Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Μαζοχισμός



Τα παυσίπονα ποιήματα απεργούν
μπρος στον πόνο του ανθρώπου
σαν διέκριναν
το μαζοχισμό του γεγονότος
να μπορείς να γιάνεις
μα να επιμένεις βαριά άρρωστος
στις ουρές της αναμονής
μιας ψευδαίσθησης που υπόσχεται
Ζωή χαρισάμενη
καταναλώνοντας ανυπολόγιστες ποσότητες αντιπερισπασμών.

Από σήμερα θα πονάμε
με την προσδοκία πως
όσο μεγαλώνει ο πόνος
ίσως στραφούμε στο ν ανακαλύψουμε
πως ...δεν υπάρχει.





7 σχόλια:

Μαρία Π. είπε...

...................μήπως τελικά όλα στο μυαλό είναι.....????
Frankne

Velvet είπε...

Μερικες φορες καλη ειναι κι η ψευδαισθηση
αν μας βοηθαει να ποναμε λιγωτερο

Unknown είπε...

Ομορφο :)

Unknown είπε...

poly kala εκαναν τα παυσιπονα Κάκια . Μερικές φορές δεν ξέρουμε τι θέλουμε . Φιλιά

~reflection~ είπε...

Μαρία

Το πιο δύστροπο Παιδί που θέλει εξειδικευμένη Εκπαίδευση είναι ο Νους μας.

~reflection~ είπε...

Velvet

είτε πονάμε λιγότερο,είτε περισσότερο αυτό που οφείλουμε να κατανοήσουμε είναι πως τον Πόνο τον γεννά ο Νους. Ο Πόνος δεν υφίσταται. Απορρέει από τις ερμηνείες που επιχειρεί ο Νους στα γεγονότα. Ακόμη και η πλειοψηφία των σωματικών πόνων είναι απόρροια ψυχοσωματικών δυσλειτουργιών που επιτρέπουν στο Νου να δημιουργεί φοβίες και πιέσεις.

Οπότε ίσως αν γιγαντώσουμε το σύμπτωμα και δεν το κατευνάσουμε,ξεπερνώντας το όριο αντοχής μας, κατορθώσουμε να αντιληφθούμε πως η αρχική Αιτία της Οδύνης μας είμαστε Εμείς οι ίδιοι και ο τρόπος που αλληλεπιδρούμε με τα Πράγματα.

~reflection~ είπε...

Δημήτρη

Δεν είναι απλά πως δεν ξέρουμε τί θέλουμε.
Θα έλεγα πως είναι το ότι ελάχιστα ο καθένας παρατηρεί, επεξεργάζεται και ερμηνεύει την ουσία των Πραγμάτων.

Είναι πιο εύκολο να παραπονιέται κάποιος προσποιούμενος, ασυνείδητα ίσως, τον άρρωστο παρά ν αποφασίσει να αλλάξει στάση ζωής.

Ήρωας της Προσωπικής του Ιστορίας όποιος το τολμά.