Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Η Γραμματέας


Πίσω από όσα φαίνονται
το γραφείο
κλίνη εντατικής παρακολούθησης.
Το καλώδιο με νοσοκομειακή πεταλούδα
καρφιτσωμένο στο χέρι σου
με το ποντίκι να ροκανίζει φλέβες κι αρτηρίες.
Μία τενοντίτιδα κουμπώνει σαν κόσμημα
στον αριστερό σου καρπό.
Περιουσία τα συμπτώματα.
Απ' αυτά αξιολογείσαι κι ελπίζεις Προαγωγή.
Ενέσιμος ο καφές
τονώνει την Αντοχή και το νευρικό σου Χαμόγελο.
Το ταγέρ εφαρμόζει με ράμματα χειρουργικης ουλής
πάνω στην σπονδυλική σου στήλη
και γύρω από την μέση
που συγκεντρώνει και το βάρος
από τα ηδονικά βλέμματα των πεινασμένων.

Διαβιβαστικό ΠόΝου
συντάσσεται με καλλιγραφία ειλικρίνειας.

Ημερομηνία: κάθε Σήμερα
Πρωτόκολλο: επόμενο της προηγούμενης Αναφοράς
Θέμα: Λευκή Αναρρωτική Άδεια, εν ώρα εργασίας

Η δυσκαμψία των αρθρώσεων εντείνεται
το εβένινο γραφείο μεταγγίζει ιδιότητες στατικότητας
στο σώμα
και στη σκέψη.
Οι πόνοι μηχανικοί, αντανακλαστικοί, φλεγμονώδεις.
Οι κόρες των ματιών σε διαστολή
η Άρνηση Συνεργασίας σε συστολή
το Εξιτήριό σου σε αναστολή.
Ο Διευθυντής αρνείται να υπογράψει.
Το έγγραφο τροφή στο στόμα του καταστροφέα.
Η υπερωριακή σου σκολίωση
θρέφει την υπερτροφία μιας καθωσπρέπειας.
Γράφεις υπερωρίες.

Οι κλειδώσεις φωτοτυπημένες με ακρίβειa.
Διάγνωση Ημέρας:

Θα ζήσεις και σήμερα
εφόσον οι ουρές πελατών έρπουν στο διάδρομο,
εφόσον τα mail τρωκτικά κλεισμένα σε κλουβί
περιμένουν εκτυπώσεις ελευθερίας,
εφόσον το ποντίκι πεινά ακόμη για τη ζεστή παλάμη σου
εφόσον ο Διευθυντής αγοράζει τη Ζωή σου
και πληρώνει μισοτιμής.

Ο μήνας κλείνει
και ο μισθός κατατίθεται στο λογαριασμό σου.

Μία χούφτα Delete
για να ξεχνάς τις παρενοχλήσεις.
Μία χούφτα Ανοσία
για να επιστρέφεις κάθε πρωί Υγιής.





4 σχόλια:

Άιναφετς είπε...

Μέρες τώρα μου έχει κολλήσει ένα τραγούδι και εγώ που δεν τραγουδώ στο μπάνιο...λούζομαι και ταυτίζομαι με τη Λόλα... έτσι σε σκέφτηκα!

http://www.youtube.com/watch?v=-g5YNPzr8NM

ΑΦιλιά τρυφερή μου Κάκια!

~reflection~ είπε...

Άιναφετς

Τυλίγουμε με μουσική τα τραύματα,
χορεύουμε αντί να κλαίμε,
μα εκείνα τα δάκρυα που είναι να σταλάξουν για Κάθαρση
δεν συγκρατούνται από τα φράγματα ούτε όσο ένας Χορός διαρκεί.

Το Δάκρυ κυλά στην τελευταία Νότα της υποτιθέμενης αυτοδυναμίας του Αδυνάτου...
Εκείνου που Όχι δεν του είπε ποτέ κανείς,
Εκείνου που πληρώνει όποιο τίμημα απλά για να Έχει...
Κι όταν κυλήσει στο μάγουλο
χαράζει το δέρμα ως τους τραπεζίτες
μεταμορφώνοντας τον αιώνιο μορφασμό του
σε μία παραμόρφωση Ειλικρίνειας,
γιατί, ο καθένας έχει επίγνωση των Πράξεών του,
ακόμη κι αν αποφεύγει συστηματικά
τους αποκαλυπτικούς Καθρέφτες του εσωΧώρου του Εαυτού του!.....

Έτσι και η Λόλα...
Έτσι και ο Διευθυντής της Γραμματέως.....
Έτσι και ο κάθε ανθρωπάκος που έμαθε να ιππεύει για να φανεί πιο πάνω από το μπόι της καθημερινότητας...


Φιλί γλυκό μιας Πέμπτης
που την ηθική ή την ανηθικότητά της,
την δικαιοσύνη ή την αδικία της,
το θαύμα ή τον γκρεμό της,
το συμβιβασμό ή την επανάστασή της
τα ποντάρει στις Αποφάσεις μας...


marie είπε...

Υποκλίνομαι..

~reflection~ είπε...

marie

Ήταν που εμπειρώθηκα μία χειραψία
με το κρύο χέρι της Γραμματέως
καθώς το αίμα της έκαιγε από τον πυρετό της φθοράς ...

Παντού υπάρχει μία Έξοδος ΚινδύΝου...
Εντοπισμό θέλει και τόλμη στην επιλοΓή της...


Φιλί....