Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

...Ημερολόγιο - Ώρα Μηδέν...



Τρεις στιγμές θαμμένου θαύματος
και ο Κόσμος σ' αυτοανάφλεξη
να ανάβει κεράκι, την Πίστη του.

Δεν πιστεύω...

Καίγομαι,
ανάβω το κερί μου,
μα δεν πιστεύω...

Είχε μία προΙστορία η γεννέτηρά μου...
κληρονόμησα τις θαμμένες περιουσίες της.
Θαμμένες.
Αμφορείς με ακίνητες Ουσίες αγαλμάτων.
Τίποτε ζωντανό.
Όλα αρχειοθετημένα σε ένα Υπέδαφος Αρχαίας Ζωής...
Εν αναμονή ανασκαφών γεννιόμαστε πεθαμένοι.

Και εγώ θαμμένη
σε τρεις στιγμές Αρχαίου Θαύματος,
μέσα στο Τάμα μιας Μοίρας
ενσαρκώνομαι σε Γυναίκα...

Καίγομαι,
ανάβω το κερί μου
μα δεν πιστεύω...

Ημερολογιακές σημειώσεις,
Ωρα Μηδέν,
Ημέρα πάντα Κυριακή,
Χρόνος Άσυμβίβαστος με το Παρόν,
κι ο Αόριστος μυρίζει υποψία και ναφθαλίνη...
ο Μέλλοντας θάβει τα οστά του
κάτω από προσδοκίες και χώματα 

Ανθρώπινων Σωμάτων Εμπειρίας...

Επιστρέψαμε,
δίχως να εχουμε κάνει βήμα
εκεί που ήμασταν εξαρχής:
Ημερολόγιο - Ωρα Μηδέν...
κι ο πάπυρος φαγωμένος από Χρονικό σαράκι,
αδιάβαστος εις τους αιώνες...


Οι δείκτες κινούνται μόνο μ' αγγίγματα.
Ανέγγιχτοι οι θησαυροί δεν έχουν αξία.
Αγγιξε το Φως
και φύτεψε μία ρωγμή στο χώμα μου
να μετρηθεί ΕΝΑ το Μηδέν
και η Πομπηία να αναδυθεί 

από το Αρχαίο Αίμα της Ιστορίας μου...

4 σχόλια:

Christina είπε...

Ωραίο είναι ,Κάκια μου, ωραίο...

~reflection~ είπε...

Christina

Είναι παράξενο πως συγχρονίζονται οι προσωπικοί μας χρόνοι
με τους χρόνους της Πατρίδας μας...

Κάποιες απώλειες
Απουσίες
Ελλείψεις
Στερήσεις
Απαγορεύσεις
Νομοτελειακοί αποκλεισμοί
ακινησία ...

Ιστορίες που γραφονται αποτυπωνοντας το Παρόν για να διαβαστεί σε ένα Μέλλοντα Χρόνο που θ'αναζητά θαμμενους θησαυρους...

Ωραιο, Χριστίνα μου...
μα οσο ωραιοι κι ανεκτίμητοι κι αν ειναι οι Θησαυροι,
εχουν μεγιστη Αξια όταν αγγίζονται πριν το Χρυσάφι τους φαγωθεί από τη διάβρωση της Ακινησίας....


Φιλί.... θησαυρός που ... ανακαλύφθηκε στο πιο βαθύ σκοτάδι της Σιωπής ...

Ανώνυμος είπε...

Δημοσίευσε το !!

¨ελεος ! Μην το αφήσεις σε συρτάρι !!

Από τα καλύτερα σου !!! Μακράν !!!

Τι νοήματα !! Βομβαρδίζεις με πανέμορφες λέξεις-εικόνες και με υπέροχες εικόνες-στοίχους !

Δύσκολο ; Για όσους θέλουν το μασημένο.

Υπεροχο Καζενάκι !!! Το φύλαξα όλο !!!

ΘΑΥΜΑΣΙΟ !!!!!!!!

Μπράβο σου !!!!!

~reflection~ είπε...

GIP

νομιζω ότι παραΦαίνεται πως είμαστε... σόι!!!

;-)))


Καλό είναι...
Αρχαίο Δράμα πανω σε Σύγχρονη Σκηνή...

στην σκηνή της Καρδιάς μου...


ΦΙΛΙ....