Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2019

Λέξεις..



Μεγαλώνουν μαζί μας κι οι λέξεις. Αποκτούν νέο σχήμα μέσα στις παλιές τους φόρμες. Στο πρώτο γράμμα ή ποίημα ή ραβασάκι ήταν πετραδάκια που τις πετούσαμε στη λίμνη να σχηματίσουν κυματισμούς, να κλέψουν εντυπώσεις. Αργότερα έγιναν η λίμνη.. ατάραχες, ήρεμες, κρύβοντας καλά το βυθό. Στην πορεία έγιναν το αμφίβιο τέρας της λίμνης, που θρεφόταν με σάρκες και ψυχές, και καθώς μεγάλωνε έσκαβε τον βυθό, άνοιγε ρωγμή και φύγαν τα νερά, χάθηκε η λίμνη, επικράτησε ξηρασία. Τότε οι λέξεις γίνονται σιωπή κι έχουν πιο βαθύ αντίλαλο από πριν. Αφήνουν λευκό το χαρτί και άδεια την οθόνη. Εκσφενδονίζονται στα εσωτερικά μας τοιχώματα, σφαίρες που δεν βρίσκουν στόχο κι αδέξιοι παλεύουμε να επικοινωνήσουμε μιλώντας με τον καιρό ο καθένας μία ξένη γλώσσα δικού του θανάτου.




Δεν υπάρχουν σχόλια: