομήθηκε άπειρες φορές
με ιδρωμένο γραμματόσημο τυραννίας
και σφραγίδα μια ανάσα
κομμένη στα δύο
να αγκαλιάζει εσαεί το μυστικό του
ακόμη κι αν τελικά
πέσει στα χέρια σου.

-----

Γράμμα το Φιλί......

Το φιλί μου συστημένη επιστολή στην εχεμύθια της Επιθυμίας σου...

Το φιλί μου γράμμα σκισμένο στα πόδια ενός Χωρισμού...

Το φιλί μου ερωτική αλληλογραφία με έναν μόνο Παραλήπτη...

Το φιλί μου γράμμα χιλιοδιαβασμένο από τις διψασμένες Αναγνώσεις σου...

Το φιλί μου γράμμα που ανοίχτηκε από... χέρια ξένα...

Το φιλί μου γράμμα σε κοινοποίηση προς την Καρδιά, τη Σκέψη και το Κορμί σου...

Το φιλί μου κρυφό ραβασάκι παράνομων Εραστών...

Το φιλί μου ανώνυμο γράμμα στη θυρίδα της Επώνυμης Αναμονής σου...

Το φιλί μου ανοιχτή επιστολή προς τις Αρχές που κυβερνούν την Καρδιά σου...

Το φιλί μου ταχυδρομική επιταγή ευτυχίας...

Το φιλί μου γράμμα ριγμένο στις φλόγες της Καρδιάς σου...

Το φιλί μου γράμμα αγωνίας στον πόλεμο των Ερωτικών Διεκδικήσεων.....

Το φιλί μου γράμμα φυλακισμένου που λάτρεψε τη Φυλακή του...

Το φιλί μου γράμμα ετοιμοθάνατου που παίρνει παράταση Ζωής με κάθε σου Ανάγνωση...

Το φιλί μου γράμμα ανορθόγραφου Έρωτα, που ρέπει στο Λάθος.....

Το φιλί μου γράμμα αρωματικό που... δελέασε τον ταχυδρόμο να το ... ανοίξει!...

Το φιλί μου γράμμα που λαμβάνεται δημόσια, για να αναγνωστεί Ιδιωτικά...

Το φιλί μου γράμμα κόκκινης περιγραφής που αποζητά τυφλές Αναγνώσεις...

Το φιλί μου γράμμα που διαβάζεται καλύτερα στο ...Σκοτάδι...

Love Letter

Το πάλεψα καιρό να συγκεντρωθώ για να σου γράψω. Προετοίμαζα χρόνια τη σκέψη μου. Εγώ ενηλικιώθηκα. Έγινα Γυναίκα κι όμως πάλι ο ειρμός της εξομολόγησής μου είναι παιδικός. Μαζί σου παντα είναι παιδική και εκπαιδευόμενη η Σκέψη μου. Σαν σε ημερολόγιο Πρώτου μεγάλου Έρωτα.

Σε παρατηρώ μια Ζωή. Ίσως και δύο. Αν υπήρχε προ-Γέννησης Ζωή {όπως λένε μεταθάνατον Ζωή} πάλι σε Σένα θα εστίαζα. Σε ερωτεύτηκα τόσο που σου έκλεψα το σχήμα των χειλιών σου και το βλέμμα σου. Είμαστε ίδιοι. Συνειδητά γεννήθηκα με καθΟμοίωση. Η Ζωή μου και ο Εαυτός μου σχεδιάστηκαν αυτόβουλα πάνω στο δικό σου πρότυπο.

Ταξίδεψα τόσο, τόσα χρόνια. Μακριά σου. Κι όμως, καθε στιγμή, η χροιά σου Υποβολή Καθοδηγητή στο μονόπρακτο της Ζωής μου. Κι εγώ υπνωτισμένη στην Επιβολή σου κάθομαι μαθήτρια στο θρανίο της Εμπειρίας σου να μάθω. Να ρουφήξω τα τεκμηριωμένα σου ΓΙΑΤΙ. Των λαθων σου τις διδαχές. Αν και το ήξερες από την αρχή πως θα κάνω όλα τα Λάθη που μου αναλογούν. Το ήξερες πως θα παραβλέψω πολλά απ'όσα μου είπες, μα το βλεμμα σου παντα μου έλεγε πως μ' αγαπάς βαθιά. Σαν προέκτασή σου.

Είσαι ο μοναδικός Άντρας που με οραματίστηκε στα πιο ψηλά σκαλοπάτια της Ζωής. Ακόμη παλεύω με τις προσδοκίες σου. Ακόμη σκαρφαλώνω σε Στόχους κι Όνειρα και πάντα θα θέλεις κάτι παραπάνω από Μένα.

Είσαι ο μοναδικός Άντρας που απογύμνωνες τα παιδικά μου παραμύθια, γιατί ήθελες με λιθαράκια ρεαλισμού να χτίσω μια Παραμυθένια Ζωή Διασφάλισης και Ευτυχίας.

Είσαι ο μοναδικός Άντρας που με θέλει Ευτυχισμένη χωρίς να ζητά μερίδιο από τη χαρά μου, γιατί ξέρεις πως ολοκληρωτικά σου ανήκουν οι Απογειώσεις μου, διότι εσύ γέμισες το Χέρι μου με εισιτήρια Ταξιδιού.

Είσαι ο μοναδικός Άντρας που έχει δομήσει ένα ολόκληρο Σύμπαν Σκέψης κι Αφοσίωσης γύρω μου. Είσαι ο μοναδικός Άντρας που πίστεψε πως μπορώ να δεχτώ μετάγγιση αρσενικής πυγμής, χωρίς να χάσω τη θηλυκότητά μου. Με μύησες στη μαθηματική αυστηρότητα κι εγώ την εμπλούτισα με την παιδική μου τρέλα. Μου εμφύσησες τη Μεθοδολογία Επίλυσης των Προβλημάτων της Ζωής, την Αρνηση Παραίτησης, την Επιμονή, το Όραμα πέρα από την Πρώτη Επίτευξη. Σχεδίασες στον Ορίζοντα της Ζωής μου Στόχο με Ομόκεντους κύκλους. Κάθε που πετύχαινα μία περιφέρεια Στόχου, με εκπαίδευες για την επόμενη.

Είσαι ο μοναδικός Άντρας που τόλμησε να σηκώσει το χέρι του... πάνω μου. Κλείνω τα μάτια και η Ορμή της Νουθεσίας σου ακόμη αντηχεί με υπόγεια βοή σεισμικών δονήσεων Εντός μου.

Είσαι ο Μοναδικός Άντρας που Ερωτεύομαι δίχως αναστολή από τη Ζωή ως το Θάνατο.


Μπροστά στο Οιδιπόδειο υπάρχει ένα - {μείον} που αντιμεταθέτει τα Φύλλα.


My heart belongs to daddy


Το κοριτσάκι σου...

Γειά σου Φίλε - Σύγχρονη Εποχή

Γειά σου Φίλε...

όσο μικρή κι αν είμαι κι απόψε, κατάφερα να βρω τρόπο να έρθω πιο κοντά σου...

Είναι που τα κείμενα ταξιδεύουν. Έκοψα εισιτήριο και ανέβηκα κι εγώ στο καράβι με ρότα το Παρασκήνιο της Σκέψης....

Απόψε λέγε με Αελίτα....
είμαι η μικρή πρωταγωνίστρια του Διηγήματος "Νέα Εκκίνηση", γραμμένο από εκείνο το τσιγγανάκι που τριγυρνά αδέσποτο παντού...
Το κείμενο βρίσκεται ν'ανθίζει στο ΑΝΘΟλόγιο που κυκλοφορεί ήδη από τη Σύγχρονη Εποχή....

...γιατί το συναίσθημα δεν έχει πατρίδα... και αν μεταναστεύει, μεταναστεύει από την καρδιά μου για να ριζώσει στη Δική σου....


Με εκτίμηση

Αελίτα - το κορίτσι με τα μεγάλα μάτια.....


http://www.paper-bookland.gr/books.asp?action=publisher&pubID=99

~Κόντεψα...στο Ποίημα~

Τίποτε δεν δημιουργείται από το τίποτε...
Τα γράμματα ορατίζονται Πνεύματα και Δυνάμεις αόρατες..
η Μάγισσα
στο Νου σου πρώτα αναδύθηκε
από μετουσίωση Ανάγκης για εξώκοσμη επαφή
και έτσι άνθισαν τα κλαδιά του Στίχου σου....

Το βλέμμα της Ψυχής μου άδραξε το πιο μικρό κι εύθραυστο,
λύγισαν οι Αντοχές του,
το βαρος μου γονιμοποιήθηκε με το χώμα της πρώτης αυγής
στη γραμμή του Δικού σου Ορίζοντα...
και συλλήφθηκε ο φονιάς μου σαν έμβρυο
που λαχτάρησε να γεννηθεί
στο ΜεσοΔιάστημα δύο στροφών Μελοποιημένης Ποίησης....

κι εγώ κόντεψα Μάγισσα να γίνω
λίγο πριν ταραξεις τα νερά της Οπτικής μου Αυταπάτης
και με προσγειώσεις με μία απουσία Ειδώλων,
που απεγνωσμένα τα ζητούσα
για να νιώσω Υδάτινα Ευπροσάρμοστη στις Ποιητικές σου Εμμονές....

Μέσα σε ραγίσματα τυφλής Σιωπής
έχασα τον απόηχο της Σκέψης σου.....

Παρά λίγο να συγχρονιστούν Γραφή κι Ανάγνωση....
μα το βότσαλο της Ευχής
με ομόκεντρους Υδάτινους Γαλαξίες
με εκθρόνισε από το Ποσειδώνιο Βασίλειό σου
και ρωτώ με αθόρυβους πνιγμούς:
"Εγκλωβισμένη ποια βασίλισσα Κυριαρχεί των Νοημάτων?.."

Σαν στερηθώ την Ελευθερία μου
πώς να προκαλέσω σεσμικές ρωγμές στο Υπέδαφος της Σκέψης σου?....

Λευτέρωσέ μου τις Λέξεις,
από το Τίποτε πως να πιαστώ
όταν η Ανάγκη μου ζητά τα Πάντα?...

~Small Reflections of Love~

Reflections που γεννήθηκαν μέσα σε ένα Φιλί της Υπέροχης Ρεγγίνας



Όταν σε κοιτάζω,
μέσα από αντανακλάσεις
στα μάτια σου βλέπω εμένα...

Όταν σε φιλάω
μέσα από το παιχνίδι
μου επιστρέφεις το φιλί μου....

είναι που τόσο σε ερωτεύομαι
ώστε μέσα μου υπάρχεις
έχοντας δικό σου κάθε δικό μου
κι εγώ ξαναμοιράζομαι ότι σου χαρίζω...

~Παράξενος Μάης~

Από μία παράξενη Άνοιξη που ανθίζει στον MeLoDy


Τρυπήθηκε στο μέρος της καρδιάς..
το φίδι την περπάτησε ολόκληρη
Έρημος απλώθηκε
στην Περιπλάνησή του για Πατρίδα...

Τότε γεννήθηκε το πρώτο Ποίημα..
Λύκου ουρλιαχτό,
Υδάτινος συρριγμός Φιδίσιας Αθωότητας...

Ανάγκη να ξεφύγει η περιπλάνηση από τους Φράχτες του ΜΗ..
να απλωθεί ο Ήχος, το Άγγιγμα, η Φωτιά
στο ασύνορο Κορμί της,
που επιτρέπει τον Παράξενο Μάη
μ' επέλαση να κυριαρχήσει...

Μικρό το Δάσος,
καταμεσίς της Ερήμου,
κατασπαράχθηκε το χώμα του
από ρίζες Αιχμηρού Ανθους
με μίσχο
το πολλαπλασιασμένο Φίδι της ΑρπαΓής..


Παράξενος Μάης...
Ανθίζει το ερπετό στον αέρα...
ελίσσονται τα ρεύματα Φωτός...
κι Εγώ μικρή ... μεγάλη
μισή ... ολόκληρη,
αθώα, πονηρεμένη Άνοιξη σε γυμνό Ξημέρωμα...

Σε παρακαλώ μην σταματήσεις τη μουσική μέσα σου
εκεί χορεύει ο Μάης μου
και το Ρίγος με ελιγμό αργεντίνικου Τανγκό
τυλίχθηκε στο Λαιμό μου,
με ασφυκτικό δέσιμο γόρθιου δεσμού...

Τα Άγρια μπλέχτηκαν με τα Αθώα
και ο Μάης βωμός συγκερασμού
φωτιάς και άκαυστης Ύλης που θελει να γίνει στάχτη...

Ολισθαίνει η Άνοιξη
και το ποίημα ίχνος συρμού
κάτω από το βαρύ σώμα των Φιδιών
που το δηλητήριο νοθεύουν με νέκταρ...

Παράξενος Μάης...
Ποτάμι το Φίδι
πνίγεται το κορίτσι στην Ορμή...
και ο Ήλιος λιποτάκτης,
αρσενικός συνωμότης,
φέρνει κατακλυσμούς
να βαθύνουν οι πνιγμοί...

Μέσα τους να μην επιβιώσει τίποτε,
παρά το Αγκάθι...
που όσο αγγίζει το Δέρμα της Επιθυμίας
γλυκαίνεται...
Βελόνα Εμβόλιμου Παραδείσου...

Χαμογέλα μου...
να πιάσω τον Παράξενο Μάη
στο γλυκό δηλητήριο των Χειλιών σου...