Μη μου προσάπτεις την ευθύνη. Η Ζωή μόνη της κυλά. Ίσως να την είχα σταματήσει σε κάποιο σοκάκι, όπου οι Ψυχές αφήνονται στον Έρωτα. Όμως, οι άνθρωποι έπαψαν να κυκλοφορούν στους δρόμους και είναι σκούρα τα τζάμια των αιθουσών, όπου έγκλειστοι ερωτεύονται τα είδωλά τους στους ωραιοποιημένους καθρέφτες. Έτσι η Ζωή δε στάθηκε. Πήγε παρακάτω. Εκεί όπου ο Χρόνος καθρεφτίζεται στα μάτια ενός Νάρκισσου, που ετοιμάζεται ν' αυτοκτονήσει γιατί οι λίμνες στέρεψαν από ευαισθησία... Στη λειψυδρία μεταναστεύεις.
Η μόνη μας υγρασία ήταν η ευαισθησία μας. Εκεί πάνω γλιστρούσαμε παλινδρομικά στο Χρόνο και ανταμώναμε σαν παιδιά σε γόνιμες αλάνες, ό,τι Έτος κι αν διανύαμε επί Γης...
Τώρα αγριέψανε οι Εποχές κι οι Άνθρωποι. Λειψυδρία ... και με σάλια στο Φιλί δεν γεμίζουν οι Θάλασσες με υγρασία Ευαισθησίας ...
Σύσταση: 70% νερό. Ειρωνεία!
Μη μου προσάπτεις την ευθύνη. Η Ζωή μόνη της κυλά. Ίσως να φταίω μόνο επειδή κατασκήνωσα σε ποιητικές προσπάθειες ψάχνοντας για Χαμένες Αθωότητες, τη στιγμή που όλες είχαν χαρίσει την παρθενιά τους στην Εύκολη Συγκίνηση...
20 σχόλια:
"Τώρα αλλάξαν λένε οι καιροί. Αγριέψανε οι Εποχές κι οι Άνθρωποι. Λειψυδρία ... και με σάλια στο Φιλί δεν καλύπτεται το κενό... Δεν γεμίζουν έτσι οι Θάλασσες με υγρασία Ευαισθησίας ..."
Στεγνες οι θαλασσες, στεγνες οι καρδιες.... μονο καποια δακρυα ξεμειναν θαμμενα βαθια στα εγκατα της ψυχης.
Μια καλημερα πασπαλισμενη με μπολικο χαμογελο για να μη στεγνωσει. ;)
"Δεν λιποτάκτησα
χάθηκα στη σιωπή της καρδιάς σου..
Στάζουν τα βλέφαρα μου ακόμα τη βροχή σου..
Δάκρυ κι αλμύρα.. νερό απ’ το κύμα
κι εγώ βυθίζομαι ..
Στην καμπύλη της φλέβας
ρέει η θύμηση..
Όλα ίδια ...εύκολα ίδια κι εγώ λαχτάρησα έναν Ήλιο να καίει τα μάτια μας.... "
Δύσκολοι καιροί για ευαισθησίες.. σκλήρυναν οι άνθρωποι..άλλαξε ο καιρός .....
μα
κάπου βαθιά μπορεί να χουν μείνει ίχνη παιδικής αθωότητας ..για να μπορούν να συνεχιστούν κείνα τα ταξίδια που ονειρευτήκαμε ,....
Φιλί ποτισμένο Υγρασία Ευαισθησίας !!
Αγριεψαμε...μα θέλω να πιστεύω πως θα έρθει και η ηρεμία κάποια στιγμη... Καλο ξημέρωμα!! Φιλιαααααα :)
θα άλλαζα την τρίτη πρόταση ως εξής:
«Όμως, σκούρα τα τζάμια των πολιτισμένων αιθουσών και ΤΟΛΜΗΣΑ να ΜΗ δω πως ερωτεύονται οι άνθρωποι τα είδωλά τους στον ωραιοποιημένο καθρέφτη.»
…διότι (νομίζω) πως δείχνει τόλμη η απόφαση να μην ακολουθήσεις τον συρμό .
η αθωότητα είναι αειπάρθενος. ακόμα κι αν κάποτε υπέκυψε στην επίπλαστη γοητεία
της εύκολης συγκίνησης…
καλησπέρα !
Καλο μεσημέρι :) φιλιαααααα :)
Αφιερωμενο στους ηγετες μας.
Σκυλοι εχετε κρεμασει ψηλα την σημαια του κομματικου, ψυχικου μπουρδελου σας.
Σκυλοι εχετε στο δεξι σας χερι την ενεσα των ναρκωτικων και στο αριστερο τα τιμολογια καταναλωσης.
Σκυλοι, βωμολοχο θα με πητε, μ΄αυτο, δεν θα σβυσετε τον ισκιο της αναντριας σας που ακολουθα το βρωμικο διαβασας.
Καρφωσατε την τιμη μ...ιας χωρας με τα αισχη της νυμφομανειας σας.
Κουρσαρικο λεφουσι.
Καταρα τ΄ουρανου το σπερμα σας, αιμα φιδιων το αιμα σας φυσιοδηφες του σκοτους, τροφοδοτες του χαροντα.
Η γλωσσα κι λαλια του λαουμας γεννηθηκε απο τη λαλια των αηδονιων, η δικια σας απο το προστυχο μουγγριτο της πουτανας μανα σας.
Η λαλια μας αρχιζει απο το φιλημα του κυματου πανω στο πεντακαθαρο κοχυλι, η δικια σας με το ξερατο του εμετου σας.
Καμβυσηδες, Δαρειοι στης ψυχες των αθωων παιδιων μας.
Πυρπολητες του ωραιου, σφαγεις τ΄αληθινου.
Σκυλοι γραφω τουτες τις γραμμες με νου χωρεις ονειρα.
Μου τα τραβηξαν με τις ταναλιες οι αντιπροσωποι του πολιτισμου σας.
Σκυλοι αυτες οι γραμμες ειναι θωπεια μπροστα σ΄αυτες που σας πρεπουν.
Αλητες της Ελλαδος, σκυλευτες της τιμης, πολιτικοι της ατιμιας, παραχαρακτες του πολιτισμου μας, βιαστες της ελευθεριας μας, θα αποτελητε το αεναο αισχος της Ιστοριας.
Ο Παρθενωνας της καρδιασ μας σκυλοι δεν ειναι απο μπετον-αρμε, ο λυμοκτονουντας λαος μας θα σας δωση την απαντηση συντομα.
Εμενα στην καρδια μου θα μιλαει παντα το κλαμα των παιδιων μας.
Κι ορκιζωμαι στων δικων μου παιδιων τους λυγμους, πως την ζωη μου και την ψηφο μου θα την στειλω να φτυαριση το χωμα στον ταφο τον δικο σας.
Καλη επιλογη στην ψηφο μας.
ΑΚΡΙΤΑΣ ΑΜΑΝΑΤΙΑΔΗΣ
κι εγω που πιστευα οτι εσυ δεν θα αλλαξεις ποτε ?
αόρατη
τα ακροδάχτυλα για να γλιστρούν δίχως πόνο στην στεγνή Επιδερμίδα των σύγχρονων Ανθρώπων θέλουν αρκετή Υγρασία Ιδρωμένης προσπάθειας.
Οι καθρεφτες χνωτίζονται με τις αγωνιώδεις ανάσες της αυτοπαρατήρησης.
ΑυτοΕρωτευόμαστε, γιατί είναι δύσκολες οι συμπορεύσεις.
Μπροστά στους άΨυχους καθρέφτες είμαστε διπλοί και μέσα από την ψευδαίσθηση του ειδώλου θαωρούμαστε Ζευγάρι και ενίοτε πιάνουμε και ... διάλογο...
Όμως, η ΖΩΗ για να σταματήσει το χρόνο της πανω στην φράση του Μάρκες:
"Δεν παύουμε να ερωτευόμαστε καθώς γερνάμε,
αλλά γερνάμε όταν παύουμε να ερωτευόμαστε"
θέλει δύσκολη συμΒίωση, παιδεμένη συνΎπαρξη και επιμονή χωρίς παραιτήσεις...
Διαφορετικά, μέσα από τη μοναξιά των Ειδώλων, η Ζωη δεν κυλά, κατραΚυλά τυφλή σε αυτοκτονίες παθητικού Φιλιού στην Κόψη της Ασφάλειας...
Δέσποινα
είναι φορες που αναλογίζομαι ΠΩΣ δέσανε έτσι οι Καρδιές και οι Σκέψεις μας.
Δύο χρόνια τώρα - ΜΕ ΚΟΠΟ και ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ συλλαβή τη συλλαβή - δημιουργήσαμε Σχέσεις, που το δίχως άλλο, αντέχουν στους κραδασμούς της Εποχής.
ΑΥΤΕΣ είναι οι Αθωότητες που απόμειναν να περιφαίρονται σεργιανίζοντας στις Φλέβες των κειμένων και των σχολιασμών, που επιτρέψτε μου να πω, είναι Φλέβες του Καθενός μας που γράφει.
Παλινδρομώ στο δρομάκι του Χρόνου τροφοδοτώντας το Ταξίδι με Νοσταλγία.
Βρίσκω σε κάθε ΒΗΜΑ ευαισθησίες...
ΧΑΙΡΟΜΑΙ που σπάσαμε τους Τοίχους της κάθε Επαφής και επιβιώσανε τα Χαμόγελά μας ως σήμερα, με καλοπροαίρετες πάντα προσεγγίσεις, ακόμη και μέσα από αιχμηρές τοποθετήσεις...
Θυμάμαι πως γνωριστήκαμε Εγώ κι Εσύ, Δέσποινα...
Θυμάμαι τις φορές που πήγα κόντρα στο Νημερτή κι Εκείνος σε Μένα...
Την κλωστη που ξήλωσα από το Ποίημα του Οδυσσέα Ξένου {Κώστα Κουκουζέλη} και έγραψα το "Παραδίνεσαι Μικρή?"...
Τις διαμάχες με τον Μάγο παρατασσοντας τα... ξόρκια μας....
Την αλληλοσυμπλήρωση με το Δημήτρη Μαχαίρα και το κείμενο για τη "Σιωπή"...
Την απόσταση που άθελά μας δημιουργήθηκε αναμεσα στη Silena, που εκτιμώ βαθιά, και Μένα και με την όμορφη επίσκεψή της πριν μέρες την Ζωντάνεψε σαν από την Αρχή...
Θυμάμαι την Ελένη {ποιώ} και τους καταρράχτες που γέννησε στη Σκέψη μου, με την πρώτη μου επίσκεψη στο Χώρο της...
Θυμάμαι τα πρώτα σχόλια του Στρατή... {και τα τελευταία, τα αιχμηρά... αφού δε μου μιλάει!..... - ο κακούργος!...}
Ενδεικτικά ανέφερα μερικές από τις όμορφες επαφές μας ΕΔΩ, που επιβεβαιώνουν πως ΔΕΝ χάθηκαν οι Αθωότητες...
Πως δεν νοθεύτηκαν όλες οι Σχέσεις με δόλιες Προθέσεις στεγνής Επαφής...
Πως Υπάρχει Συναίσθημα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και γι'αυτο τα κείμενά μας αν τα στίψουν οι Αναγνώσεις θα σταλάξουν Ψυχή!....
Υπάρχει αλληλεπίδραση....
Αποδείξαμε ΔΥΟ χρόνια τώρα πως οι Λίμνες που στερεύουν της ΖΩΗΣ δε γεμίζουν με ΕΝΑΝ που κουβαλά με τις χουφτες του Δάκρυα Χαράς ή Ευαισθησίας ή Μοναξιάς.....
Οι Λίμνες θελουν ΔΥΟ... Τρεις... Θελουν ΟΛΟΥΣ Εμάς που δίνουμε ενεργό παρών στους όμορφους Καιρους και τώρα στους δύσκολους καιρούς που περνάμε....
ΑΥΤΗ η Διαδικτυακή επαφή είναι η Εξαίρεση του Κανόνα και το μεγαλύτερό της επίτευγμα είναι πως δεν μας αντιμετωπίζει ως προεκτάσεις ενός Ηλεκτρονικού Συστήματος, μα ως ειμαστε:
Γήινους, Φθαρτούς και Τρωτούς ακόμη κι όταν ο Νημερτής μας απειρώνει μέσα από τις αναφορές του!...
...και ξέρω πως με την πρώτη ευκαιρία θα σφίγγαμε το χέρι ο Ένας στον Άλλο, σαν μικρή Προσφορά στην Μεγάλη Προσφορά της Συντροφιάς των κειμένων σε Ώρες Μικρές και σε Ώρες Δυσεπίλυτων Προβλημάτων Ζωης....
Δεν είναι αξεσουάρ Ψυχής τα Κείμενα...
Κρύβουν Προτάσεις και Άλλες οπτικές που μπορούν να μας βοηθήσουν να υιοθετήσουμε έναν νέο Τρόπο να "γεμίσουμε" τις Λίμνες του Εαυτού μας και της Ζωής μας, όταν νιώθουμε πως έχουμε στερεψει...
Στις 20 Φεβρουαρίου το Τσαντήρι {και μαζί του κι Εγώ} είχε γενέθλια... ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ...
Με ΑΥΤΗ την ευκαιρία σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τη συνεχή παρουσία σας.....
Είστε αναπόφευκτα κομμάτια της Ζωής μου, αφού είστε κομμάτια της Σκέψης μου, εφόσον κάθε σχόλιό σας είναι ΚΙΝΗΤΡΟ - κομμάτι δικό σας που καταθέτετε - και με πάει ένα Βήμα πιο Πέρα.... ή πιο μέσα στην Άβυσσο του Εαυτού μου, βοηθώντας με να ΔΩ τα Πάντα από διαφορετικές Οπτικές Γωνίες.......
και ΝΑΙ, πολλες φορες με βοηθήσατε να "γεμισω" τις λίμνες μου, ενώ πίστεα πως είχαν Στερέψει!....
ΣΑΣ ευχαριστω από ΚΑΡΔΙΑΣ..... {τσιγγανας Καρδιάς}..
Πολυτιμη ΑΦΙΕΡΩΣΗ το τραγουδι που Λατρευω....
http://www.youtube.com/watch?v=g5c2C0CRcN0
Κάκια μου είναι που αγρίεψαν οι άνθρωποι και άλλαξαν τους καιρούς...
Φιλάκι ελπίδας...
Αλλοίμονο, η λειψυδρία της ψυχής είναι η χειρότερη... Και την βιώνουμε καθημερινά, περιτρυγιρισμένοι από θάλασσα αρμυρή.
Πέρασα πολλές φορές από χθες όμως η συγκίνηση των λόγων σου δεν μ’ άφηνε να γράψω
Δυο χρόνια… «- ΜΕ ΚΟΠΟ και ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ συλλαβή τη συλλαβή - δημιουργήσαμε
Σχέσεις, που το δίχως άλλο, αντέχουν στους κραδασμούς της Εποχής.»
Δοκιμάσαμε κι ακούμπησες κι ακούμπησα κι ακουμπήσαμε …Ψυχή!!
Ακουμπήσαμε Ευαισθησίες κι Αλήθειες Καρδιάς.. Ακόμα κι αν διαφωνήσαμε κι αν
Ζηλέψαμε.. Κι αν πονέσαμε ..σκοντάψαμε …ξανασηκωθήκαμε κι εκείνο που μας ένωνε
πάντα ήταν το Ταξίδι….
Λίγο από την Σοφία του Νιμερτή ..λίγο από τη Μαγεία της silena ..από το Λόγο
του Κώστα ,του Δημήτρη… λίγο από τους υπέροχους στίχους του Μάγου…λίγο από τους
μοναδικούς στίχους του «κακούργου» Στρατή (άκου κακούργος ο Ποιητής !!! χα χα ξέρω
πως το λες αστεία.. όπως ξέρω καλά την απλότητα της ψυχής του και πως θα λυθεί με
αγάπη ό,τι κι αν έχει υπάρξει.!!!)… λίγο από την ομορφιά της ψυχής της Μαρίας ( AERIKO )της Ελένης
και τόσων ακόμα στην όμορφη τούτη γειτονιά μας…
Τούτη τη μοναδικότητα τη θεωρώ Σπάνια ,όπως θεωρώ κι ας με πουν υπερβολική ,(αν και
δεν νομίζω)… ότι σου χρωστάμε Πολλά …Ήσουν κάτι σαν Ενορχηστρωτής …σαν Συνδετικός
Κρίκος που με την Μαγεία σου, με το Χείμαρρο των Συναισθημάτων σου, μας έφερνες
κοντά ..μας έδινες παράδειγμα Αγάπης , Φιλίας ..που τόσο έχουμε ανάγκη οι Άνθρωποι..
Σου χρωστάμε πολλά Μαγισσούλα και είμαστε Ευλογημένοι που σ’ έχουμε πλάι μας..
Ένα Χέρι στα δύσκολα …
Σ’ αγαπάμε κι ευχόμαστε για Πολλά Πολλά Χρόνια ακόμα να είσαι Εδώ για να μπορούμε
να ονειρευόμαστε ακόμα!!!!
Ένα Φιλί και μια Αγκαλιά είναι λίγα
Την Καρδιά μου αν θες δική σου!!!
Leviathan
Δε μας μενει Χρόνος να μιλάμε για Ηρεμία πια...
Οι βιτρίνες αν δε σπάσουν και αν δενβγουν ματωμενα τα ειδωλα στους δρομους ΔΕ θα μείνουμε ΜΟΝΟΙ μας να αγαπηθούμε Αληθινοί από το Δερμα ως το Μεδουλι μας...
Οι Αθωότητες είναι ανθεκτικές όσο ποτίζονται με Ψυχή...
Οι Αγάπες το μόνο που ζητούν για να ενσαρκωθούν σε ΖΩΗ είναι Φλέβα για να μεταγγίσουν την Αλήθεια τους.... όχι καθρεφτες και Αντανακλάσεις για να Ωραιοποιήσουν την ΗμιΤελή τους Εικόνα μέσα από πολλαπλάσια Επιβεβαίωσης...
Κώστα
όντως περιέχει Τόλμη η παρέμβασή σου, μα μου στερείς την αΔυναμία μου και το σφίξιμο της Καρδιάς μπρος στη Διαπίστωση της Νέας Νοοτροπίας των Ερώτων....
Καταρρέω και δεν Υψώνομαι όταν γυρίζω την πλάτη στις Βιτρίνες των Ωραίων Εαυτών μας...
Καταρρέω και θρυματίζομαι όταν η Ζωή αντί να κυλά, κατραΚυλά σε καταρράχτες ανάμεσα στα Αξεσουάρ της φτηνής Πολυτέλειας....
Οσο κι αν ιδρωνω πάνω στα κείμενα και στις προσδοκίες τους, στεγνές οι παλάμες και ... δεν "κολλά" το περίγραμμα του Έρωτα με το Δέρμα μου...
λειπει η "κόλλα"...
λειπει η Υγρασία...
η Αλμύρα...
η Αλήθεια που ρευστοποιείται και γεμίζει τις Πηγές μας.....
κι αυτή η Ξηρασία με πονά... με λυγίζει ... δε μου δυναμώνει την γροθιά, ωστε να χαράξω με τα νύχια νέα κοίτη ποταμού!....
Ίσως, όχι ακομη!.....
Ακρίτα
η Οργή των Λέξεων ήρθε η Ώρα να γίνει Πράξη...
Ανεφερα σε άλλες αναρτήσεις φίλων σχετικες με την Αυτοκτονία - Μάλλον Δολοφονία - του συνταξιούχου στο Σύνταγμα:
το Μήνυμα εστάλη...
Ωρα να ακουστεί δυνατά η Φραση:
"ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΗΦΘΗ"
και να δούμε το τεκμήριο παραλαβής του στις Εκλογες, όπου Οφειλουμε να χρησιμοποιήσουμε το όπλο που κραταμε: την ΨΗΦΟ μας....
Εκεί δεν "παιζουμε"με τις δικές μας Χαμενες ή Μη Αθωότητες...
Εκεί "παιζουμε" με τις Αθωότητες των ΠΑΙΔΙΩΝ μας...
και το ΧΑΜΟΓΕΛΟ τους δεν το διαπραγματευομαι με ΚΑΝΕΝΑΝ...
Οτι περνα από το χερι μου θα το κάνω....
Ξέρω πως πράττεις αναλόγως κι Εσύ...
Είμαστε δυο... ειμαστε τρεις.... ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να γίνουμε χίλιοι Δεκατρεις....
Είμαστε το γραναζι και η ίδια η Μηχανή του Συστήματος....
Ας αναλάβουμε την Πρωτοβουλία και την Ευθύνη Λειτουργίας του λοιπόν...
Τα περιθωρια στενεψαν και ΔΕ θα ανεχτω τα ΠΑΙΔΙΑ μου μετα από χρονια να μου προσάψουν πως ΔΙΧΩΣ ΑΓΩΝΑ καταδίκασα το ΜΕΛΛΟΝ τους....
Αφιερωση που Ξυπνά Χαμένες Αθωότητες και τις Οπλίζει με ΑΙΜΑ και Ιδρωτα ΑΓΩΝΑ που πιανει ΤΟΠΟ!!!!!
Το ακουω από το πρωί και είμαι ΕΤΟΙΜΗ να ξεφορτωθω τον Σταυρό που μας Φορτώσανε οι Προδότες και τα Λαμόγια και να ευχηθω από καρδιας ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ......
μα θα ερθει μετα τς Εκλογες...
αρα????... ΕΙΝΑΙ Στο ΧΕΡΙ μας να ζήσουμε ΑΝΑΣΤΑΣΗ ή ΟΧΙ!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=BJkp0TRZuBY
Lady Stardust
Ακόμη και οι Ευαισθησίες μας
για να επιβιώσουν απαιτούν ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑ...
Η Μοναξιά τις αγριεύει...
Κι εκείνες απαιτούν να παίζουν παιχνίδια Ομαδικής Συναισθηματικής Μετάγγισης... όπως όταν ήμασταν παιδιά...
Όσο κι αν Αλλαζουν κι Αγριεύουν μέσα μας κι έξω οι Καιροί, οι γλύκα της ΖΩΗΣ παραμένει ενσωμματωμένη στις Παιδικές αναμνήσεις...
Όσοι διατηρούν την Παιδική τους Νοοτροπία μεσα στην Ενήλικη Δράση τους,
ειναι Αυτοί που διατηρούν και τις Εαυαισθησίες τους αναλλοίωτες μπροστά στους Καθρεφτες του Χρόνου...
Μάγε,
ακόμη κι αν αλλάζω
είναι γιατί περνάω φάση Έκλειψης Εαυτού,
που με βοηθά να εκτιμήσω την ΠανΣέληνό μου,
που θα ανατείλει με τη Πρώτη Ευκαιρία Ξάστερης Καρδιάς και Σκέψης....
η ΑΞΙΑ του κάθετι δικαιώνεται μεσα από την έλλειψή του...
Δυστυχώς ή Ευτυχώς....
Αλατάκι μου
ο πιο σκληρός Άνθρωπος
μεσα του φέρει Καρδιά φτιαγμένη από Ίδια Υλικά με τον πιο Ευαίσθητο Ανθρωπο...
Απλά στην κάθε περίπτωση απαιτείται το ΚΙΝΗΤΡΟ που θα ενεργοποιήσει την Γλύκα της Ψυχής του...
Γεύση που δύσκολα ποτίζει τις Πραξεις των Ανθρωπων, μα κάτω από ευνοϊκές Συνθήκες ΣυνΎπαρξης ΟΛΑ τα Θαύματα είναι Δυνατά...
Φοβόμουν τους Σκληρούς κι Άγριους Ανθρώπους...
Τώρα ξέρω πως μέσα τους είναι τρυφεροί και πιο ευάλωτοι από Εκείνους που φαίνονται Ευαισθητοι...
Αυτοί οι Αγριοι Ανθρωποι μπορούν να Κινήσουν Γη κι Ουρανό για να αναστήσουν Χαμένες Αθωότητες,
γιατί έμαθαν να προφυλάσσουν τον Πυρήνα της Ύπαρξης από τις καταιγίδες του Πολέμου των Φτηνών Αξιών,
που πουλάνε οι Θεατρίνοι στους πάγκους της ΖΩΗΣ...
Heliotypon
Η Αλμυρή Θάλασσα είναι των Δακρύων..
Τα Δάκρυα κρύβουν Ευαισθησία κι Ανθρωπινη Αδυναμία {ενιοτε και Δύναμη}...
Οταν η Θάλασσα από ΑΛμυρή θα γίνει Νεκρά Θαλασσα, τότε θα εχουμε μπεί στην Μη αναστρεψιμη Διαδικασία ΕσωΦθοράς...
Τωρα, ακόμη Υπαρχει Δυνατότητα να κερδίσουμε Οσα επιτρέψαμε να χαθουν...
Αυτο που θα γεννηθει αυριο, παροτι οι προεργασιες, οι προετοιμασιες, η [συλληψη του] συντελουνται μεσα στο διαρκες παρον, δεν μπορει να φωτογραφηθει απο σημερα. Αλλα συγουρα χαρες δεν περιμενουμε. Αν θελησουμε ποτε κατι αληθεινα τοτε το πεπρωμενο να ΄σε σηγουρη θα μας προσκυνησει. Η ζωη ειναι σαν τον Ηλιο, καιει χαρη στην καυση του ιδιου της του πυρηνα.{Οι ηγετες γραφτικαν απο αγνοια}.ΑΚΡΙΤΑΣ ΑΜΑΝΑΤΙΑΔΗΣ.
Δημοσίευση σχολίου