Ο καλύτερος θάνατος
στην κορύφωση του χορού
να κόβεις τις φλέβες της χορεύτριας
και τα σκοινιά ακροβασίας
να φιμώνεις τη μουσική
και το λαχανιασμένο στόμα
και με μία ασυγχρόνιστη σιωπή
να δοκιμάζεις
αν μπορεί να ζήσει το θάνατο
ή αν θα πεθάνει...
Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.
Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.
2 σχόλια:
https://www.youtube.com/watch?v=XkMRFZDY8mk
Ανώνυμε
Πολύ απαιτητικό soundtrack!...
Ό,τι χρειάζεται για τον Καλύτερο Θάνατο, που σκηνοθετείται μόνο και μόνο για να αποδείξει πως μπορεί να ξεπεράσει τον Εαυτό του χορεύοντας Ζωή πάνω στο μνήμα των ηττημένων παραιτήσεων εξοφλώντας όλα τα χρέη προς τον οποιονδήποτε Εχθρό...
The Court Of The Crimson King
The rusted chains of prison moons
Are shattered by the sun.
I walk a road, horizons change
The tournament's begun.
The purple piper plays his tune,
The choir softly sing;
Three lullabies in an ancient tongue,
For the court of the crimson king.
The keeper of the city keys
Put shutters on the dreams.
I wait outside the pilgrim's door
With insufficient schemes.
The black queen chants
the funeral march,
The cracked brass bells will ring;
To summon back the fire witch
To the court of the crimson king.
The gardener plants an evergreen
Whilst trampling on a flower.
I chase the wind of a prism ship
To taste the sweet and sour.
The pattern juggler lifts his hand;
The orchestra begin.
As slowly turns the grinding wheel
In the court of the crimson king.
On soft grey mornings widows cry,
The wise men share a joke;
I run to grasp divining signs
To satisfy the hoax.
The yellow jester does not play
But gently pulls the strings
And smiles as the puppets dance
In the court of the crimson king.
Δημοσίευση σχολίου