Ομαλοποιηθήκαμε πλήρως...
Με μαθαίνεις,
σε προβλέπω...
Εναρμονιστήκαμε με τις Ιδιοτροπίες μας,
κι ένα τρελό πρωινό
αλαφιασμένης Εμμονής,
δίχως προειδοποίηση,
ξύπνησα το ΣύνΔρομό μου
από τις Χειμέριες Νάρκες του...
Αυτοεξορίστηκα στη σπηλιά μιας Τεχνητής Στέρησης...
Σου ξέφυγα,
Μας Ξέφυγα,
όταν η επιθυμία μου ήταν στο αποκορύφωμά της...
Με φιγούρες φθινοπωρινής υγρασίας ξεγελούσα τα μάτια,
όταν με δάκρυα ζητούσαν να σε ανταμώσουν...
Απότιστο άφηνα το αίμα μου,
όταν εμμονικά ζητούσε το οινόπνευμα του φιλιού σου...
Δαγκωμένα άγρια τα χείλη,
όταν το Στερητικό μου Σύνδρομο ψέλλιζε τ'όνομά σου...
Σκυφτή Σκέψη
όλη η Ύπαρξη,
σε ένα Ιδρυματοποιημένο Τοπίο Στέρησης
μαζοχιστικά να υποφέρει
γιγαντώνοντας το Είδωλο της Επιθυμίας...
ο Χρόνος με τις Θεραπείες σ'εύκολη πρόσβαση
κι εγώ να αρνούμαι...
Φτάνω στο Όριο που τεμαχίζει τη Νύχτα,
που θηρίο βαφτίζει τον Άνθρωπο,
και τον Έρωτα προσυπογράφει Άγριο Εθισμό...
κι όταν άρρω την Απαγόρευση
και επιστρέψω στα Πάθη μας,
ένα δευτερόλεπτο πριν σε συνηθίσω ξανά,
πάλι θα αυτοΕξοριστώ
αλυσοδένοντας τα Άγρια Ένστικτά μου
στο ΣύνΔρομο της Ιερής σου Στέρησης
με απόλυτο γνώθι σ'αυτόν...
Με μαθαίνεις,
σε προβλέπω...
Εναρμονιστήκαμε με τις Ιδιοτροπίες μας,
κι ένα τρελό πρωινό
αλαφιασμένης Εμμονής,
δίχως προειδοποίηση,
ξύπνησα το ΣύνΔρομό μου
από τις Χειμέριες Νάρκες του...
Αυτοεξορίστηκα στη σπηλιά μιας Τεχνητής Στέρησης...
Σου ξέφυγα,
Μας Ξέφυγα,
όταν η επιθυμία μου ήταν στο αποκορύφωμά της...
Με φιγούρες φθινοπωρινής υγρασίας ξεγελούσα τα μάτια,
όταν με δάκρυα ζητούσαν να σε ανταμώσουν...
Απότιστο άφηνα το αίμα μου,
όταν εμμονικά ζητούσε το οινόπνευμα του φιλιού σου...
Δαγκωμένα άγρια τα χείλη,
όταν το Στερητικό μου Σύνδρομο ψέλλιζε τ'όνομά σου...
Σκυφτή Σκέψη
όλη η Ύπαρξη,
σε ένα Ιδρυματοποιημένο Τοπίο Στέρησης
μαζοχιστικά να υποφέρει
γιγαντώνοντας το Είδωλο της Επιθυμίας...
ο Χρόνος με τις Θεραπείες σ'εύκολη πρόσβαση
κι εγώ να αρνούμαι...
Φτάνω στο Όριο που τεμαχίζει τη Νύχτα,
που θηρίο βαφτίζει τον Άνθρωπο,
και τον Έρωτα προσυπογράφει Άγριο Εθισμό...
κι όταν άρρω την Απαγόρευση
και επιστρέψω στα Πάθη μας,
ένα δευτερόλεπτο πριν σε συνηθίσω ξανά,
πάλι θα αυτοΕξοριστώ
αλυσοδένοντας τα Άγρια Ένστικτά μου
στο ΣύνΔρομο της Ιερής σου Στέρησης
με απόλυτο γνώθι σ'αυτόν...