Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Μέρος Μαγικό!....






Σκέψου...
μία άδεια πλατεία
ερειπωμένου χωριού,
κυκλωμένη με αναμνήσεις.
Ο χρόνος περαστικός
αφήνει βήμα μοναχικό
με αντίλαλο που μελαγχολεί.
Μείνε λίγο μαζί του!

.............
.............
.............
.............


Τώρα φτάνει τόσο κενό...
Ξημέρωσε...
Είναι η μέρα που το χωριό έχει πανηγύρι.

Σκέψου..
Η πλατεία γεμάτη κούνιες του Λούνα Παρκ..
γεμάτη πάγκους με πολύχρωμα ζαχαρωτά...
γεμάτη παιδιά ... γονείς... παππούδες... γιαγιάδες..
ζευγαράκια ερωτευμένων..
γέλια..
φωνές..
τραγούδια στο μεγάφωνο της μπαλαρίνας...
εισιτήριο....
Ζάλη..
Παραζάλη....
.............

Τώρα σκέψου:


Από πού ξεπήδησαν όλα αυτά???...



51 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Δεν το φαντάστηκα απλά καλή μου Κάκια, μπήκα στη ζωγραφιά τούτων των αναμνήσεων και έζησα στιγμές που ίσως δεν γνώρισα, ίσως τώρα γνωρίζω...

γίνεσαι παιδί αθώο μαζί μου και τρέχουμε σε κείνο το λούνα παρκ
-Ας ανέβουμε στη ρόδα!!! σου φωνάζω
-Όχι, στα αυτοκινητάκια να μπούμε..., μου λες

Και συμφωνούμε στο τέλος αλλού,
στη βάρκα εκείνη
που μας ταξιδεύει για λίγο
στη λίμνη της αγάπης...!

Ianos είπε...

Aπο το μέρος του μυαλού που ζουν οι πιο όμορφες αναμνήσεις!!!
Τουλάχιστον εγώ εκεί φυλάω αυτού του είδους τις αναμνήσεις...
Σε ευχαριστώ που με έκανες να τις βγάλω να πάρουν λίγο αέρα!!! Φιλιά!

~reflection~ είπε...

Έχω κόψει εισιτήριο διαρκείας.
Απόψε όλη η νύχτα θα ξεδιπλώσει τις πολυχρωμίες της κάνοντας τη μέρα να ζηλεύει για όλο αυτό το άπλετο φως..
και να απορεί:
"Από πού ξεπήδησαν όλα αυτα?.."

Εγώ θα ξέρω...
Εσύ θα ξέρεις..
μα ούτε εγώ...
ούτε εσύ ΔΕ θα μαρτυρήσουμε πού Κρύβεται η Γλυκιά μας Αλήθεια..

Φιλιά... ολοκληρωτικής περιστροφής στο πιο παράξενο Λούνα Παρκ..
Εκείνο της Φαντασίας..

{κι αν ξέχασα να στο πω, να το ξέρεις: Σ'αγαπάω...}

ღ oneiremataღ είπε...

κι όμως το φαντάστηκα...κι όμως το είδα μπρος στα μάτια μου...κι ήταν αναμνήσεις αυτές από εικόνες των παιδικών μου χρόνων, σε κάποιο πανηγύρι ίσως, όπως ακριβώς το περιγράφεις και ξαναζωντάνεψαν στο μυαλό μου...έχεις έναν τρόπο να μεταδίδεις με τις λέξεις σου εικόνες ζωντανές στο μυαλό μας, αξιοζήλευτο...φιλάκια πολλά Ποιήτρια των συναισθημάτων, καλό σου βράδυ :-))))

~reflection~ είπε...

Ιανέ,
τίποτε δε βγαίνει στην επιφάνεια
ΑΝ δεν του δείξουμε εμείς το δρόμο..

Αφεθηκες.. οπότε εγω σε ευχαριστω
που αφέθηκες για λίγο πανω στο τρελό Λούνα Παρκ της φαντασίας, που ένα από τα παιχνίδια της είναι να αναμοχλεύει αναμνήσεις..

Φιλιά...

Dreameraki είπε...

Ένας τόπος είτε είναι άδειος,είτε νιώθεις εσύ μέσα του άδειος,προκαλεί το τοπίο που περιέγραψες..Και..τσουπ,αρκεί κάτι να σε κάνει να τα δεις όλα αλλιώς.Σαν λούνα παρκ,σαν γιορτή.Μια θετική σκέψη;Μια συγκλονιστική στιγμή;Μήπως ο έρωτας;Πολλές οι αφορμές-δόξα τον Θεό-!!
Οπως μπορεί να συμβεί και το αντίθετο,να σταματήσουν τα πανηγύρια και τα βιολιά και να πέσει η σιωπή!Εναλλαγές της ζωής,αλλά στη τελική..αυτό δεν είναι και το συναρπαστικό της;;Λέω τώρα εγώ!

~reflection~ είπε...

Ονειρέματα...

εγώ δεν έκανα τίποτε..
εσύ αφέθηκες, οπως ο Ιανός..

και πήρε χρώμα εκείνο το άδειο τοπίο από εκείνο το Μέρος το Μαγικό που λέγεται.....

αλήθεια πως?..
απλά φαντασία?....

Φιλιά... εκατομμύρια ζαχαρωτά από εκείνα που αρέσουν σε όλους μας...

~reflection~ είπε...

Λες εσύ τωρα ε?...
φιλόσοφο κορίτσι μου!..

Έτσι είναι πιτσιρικάκι μου.. έτσι ακριβώς..

Εναλλαγές...
όμως για να συμβεί το οτιδήποτε, πρέπει το ερέθισμα και η αφορμή να καταφέρει να διαπεράσει την ανθεκτική μεμβράνη της αυτοπροστασίας του προηγούμενου κατεστημένου..

Σαν το νόμο της αδράνειας.. που τείνει να διατηρήσει σε ισχυ την υπάρχουσα κατάσταση,
αντιδρωντας στο αίτιο που τείνει να την αλλάξει!..

Μαχες λοιπόν..
αλλα τοσο καιρό πολύ μιλήσαμε για πολέμους, μάχες και εναλλαγές εσωτερικές και εξωτερικές...

Νομίζω ήρθε η ώρα για λίγο παιχνίδι..
Κοψε εισιτήριο για όπου θες..
Έρχομαι με μάτια κλειστα..

Εξέπληξέ με!...

Φιλί... εισιτήριο εισόδου στην καρδούλα μου...

Dreameraki είπε...

Κόβω εισιτήριο για Allou Fan Park!Mιας και η λέξη Λούνα-Παρκ με ξεσήκωσε ήδη!!Ραντεβού στο τρενάκι του τρόμου : )Καληνύχτααααα,πολλά πολλά φιλιά κι από μένα..κι ας έχει απογορευτικό σήμερα,θα φτάσουν!!

~reflection~ είπε...

Έτσι είναι πιτσιρικάκι..
τα αληθινά φιλιά πάντα φτάνουν..

Χαίρομαι που ξεσηκώθηκες τοοοοοοοοσο όμορφα...
Επιβεβαιώνεις τη γλυκιά λέξη που σε συνοδευει: "πιτσιρικάκι"....


Φιλιά γλυκιάς καληνύχτας.... που δεν γνωρίζει φραγμούς...

to alataki είπε...

Aπό πού; Από τη ζωή και την αγάπη...
Φιλάκια.

~reflection~ είπε...

Αλατάκι μου,
είναι ακριβώς σ' εκείνο το Μέρος
απ' όπου αντλείται το αλάτι της Ζωής...

και το αλατάκι αυτό βρίσκεται ακόμη και μέσα στο πιο γλυκό φιλί...

Δικό σου λοιπόν..
το πιο γλυκό φιλί καληνύχτας,
με ονειρικές βόλτες σε πολυχρωμίες και ζαχαρωτά.....

Ανώνυμος είπε...

Θαρρώ από το βάθος των αναμνήσεων που ορίζει ποιοι είμαστε, τί θέλουμε, τί ονειρευόμαστε, πώς αυτοπροσδιοριζόμαστε... μαγικό μέρος ... θαρρώ!

Ανώνυμος είπε...

Παίδιά, παιδικές χαρές, παιχνίδια, ξένοιαστος κόσμος, ζευγαράκια...

Το πας τρυφερά σήμερα,
και μνία στάλα μελαγχολικά.
Και σε ακολουθουμε.

Αυτά σε πρώτη ανάγνωση...

Γιατί όσο το ερώτημα σου μένει αναπάντητο, δεν ξέρουμε που το πάς κατά βαθος...

Από το κενό εννοείς ? από το γέρο χρόνο ? από το μυαλό μας που ΘΕΛΕΙ να τα φαντάζεται έτσι ?

Από την άλλη εξήγηση που δεν σκέφτηκα ?

~reflection~ είπε...

Οδοιπόρε,
βαφτίζω λάθος τη μαντεψιά σου....

Στο βάθος των αναμνησεων ξέρουμε ποιοι υπηρξαμε, οχι ποοι είμαστε και τι θελουμε...

Βασικά ο σκοπός μου ήταν όχι το χρονικό ταξιδι στο χθες... εστιάζοντας στις αλλαγές που έχουν λάβει χώρα..
μα...

καθώς οραματιζόμαστε ένα άδειο τοπίο - σε αλληγορία ίσως και συναισθηματικό - ξαφνικά συμβαινει ένα ΚΛΙΚ και ολα γεμίζουν φως, χρωμα, ευτυχία, έκρηξη...


Από πού ξεπηδά όλη αυτή η έκρηξη ζωντάνιας?... ευτυχίας?.. πολυχρωμίας?..

Σε ποιο Ιδιωτικό βυθό κρύβει η ύπαρξη τη Δύναμη να ανατρέπει ολομόναχη τη σιωπή, τη μελαγχολία, την ερείμωση ?..

και ξαναδημιουργεί κίνηση και εντροπία?...

Το ερώτημα ανοιχτό... ακόμα..
κι εμείς παιδιά που γελάνε φωναχτά πάνω στην νιοστή σβούρα στις κούνιες - αλυσίδες, που δε μας δενουν, μα μας δίνουν την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας από το πέταγμα του πουλιού που αποδημεί!...

Φιλιά.. βαμμενα από εκείνο το χρώμα που δανείστηκα από τον Ιδιωτικό μου Βυθο...

~reflection~ είπε...

GiP,
το πεδίο της ερμηνείας είναι ανοιχτό..
Δεν έχω κρυφές προθέσεις..
Αν είχα δε θα είχα προβεί σε ανάρτηση με ανοιχτό ερώτημα...

Θα είχα κινηθεί υπόγεια.. μα δεν το συνηθίζω...

Όσο κι αν επιμένουν οι φήμες που κάποιοι σκορπούν στον αέρα,
εγώ επιμένω να ρίχνω άπλετο φως στα ματια μου, στην καρδιά μου και στα κείμενα που γραφω...

Όποιος λατρευει να παιζει με το φως και τις σκιές που έχουν σαφή περίγραμμα και δεν μεταλλάσσονται παραπλανητικά, μπορεί να περάσει το κατώφλι μου..

Το τσαντήρι ποτέ δεν είχε πόρτα...
ένα κιλίμι κρέμεται στην είσοδο και δεν έχει "ματακι" για να ελέγξω ποιος μπαίνει και ποιος βγαινει...

Όλοι καλοδεχούμενοι μεχρι να αποδειχτεί ότι καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη από εκείνο το τσιγγανάκι που τρελο και ανέμελο παιζει στο Διαγαλαξιακό του Λούνα Παρκ.. τρώγοντας ζαχαρωτες ψευδαισθήσεις και κόβοντας πέταλα άγριων λουλουδιών για εισιτήριο κερδίζοντας άλλη μία βόλτα με την μπαλαρίνα στο βαλς των ευγενικών ζητιάνων της Γης...

Όσον αφορά τη γνώμη μου,
τέτοια ερωτήματα όσο κι αν τα παιδέψεις,
επειδή είναι παιδικά ερωτήματα:

"Από πού ήρθε το όνειρο, μαμα?..."
"Από πού ξεπήδησε αυτή η σκέψη?.."
"Πού γεννιούνται τα δάκρυα?.. πού πανε σαν στεγνώσουν?.."
"Πού γράφτηκε το πρώτο νανούρισμα?..."
"Από πού έρχονται οι νεράιδες στον ύπνο μου, μαμά?.."


ακριβώς λοιπόν, επειδή είναι παιδικά ερωτήματα,
μια ζωή παιζουν κρυφτό μαζί μας..
και ΔΕ μας κάνουν τη χάρη να φανερώσουν την απάντησή τους..

κι όλο τρεχουμε..
κι όλο ξεφευγουν..
κι όταν τα αγγίξουμε λίγο..
μεταμορφωνονται σε νεράκι και μας θυμίζουν ότι ακομη δε μαθαμε να κολυμπάμε στα βαθια!...

Φιλια καλημερας..

Ανώνυμος είπε...

από τη μαγεία της ζωής, απρόβλεπτη και το πιο σημαντικό, ό,τι κι αν γίνει, αυτή... συνεχίζεται!! φιλιά και μια γλυκιά καλημέρα

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Απ' την ανάγκη μας
να ζήσουμε ένα ταξίδι
στο χώρο του Ονείρου μας, Ποιήτρια!..

Την αγάπη μου!!!

~reflection~ είπε...

silena μου,

νομίζω το βρήκες...
Μ'αρεσει αυτη η εκδοχή!...

Όλα ξεπηδούν από τη ρωγμή της μαγείας καθώς παρεισδύει στην πραγματικότητα, περνώντας απο το μονοπάτι της φαντασίας μας..

και τότε...
το καθετι πιτσιρικάκι μετουσιώνεται σε ΚΛΙΚ μεταμορφωσης, που ότι αγγίζει αλχημιστικά και κάτω από μυστικιστικές ανεξήγητες διαδικασίες το μετατρέπει σε ελιξιριο ΕΥΤΥΧΙΑΣ...

Μαγικό το αποτύπωμά σου..
το αγγίζω ακομη με την προέκταση της καρδιάς..

Φιλιά.. στροβιλισμοί στο Υπεροχο Λουνα Παρκ της μαγικής τροπής των πραγματων....

~reflection~ είπε...

Αχχχχχχχχ............ Πυρφόρα...

Αυτή η ανάγκη θα μας φάει!!!..

αχχχχχχχχχ..

ευτυχώς που υπαρχει μεσα μας το παιδί..
εκεινο το κοριτσάκι που δεν πτοείται και ξέρει να εφευρίσκει τρόπους να μετουσιώνει την ανάγκη για Όνειρο, σε σκέψη, λέξη, εικονα, ποίημα, χρώμα, συναίσθημα και στο τελος....

να πείθει παραπλανητικά το παιδικό μυαλουδάκι της ότι ΗΤΑΝ όλα αληθινα..

Συνηθιζω να λεω ότι το μυαλό ΔΕΝ νιωθει ΑΝ το κινητρο, που δημιουργησε το συναίσθημα, ήταν βιωμα ή ονειροπόληση...

απλά απολαμβάνει το συναίσθημα....
Κορυφαία στιγμή δημιουργίας!..
Όταν από το κενό.. το τίποτα.. μία σκέψη μετουσιώνεται σε συναίσθημα, η καρδιά χτυπα πιο γρηγορα γιατι νιωθει τον ίλιγγο του στροβιλισμού και το μυαλό αντιδρα αναλόγως ΣΑΝ να βιωνει το αντίστοιχο δρωμενο..

κι ας ήταν όλα ένα κείμενο..
μια παρορμηση νοερής ζωγραφιας πανω στον καμβά της φαντασίας!!....

Τα φιλιά μου.... μαγικά οράματα!...

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=Ce1dejsG6AY

Wicca είπε...

Σκέφτομαι ακόμα και ακολουθώ το πιο πέρα. Φτάνω στη μέρα που τελείωσε το πανηγύρι και πάλι η ερημιά κύκλωσε την πλατεία. Δεν μπορώ να μη ρωτήσω: 'Από πού ξεπήδησε τόση ερημια;'

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Η πόλη άναψε τα φώτα της και φεύγει
μ' ένα τρενάκι λούνα παρκ στο πουθενά,
σαν το κορμί σου που απ' τα χέρια μου ξεφεύγει
κι αναζητάει σε ξένα χέρια την χαρά.

Τα μάτια σου έκλεισες και μ' άφησες απ' έξω
άλλη μια νύχτα θα τη βγάλω στη βροχή,
όλα για πάρτη σου κι απόψε θα τα παίξω
και δεν με νοιάζει τι θα φέρει το πρωί.

Μεταμορφώνεσαι σαν μέδουσα στους δρόμους
κι εγώ τα χίλια πρόσωπα σου ακολουθώ,
στου έρωτά σου υποτάσσομαι τους νόμους
και λίγα ψίχουλα μονάχα σου ζητώ.

Τα μάτια σου έκλεισες και μ' άφησες απ' έξω
άλλη μια νύχτα θα τη βγάλω στη βροχή,
όλα για πάρτη σου κι απόψε θα τα παίξω
και δεν με νοιάζει τι θα φέρει το πρωί

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=uBw2RCA7WOA

~reflection~ είπε...

Αβάφτιστο,
δεν ξέρω σε ποιό θεό πιστεύεις μα...
σίγουρα σου έμαθε από πού ξεπηδούν οι βαθιές ευτυχίες....

Εύχομαι να μην είσαιο Μάγος μεταμφιεσμένος ... γιατί τότε ξέρω το θεό σου.. και το ξάφνιασμα χάνει την αίγλη του!...

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Η πόλη άναψε τα φώτα της και φεύγει
μ' ένα τρενάκι λούνα παρκ στο πουθενά,
σαν το κορμί σου που απ' τα χέρια μου ξεφεύγει
κι αναζητάει σε ξένα χέρια την χαρά.

Τα μάτια σου έκλεισες και μ' άφησες απ' έξω
άλλη μια νύχτα θα τη βγάλω στη βροχή,
όλα για πάρτη σου κι απόψε θα τα παίξω
και δεν με νοιάζει τι θα φέρει το πρωί.

Μεταμορφώνεσαι σαν μέδουσα στους δρόμους
κι εγώ τα χίλια πρόσωπα σου ακολουθώ,
στου έρωτά σου υποτάσσομαι τους νόμους
και λίγα ψίχουλα μονάχα σου ζητώ.

Τα μάτια σου έκλεισες και μ' άφησες απ' έξω
άλλη μια νύχτα θα τη βγάλω στη βροχή,
όλα για πάρτη σου κι απόψε θα τα παίξω
και δεν με νοιάζει τι θα φέρει το πρωί.



Φιλί.... συνοδευόμενο από αθώο παιδικό χαμόγελο...

~reflection~ είπε...

Γουίκα,
πάντα υπάρχει το πιο πέρα...
όσο τρέχει η ζωή τρέχει και η φαντασία και όλα προχωρούν ένα δευτερόλεπτο μετά το Τωρα..

Η ερώτησή μου και η δική σου υποψιάζομαι ψάχνουν το ίδιο ακριβώς μέρος, γιατί η λυπη και η χαρά στο βάθος της υγρής λίμνης των συναισθημάτων είναι αντανακλάσεις ίδιας ανάγκης και δημιουργούν είδωλα αντιδιαμετρικά που ενώνονται στην κορυφή....

Τα φιλιά μου.... μέσα από κομμένες αναπνοές γρήγορου στροβιλισμού!...

~reflection~ είπε...

Μάγε,
το είπα και στο αβάφτιστο..
ελπίζω να μη συνενοείστε στο πεδίο της συνομωσίας!...

Αλλα ομολογώ..
υπήρχαν πολλές πιθανότητες να επιλέξετε το ίδιο τραγούδι...
και η σιωπή που συνοδεύει το αβάφτιστο δενκρύβει τη μαγεία που κρύβουν τα λόγιασ σου..

εδω που τα λέμε...
είναι η σιωπή ενός πιτσιρίκου - ένα πουλάκι μου ψιθυρισε ότι είναι μικρό το αβάφτιστο - άρα...
θα έλεγα το θάρρος που συνοδεύει τη σιωπή του κρύβει περισσότερη μαγεία από την σταθερότητα που κρύβουν τα λόγια σου...

Τα φιλιά μου.. μεσα από αθώα παιδικά ερωτηματικά.... όπως
"Μαμά, μπορεί ο θεός και ο δαίμονας να είναι το ίδιο πρόσωπο?.."

~reflection~ είπε...

Τωρα τι να προσθεσω?..

Από το Λούνα Παρκ με πήγες στο γύρο του θανατου...

Μαγικό εξόντωσης λεγεται αυτο...
μα..
το φίλτρο ΔΕΝ το ήπια ολόκληρο...
μισή μεταμορφωση..
αιώνια θα κινούμαι ανάμεσα στο ορατό και αόρατο..

ούτε ζωντανή, ούτε νεκρή..
δε θα μας αγγίξει ο θανατος όπως το θελει..
εμεις θα παιζουμε μαζί του,
παιχνίδια σιωπής...
τραγουδιών..
και μαγικών μεταμορφωσεων...

Τα φιλιά μου.. κρυμμενα αναμεσα στις νότες...
Το τραγούδι σου το έβαλα να παιζει από το μεγάφωνο της μπαλαρίνας μου... να παιζει αιωνια.. όσο εγω θα στροβιλίζομαι στο γύρω του θανατου με την καρδιά ΧΩΡΙΣ αλυσίδες προστασίας....

kryos είπε...

Το παιχνίδι λέγεται "άνοιξε το σωστό φάκελο"

Οι σκέψεις είναι φάκελοι που μας στέλνονται συνεχώς από πολλούς και διάφορους παράλληλους κόσμους , δεν μας ανήκουν , ποτέ δεν ήταν δικές μας ... με τον καιρό μαθαίνεις ποιους φακέλους να ανοίγεις και ποιους να βάζεις στην άκρη ... το τίμημα είναι πάντα στο συναίσθημα που κουβαλάνε , αυτό μπορεί να λειτουργήσει σαν πυξίδα , αυτό σε κάνει να βελτιώνεσαι στο παιχνίδι ... αν μπεις φυσικά σ αυτή τη διαδικασία , πάντα υπάρχει άλλοθι για να απέχεις από τη συνειδητή εμπλοκή και τις ευθύνες που κουβαλάει .

Βέβαια , συμμετέχει και η ανθρώπινη φύση σε με όλο το φάσμα του μαζοχισμού μας ... κομμάτια του χαρακτήρα μας είναι εθισμένα σε διαφόρων ειδών φακέλους και επιμένουν να τους ανοίγουν παρόλο το τίμημα .... η συναισθηματική "τιμωρία", καταλυτική και πάντα στο παρόν , έχει ομολογουμένως και τη γλύκα της .... φαντάζομαι ότι πολλοί θα έπιναν ένα ποτήρι κρασί στη "γλυκιά" σκέψη ενός μελαγχολικού ερημωμένου χωριού .

Μια υπέροχη βραδιά θα σου ευχηθώ ... η ανάρτησή σου έγινε αιτία να μου ταχυδρομηθούν πολλοί τέτοιοι φάκελοι , δεν τους άνοιξα όλους .

Πολλά φιλιά !!!

~reflection~ είπε...

kryos,

κάποιες φορές αναλαμβάνουμε τριπλό ρόλο.
Εμείς ο αποστολέας...
Εμείς ο ταχυδρόμος...
Εμείς ο παραλήπτης..

Ξέρεις πού ξεκινά η παράνοια του παιχνιδιού?..
Ότι ακόμη και εκεί, στο τυφλό παιχνίδι με τις αντοχές μας, ΔΕΝ πρεπει να ανοιχτουν όλοι οι φάκελοι!...
μα επιλεκτικά, να διασφαλίσουμε το μυστικό που θα διαρρεύσει προς την ανάγνωση...

Σήμερα ταχυδρόμησα κι εγω πολλούς φακέλους στον Εαυτό μου..
δεν τους άνοιξα όλους, αν και πάντα δύσκολα αντιστέκομαι στον πειρασμό της Ιδέας...

Όμως, επιμενω να κλείνω τα μάτια, να ακούω τραγούδια για να μην ακούσω το μουρμουρητό της καρδιάς και κάθομαι μονη μου στο τεράστιο Λούνα Παρκ που έστησα...

Όλοι περάσατε...
όλοι μείνατε λίγο...
μα εγώ μονιμα μένω εκεί, ακόμη κι όταν έχουν φύγει όλοι!.....
πίσω από το βήμα της αποχώρησης..
να στροβιλίζομαι αιώνια, σκορπίζοντας τους κλειστούς φακέλους με το ακριβό γραμματόσημο
στον αέρα του φθινοπώρου...

Τον περιμένει η καρδιά αυτόν τον άνεμο..
πάντα διαδέχεται το ζεστό καλοκαίρι..

κι έτσι...
ακόμη και μέσα σε εκείνη τη μαζοχιστική μελαγχολία που αναφέρεις,
ένα κοκκάκι ευτυχίας μας σχεδιάζει ένα χαμογελάκι στην άκρη των χειλιών...


Τα φιλιά μου... ταχυδρομημένα με ακριβό γραμματόσημο καρδιάς... αν θελεις ανοίγεις το φάκελο!....

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Κάκια μου, έκλεισες τόσες πληθωρικές εικόνες μέσα τόσο λίγες λέξεις..
Ποιά εικόνα σου μιλάει πιό ηχηρά, ποιά εικόνα έχει πιό Δυνατή καταγραφή;;
Για μένα η Σιωπηλή και Άδεια, είναι πιο Βουερή και πιό Ομιλούσα! Ποτέ δεν είναι πιό πλούσια σ εμπειρία, πιό γεμάτη ιστορίες, παρά μόνο τότε που είναι Σιωπηλή και γεμάτη Ήχους και Καημούς περιρρέοντες, δάκρυα υγροποιημένης Λύπης, και τόνους αξόδευτης Χαράς..
Καλό σου βράδυ

a-kentavrou είπε...

Τι το ρωτάς κάκια αφού το ξέρεις,θέλεις επιβεβαίωση?
Από το παιδικό σου έρωτα,πόσο θάθελες νάσουνα παιδί,όπως τότε.
Μια λέξη σου είπε,μπορεί και να μην σου είπε τόδειξε με τα μάτια.

~reflection~ είπε...

Ρεγγίνα,
κάποιες φορές μέσα από τα πιο απλά παιδικά λόγια, μπορούν να αποτυπωθούν ή να υπονοηθούν τα πιο βαθιά νοήματα..

Χαίρομαι που σε άγγιξαν οι εικόνες και μπήκες στη διαδικασία επεξεργασίας των παιδικών αποτυπωσεων ώστε να επιτευχθεί το "νοητικό γέμισμα" της άδειας πλατείας του ερειπωμενου χωριού...

Η ιδέα, όσο απλοϊκή κι αν φαίνεται, με ξετρέλανε γιατί από το πουθενά και ενώ η σκέψη έχει "χτίσει" την απουσία, ξαχνικά με την παρότρυνση της λεκτικής προσταγής του κειμένου, αυτόματα "γεμίζει" ζωή, κινηση, δράση, ευτυχία....

Τα φιλιά μου.... αβίαστες κινήσεις στο χωρο της φαντασίας..

~reflection~ είπε...

Κένταυρε,
όσα κι αν ξέρω, πάντα μία σκιά αμφιβολίας με κατατρέχει..
Σιχαίνομαι την απόλυτη βεβαιότητα!..

Οπότε, να περιμένεις κι άλλα ερωτήματα προς επιβεβαίωση των απαντήσεών τους!...

Όσο για τον παιδικό έρωτα, που νοσταλγικά αναπολούμε, θα έλεγα ότι είναι όλα τόσο ζωντανά μεσα μου, ώστε να καταφέρω να γράψω ένα παιδικό κειμενάκι το οποίο όσες φορές διαβάσω, αυτόματα με μεταφέρει στην ξένοιαστη χαρά του πρώτου σκιρτήματος της καρδιάς..

αρα...
με χαρά διαπιστώνω ότι το κοριτσάκι που νανουρίζω μέσα μου ακομη θυμαται... βιωνει... ανταποκρίνεται στο κίνητρο αναζωπύρωσης των αναμνήσεων...
και το πιο σημαντικό είναι ότι με την ίδια Πρωτη Συγκινηση αντιμετωπίζει ακομη τον κόσμο...

Τα φιλιά μου... ζωντανά παιδικά χαμόγελα..

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

στο ειπα χθες στο σχολιο
μα θα στο πω και παλι
αγαπημενη κακια μου εισαι αγυριστο κεφαλι...

δεν μοιαζω με ανωνυμο
ποτε δεν χανω τετοια
μα στη ζωη του καθενος
εγω δεν βαζω ντερτια...

δεν ξερω τον ανωνυμο
και δεν φοραω μασκα.
εγω ειμαι ο μαγος ο γνωστος
και βγαζω και την κασκα .

την ωρα που ταξιδευα
να ερθω εδω σιμα σου
ειχε αερα φοβερο
που εχανες τη λαλια σου...

~reflection~ είπε...

Μάγε
σε πιστεύω..
Το αβάφτιστο έβγαλε τη μάσκα του σε μενα...

και δε σου μοιάζει!...
εσύ είσαι ποιητής..
εκείνο είναι στιχάκι!....

ποιος είναι ποιο ευαισθητος ρωταει το κοριτσάκι?...

Ο ποιητης?..
ή το στιχάκι?....

{το στιχακι λέει η καρδιά.. γιατι Τα ποιήματα Γραφονται ΜΟΝΑ τους.... }

φιλιά .... διελεύκανσης της υποθεσης αβάφτιστο!....

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Απ΄το γίνωμα.

Έκλεινα τώρα κάτι που έγραφα με τη φράση: Εσύ που αναζωπυρώνεις τις φλόγες...
Φύσα!

Καμτσίκι κι άρωμα
κι άγριο Άτι
Μαστίγωνε στον κόρφο της
Τους στεναγμούς του κόσμου.

Καλό μεσημέρι.

~reflection~ είπε...

Κωνσταντίνε,
έτσι ειναι η Ποίηση....

Μαστιγώνει στους κόρφους της
τους στεναγμούς του κόσμου....

Εσύ..
Εκείνη..
και στη μέση η φλόγα
και φτάνει ένα αχ να γίνει οπτικό ρεύμα ανέμου,
για να στήσει εικονογραφήσεις
των πιο απλοϊκών ή πολύπλοκων σεναρίων
στο συναισθηματικό μας υπόβαθρο.


Καλό μεσημέρι με φιλιά που τα παρεσυρε εκείνος ο συνειρμικός άνεμος της επαγωγής...

a-kentavrou είπε...

Θα μου επιτρέψεις όσο τρυφερότητα,παιδικότητα δείχνει να έχει το μέσα σου ,προς τα έξω βγαίνει μια απροσδιόριστη επιθετικότητα,μια διεκδίκηση δεν βρίσκω τα λόγια να το εκφράσω.Εχω την αίσθηση ότι τον εξωτερικό κόσμο τον αντιμετωπίζεις με αντιπαλότητα,σαν κάτι που εμποδίζει τα θέλω σου,τα όνειρα σου.Κάνω λάθος?

~reflection~ είπε...

Κενταυρε,
αν έχεις το χρόνο να στηρίξεις τη θέση σου αυτή και να μου προβάλλεις συγκεκριμένα επιχειρήματα θα σου ανταπαντήσω...


Τα φιλιά μου... πάντα παιδικά...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΑΣ ΞΕΠΗΔΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ Η ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ.
ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΕΚΟΨΑ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΤΡΕΝΑΚΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ.

~reflection~ είπε...

Καλό μήνα για αύριο, τσιγγουνάκο...

Το βάθος τους μυαλού μας ε?..
Συμφωνώ, χωρίς να μπορώ να αφήσω παραπονεμένη την καρδιά,
που νιώθω είναι απύθμενος ωκεανός
και μπορεί να ανασύρει την "αδέσμευτη" εικόνα
....σε συνεργασία με το Νου δημιουργούνται μικρά θαύματα!...

Όμορφα Ταξιδια...


Αμέτρητα φιλιά... εισιτήρια στην τσέπη σου...

Bουλα. είπε...

κι οταν τελειωσει η γιορτή;
όταν τα φώτα και τα τραγούδια σβήσουν;

τότε θα έρθει η ώρα να ξαναρωτήσω...
που κρύβεται αλήθεια μάτια μου η αλήθεια μας ;


Καληνύχτα.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Από που ξεπήδησε η πρώτη σκηνή; Δεν έχει κι αυτήν την ομορφιά της;
Ίσως μέσα από την πτυχή εκείνη του πέπλου της ψυχής που κουρασμένη τυλίχτηκε να ξαποστάσει.
Μα μόλις ξαποστάσει θέλει να ζωηρέψει να τρέξει σαν αέρας με κύματα μουσικής να την σπρώχνουν στην βουή.
Όλα σε κείνη την πτυχή μέσα είναι και κει τελούνται οι επιθυμίες της ψυχής.
Θαυμάσια ουσιαστικα υπαρξιακό το ερώτημά σου όπως πάντα άλλωστε.

~reflection~ είπε...

Βούλα,
το ήξερες από την αρχή..
Δεν υπάρχει αλήθεια να μας χωρέσει...
κι όμως το ρίσκαρε η πίστη σου να πιστέψει στα παραμύθια μας...


Φιλί ολογλυκο....

~reflection~ είπε...

Χριστόφορε,

η Ψυχή αεικίνητη κι αγέραστη..
ποτέ δε θα παρει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που θετει...
και πάντα σαν παιδί θα εξακολουθεί να ρωτάει για να μάθει, όσα ξέρει ότι δε μαθαίνονται με αυτον τον τρόπο...
μα...
καποιες φορες δεν έχει άλλο τρόπο να εισχωρήσει στα μύχια, από το να μεταμορφωθεί ξανα σε περίεργο παιδί....

Φιλιά καληνύχτας...

a-kentavrou είπε...

Θέλω πίσω τα νοήματα που επινοησε η καρδιά μου..
για σενα..
θελω τα κομμάτια μου που χαρίζεις
στο νέο σου αντάμωμα..
Σου δίνω μία νότα..
Τραγούδησέ μου άρτιο το τραγούδι..
Μπορείς, μάτια μου?...

Στη σχέση απαιτείς επιτακτικά επίμονα ή αφήνεσαι???

«Ο Αντίπαλος στη μάχη,
ήταν πάντα ο καλύτερος Δάσκαλος στη Ζωή.»
Η σχέση είναι αντιπαλότητα ή αρμονία?

να χαρακώνω και να χαρακώνομαι...
να ματώνω και να ματώνομαι...
να σκοτώνω και να σκοτώνομαι...
να θάβω και να θάβομαι...
Η αγάπη έχει αυτά τα επιθετικά χαρακτηριστικά?

Κάθισες να δεις αν θα αντεξω και μόλις ενεργοποίησα τις λιγοστες δυναμεις αυτοσυντήρησης αποσύρθηκες
Κατηγορείς……
Αν και επιχειρήματα ισχυρά δεν έχω,αυτό ψυχανεμίστηκα μπορεί να αισθάνθηκα λάθος.

Bουλα. είπε...

Επιλογες και συνεπειες
αλλά μήπως ολα ενα παιχνίδι δεν είναι;
αν δεν ρισκάρεις δεν ζεις...
ετσι κι αλλιώς τα παραμυθία χρειάζονται λόγια πεφταστέρι μου..


Καληνύχτα στα όνειρα μας!

~reflection~ είπε...

Κένταυρε,

1. Θέλω πίσω τα νοήματα που επινοησε η καρδιά μου..
για σενα..
θελω τα κομμάτια μου που χαρίζεις
στο νέο σου αντάμωμα..


Στην αγάπη είμαι επινοητική.. εμπνέομαι... πραγματοποιώ το πιο μακρινό μου ταξίδι και όσα αποκτήματα κρατήσουμε στα χερια, θελω να είναι ΜΟΝΟ δικά μας.. Όταν γραφω από έρωτα χαρίζω τα κειμενα... Ελεύθερη προσβαση και χρήση από τονκαθενα, αν τον εκφράζουν προς τη δική του αγαπη ΟΜΩΣ δεναντέχει η καρδιά μου την υπόνοια ότι ΕΚΕΙΝΟΣ που αποτέλεσε το κίνητρο ψιθυρίζει τα δικά μου κείμενα που έγραψα για κείνον σε νέο αντάμωμα....
Τόσο παρανοϊκό είναι αυτο?..
Είναι η διασφάλιση της Μοναδικότητας που ανηκει ΜΟΝΟ σε μας τους δύο,είτε είμαστε μαζί είτε όχι...

2.Σου δίνω μία νότα..
Τραγούδησέ μου άρτιο το τραγούδι..
Μπορείς, μάτια μου?...


Στίχος γραμμένος στην αναρτηση για την αξια της φωτογραφίας. Δεν έχει σχεση με τον έρωτα. Ήθελα να δείξω ότι η φωτογραφία δεν εξιστορεί ολη την ιστορία ενός γεγονότος και απλά απεικονίζει μόνο ένα στιγμιότυπο. Το πιο υπεροχο γραφτηκε λίγο πιο πριν:
Μία φωτογραφία
κουκίδα Ζωής
και πώς να συναρμολογήσω το Όνειρο?...


3. «Ο Αντίπαλος στη μάχη,
ήταν πάντα ο καλύτερος Δάσκαλος στη Ζωή.»


Ναι, αυτή η δήλωση αφορά τον έρωτα... Γλυκιά μαχη με επιθεσεις, άμυνες, στρατηγική για να "ριξεις" το οχυρό..
Θυμήσου πως ξεκινούν οι σ΄χεσεις παθους. Ο άντρας με το γόητρο επιβεβαιωμενο λέει "Την έριξα"...
Δεν λέει "συγχρονιστήκαμε!... ".. δεν υπονοεί αρμονία το παθος... Θελει διεκδίκηση.. θελει μαχη και αντίσταση.. και στην πορεία της σχεσης θα έρθει και ο συγχρονισμος, μα θα μπορούμε ανα πασα στιγμή να ξυπνησουμε τις μερες ερωτικού πολέμου!...

4. να χαρακώνω και να χαρακώνομαι...
να ματώνω και να ματώνομαι...
να σκοτώνω και να σκοτώνομαι...
να θάβω και να θάβομαι...


Στίχοι από ένα κείμενο που περιγράφει τη μάχη με τον εαυτό μας. Όχι τον έρωτα! Εγώ ακόμη δε συμφιλιώθηκα με τον Εαυτλό μου. Μάχομαι καθημερινα.. Ματώνω στα χερια και στις ιδιοτροπίες του.. Η αυτογνωσία επερχεται μεσα από σκληρή διαπραγμάτευση μπροστα στον καθρεφτη με το πανομοιότυπο είδωλο και καθως για πολλά χρονια θα μπερδευεις ποιο είναι το πρωτότυπο!....

Δεν αποσύρομαι..
Δεν περιμενω τη στιγμή αδυμανίας του αντιπαλου στην ευγενική μαχη της αντιπαραθεσης ή του ερωτα για να θεωρήσω ότι νικησα..
Δε με νοιαζουν οι νικες..
Με ενδιαφερει η μαχη..

Δεν ξερω αν διαισθανθηκες σωστα ή λαθος..
Εγω δικαιολογήθηκα μπροστα στα επιχειρήματα που μου ανεπτυξες...

Ας με κρίνουν οι μπλοκερς... κι ένας από αυτους είσαι κι εσύ...

Τα φιλιά μου.. από ένα μικρό παραθυρο με θεα... εσενα..

~reflection~ είπε...

αδυ-μανιας?...
μου εχει ξανατυχει!...
δεν το θεωρω τυχαιο ομως!!..
αδυ-μανιας...

μαλλον είναι το παθος που τελικά γίνεται μανια!..

Αυτο πρεπει να φταιει για τις μεγαλες αποστάσεις που δεν αφήνω να προσπελαστούν εύκολα, Κενταυρε..
αυτο και μονο...

και όχι η επιθετικότητα ούτε καποια υπεροψία ή τυφλή διεκδίκηση...
{ενα τσιγγανακι υπερόπτης!... σαν αστείο ακουγεται!...}


Φιλιά καληνύχτας..

~reflection~ είπε...

Βούλα,
τα παραμύθια πάνω απ'όλα χρειάζονται πίστη, μάτια μου....

καληνύχτα σε μας..
Καλημέρα στα όνειρά μας που τέτοιες ώρες ζωντανεύουν!....

Φιλιά ονειροπόλησης χωρίς δήθεν, πρέπει και μη...