Ξημερωνοντας ενα πρωινό Όνειρο της άλλης μεριάς του Ύπνου μου δίπλα στις Ιερες γραφές του S6M9S
Φλύαρο Φως μου
μη μου στερείς τις μεταμεσονύχτιες Χαραυγές...
ο Νους σε μόνιμη Ανατολή
στραμμένος στο Εστιασμένο Φεγγάρι,
που εσώκλεισε στη σφαίρα του
κύκλους Φωτιάς
με συμπαγή πλέξη χειροποίητης Αλήθειας...
Πέρασαν Άγγελοι από εδω..
χθες..
με φτερά βρεγμένα...
σαν πεταλούδες βαριάς Σιωπής...
Νοθεύτηκαν με το Σκοτάδι
και βγαίνοντας από το τούνελ της Νύχτας
άλλαξαν όψη
τρομοκρατώντας τις προσευχές μου..
ΔισΥπόστατοι κι οι Αγγέλοι
και φοβάμαι..
είχα επενδύσει Φως σ'αυτους
και μου επεστρεψαν Σκοτάδι..
Γυρίζω σε Μένα..
Οικεία Φύση
και οι μεταλλάξεις της ρούχο που περιστασιακά
το έχω προβάρει στο δοκιμαστήριο της Νύχτας
με πειραματισμούς Εαυτού..
τι μου παει καλύτερα?..
και το Λευκό
και το Κατακόκκινο
και το Σκοτάδι..
μα πιο πολύ
εκείνο το Φλύαρο Φως
που ξημερώνει Χαραυγές Αναλαμπής
καταμεσίς της Νύχτας..
αφαίμαξη Φωτός..
η Πίεση των αγγείων αυξήθηκε πολύ
και η Νύχτα αιμορραγεί εγκυμονούσα Φεγγάρι Πανσέληνο
κι έναν Νου αυτόφωτο,
Ήλιο γάργαρης σιωπής
που αθόρυβα καίγεται..
Ανατείλαμε, μάτια μου?..
ή ακόμη?..
να ανοίξω τα μάτια να δω τον Ορίζοντα?
ΦΙΛΙ....ανατολής Ηλιου..
18 σχόλια:
WONDERFUL....FANTASTIC.....GREAT
Πέρασαν Άγγελοι από εδω..
χθες..
με φτερά βρεγμένα...
σαν πεταλούδες βαριάς Σιωπής...
Καταπληκτικό Κάκια
Νιώθω τα φτερά στους ώμους μου
φιλί υπέρβασης
Joop Zand
Ενεργοποιώ τις επιρροές από την αναρτηση του Νημερτή:
κλείνω τα μάτια να δω μακριά...
ακονίζω το φτωχό Νου με λίμα Φωτός...
πόση εκπαίδευση για να εισχωρήσουμε στους Μυημένους που τους χαρίζεται η Χαραυγή μεσα από τους Σκοταδισμούς όπου κολυμπάμε ΕΜΕΙΣ οι ΘΝΗΤΟΙ ντυμενοι ΟΛΑ μας τα υπαρχοντα???...
Το βιβλίο είναι αόρατο...
και μες στο σκοτάδι πως να το συλλαβίζω?...
το φως τρεμει..
το κερί σβήνει..
η σκιά μου φευγει..
Αλητης σε απόγνωση να κάθομαι αιωνες απεναντι στον Ορίζοντα του Ανατελοντος Ποιήματος,
μπας και χαραξει η Ψυχή μου
και Με δω να αναδύομαι από την υγρή ρωγμή που ξεπηδα το πρωτο πρωινό φως...
ΟΛΑ ΕΝΑ...
ας γίνουμε φως με ιδιότητες νερού αποψε...
ας κλέψουμε το κλειδί από την Πατρίδα των Ονείρων, που όπως είπε ο Οδυσσέας, εκεί ΟΛΑ είναι Εφικτά..
κι ας επιμενω να σκαρφαλώνω στο στενό ημίψηλο Καπελο της Ζωής για να βγω στον φεγγίτη που αμεσα κοινωνεί Φλύαρο Φως....
Το Φως που δε συλλαβίζει,
ουτε συλλαβίζεται...
δεν περιέχει σημεία στίξης...
ουτε ασάφειες...
Το Φως που μαρτυρά το ΕΝΑ και μοναδικό Μυστήριο που Λυνει το Γριφο ΟΛΩΝ των μυστηρίων της Ζωής..
Σε φιλω... παντα φλυαρώντας τα μύχια ..
Ελένη μου,
Άγγελος κι εσύ..
με γάργαρο Φως στα μάτια της Ανάγνωσης..
κάποτε είχα γραψει:
"Δεν καλπάζουν τα κείμενα
αν δε διαβαστούν
από μάτια ατίθασα..."
Το ΦΩΣ της Αναγνωσης Ιππεύει το Στίχο
κι εκεινος ξεχύνεται στα μονοπάτια του Αδέσμευτου Νοήματος..
Κάθε ελιγμός στο καμτσίκι και μία νέα ερμηνεία στη "στροφή" του Ποιήματος..
μα ..
πίσω από κάθε δρώμενο
και κάθε ειπωμενο
κρύβεται χειροποίητη η ΜΟΝΗ Αληθεια της Υπαρξης..
ο Πυρήνας Ολων είναι ενιαίος..
Ενας κι Αδιαίρετος..
απλά η σκόνη του Νου που καίγεται
στροβιλίζεται
γύρω από την Ιδέα,
φορώντας λέξεις Ποιημάτων
και τείνει να φτασει ένα βήμα πιο κοντά
στο Φλύαρο Φως της Χρυσής Σιωπής των Αγγέλων...
Σε φιλω ολόγλυκα..
http://www.youtube.com/watch?v=QoXd4zOQYb0&feature=related
αποψε μη με περιμενεις θα κοιμηθω στο ξεφωτο παρεα με τ αστερια ...δεν θα ερθω οσο κι αν με ψαξεις δεν θα με βρεις θα φοραω το μανδυα της σιωπης ....
(Σαν τον μετανάστη στη δική σου γη
μέρα νύχτα λύνεις δένεις την πληγή
κι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένα
και δεν ξημερώνει να 'ρθει χαραυγή)
Νους αυτόφωτος μπορεί ποτέ να γεννηθεί;
[Της δύσης θαρρώ κουβαλάω την εριρροή...]
Οι Άγγελοι που πλάθεις δεν νοθεύονται!
Μπορεί καθώς διασχίζουν το σκοτάδι
να σκιάζεται λίγο η όψη τους
και να μοιάσουν προς στιγμή τρομακτικοί ή κατσούφηδες – αλλά είναι πάντα αυτοί: οι Άγγελοί σου!
Χαμογέλασέ τους, ψιθύρισέ τους λίγες μαγικές λεξούλες…και θα δεις!
Η ανατολή είναι πάντα εκεί
και σε περιμένει
να κάνεις τα χρώματά της ν’ ανθίσουν!
Στρατή
Το παιδί που περιμένει
Το παιδί που περιμένει
μέχρι τα μεσάνυχτα
έχει την καρδιά καμένη
και τα μάτια ορθάνοικτα
Πέρασαν κάτι φαντάροι
και τον βρήκαν άφωνο
κάνει βόλτες το φεγγάρι
κι είναι όλο παράπονο
Γράφει γράμμα για να στείλει
κι έρχονται χαράματα
πού χαθηκαν τόσοι φίλοι
και τον πιάνουν κλάματα
---------
Είναι αλήτης ο Χρόνος,
μα δεν κατορθώνει να διαβρώσει το Φλύαρο Φως..
μόλις σταθείς απέναντι στον Ήλιο που ανετειλε για Σένα
μπορείς να οσμυστείς την Αύρα των Χρωμάτων της Ίριδας,
σαν πρώτη φορά να ατενίζεις Ουράνιο Τόξο
σε δύο μάτια ορφανά πια από προσευχες...
Δυο μάτια που υιοθέτησαν τον Εαυτό τους,
τον Αγαπησαν σαν αΔύναμο παιδί
και γύρεψαν Ίδια Αγάπη
από το Βελούδο της Τρυφερότητας των Αγγέλων...
Ο Ταξιδιώτης που έρχεται από το Μακρινό ΕΓΩ του
μπορεί να υπομένει παραπονα Ζωής
μπρος στο Γεμάτο Φεγγάρι..
Τα αντιμετωπίζει σαν υφάλους σε Ωκεανό πλημμυρισμένης Ευτυχίας
ενός Βουλιαγμένου Σύμπαντος
στο ΠΡΩΤΟ αντάμωμα με τη Μοίρα που πονηρά γνέφει Δικαίωση!...
το φως είναι άναρθρο
άναρχο
και πάντα Φλύαρο
καθώς άπλετο διαχέεται Παντού...
Σε φιλω γλυκά..
Μάγε
Αν δε γνέψει η Μοίρα ΕΚΚΙΝΗΣΗ
η χαραυγή δεν απλώνει το ΦΩΣ της στον Ορίζοντα..
Μονάκριβο το Ξημέρωμα..
Απαρχή Ζωής
κι ας είμαστε στα Μισά της..
Εκείνη
κατορθώνει μέσα σε κάθε Θηλυκή Προβολή της Σκέψης να ενΥπαρχει..
Πως να αποφύγεις την Θηλυκότητα όταν αυτή η ίδια είναι η
τρομοκρατημένη προσευχή
η ίδια η Σιγή
η Ανάσα της Φλυαρίας ή της Σιωπής
η Χαραυγή που προσμένει η Αναμονή σου?..
Οταν μία κουκίδα Φωτος,
σαν Ήλιος μοιάζει,
μπρος στην Επιθυμία να Ξημερώσει
τότε
είναι αργά να Αρνηθείς τη Μοίρα της Επόμενης Μέρας σου!!!
Σε φιλω γλυκά..
Christina μου
Χαραζει πρωτο Ξημερωμα στο Κενό ενός Σκοτεινού Συμπαντος..
Πρωτη Μέρα δημιουργίας του ΟΛΟΥ..
ακομη Μνημες δε χαραχτηκαν..
ακομη η Ιστορία δεν έχει καταγραψει ΤΙΠΟΤΕ...
ΟΛΑ λευκές σελίδες Δράσης..
και ο Πρωτος ΝΟΥΣ
μέσα από την επεξεργασία της Πρωτης Αντίθεσης
ΓΕΝΝΑ ΦΩΣ..
ναι..
απολυτα αυτοφωτος..
εκπυρσοκροτεί σπίθες Ιδεων και φωταγωγεί το Συμπαν με Σκέψεις που μέλλονται Δραση να γίνουν....
Προς κάθε κατευθυνση
και ΧΩΡΙΣ την παραμικρή επιρροή,
εφόσον ΠΡΩΤΟΣ Υπαρχει Ολων,
ακτινοβολεί Φωτεινή Ενέργεια Διαφώτισης...
Πρωτο ανθακι φυτρωμενο στο ΣΚΟΤΑΔΙ του Συμπαντος..
Σπίθα αυτοΑναφλεγόμενου ΥΛΙΚΟΥ...
Σε φιλω γλυκά..
Μελίνα μου
οσο δανεική κι αν είναι η Ζωή μας,
η Ενέργεια που λέγεται Ψυχή,
νιώθω πως μία σπίθα Ανατολής,
Φλύαρου Φωτός που εκρύγνειται Ηφαιστειωδώς στο νησί των μακρινών μας Ταξιδιών,
είναι ΟΛΗ η ΚΑΤΑδική μας περιουσία
και οσο κι αν καψαλίζονται τα φτερα των ευάλωτων Αγγέλων μας,
τελικά κι Αυτοί είναι τόσο εύπλαστοι και διχασμένοι,
όσο τους επιτρέπει η ΔΙΚΗ μας επιρρέπεια στη Διπολική ΦΥΣΗ των πραγματων..
και νιωθω θελοντας ή μη
φέρουμε τις Ιδιότητες της Διπλής Σελήνης...
καθως η Υπαρξη είναι της ΦΥΣΗΣ απεικόνιση...
Ανθος κι Αγκάθι
Φως και Σκοτάδι..
μπροστα στο ΕΝΑ να ορίζεται το Συμπλήρωμά του..
και μέσα στη ΝΥΧΤΑ μας
την αναπόφευκτη
να ορίζουμε σχισμή ΦΩΤΟΣ που προοικονομεί Χαραυγή Διόρασης
που θα ξημερωσει Νεους Κοσμους ΕΝΤΟΣ κι ΕΚΤΟΣ μας...
μαλλον ΕΝΤΟΣ μας..
μα αυτο εχει αποτελεσμα με ΝΕΑ ματια να δουμε τον Κοσμο...
νεο φως
νέα μάτια..
αρα
και Νεος πια Κόσμος..
αν και Όλα Ίδια..
Ολα τόσο Καινούρια..
γιατι άλλαξε μια ΜΟΙΡΑ η Στροφή της Σκέψης προς τη Βελτίωση Παντα..
ο ΝΟΥΣ..
ο παντοκράτορας ΝΟΥΣ
που μπλέκει ΦΩΣ με επιθυμία και ζωγραφίζει ΗΛΙΟΥΣ στην Μεταμεσονύχτια Ζώνη των Στοχασμων μας..
Σε φιλω ολογλυκα..
καλη μου φιλη..
τεχνη ειναι οτι σε αγγιζει και αυτο που εγραψες.
με αγγιξε..
δεν εχω τιποτα αλλο να πω..
γνωριζεις τις αποψεις μου..
την καλησπερα μου..
φιλι στην ακρη..καταθετω..
http://www.youtube.com/watch?v=H2elu2w8IzU
Το ποίημα εξαιρετικό!!!
Φιλάκια
Έχω χάσει αρκετά λόγω απουσίας και θέλω να τα διαβάσω όλα, αλλά δεν προλαβαίνω, κλεφτά μπαίνω στο PC.
Θα τα απολαύσω αργότερα με την ησυχία μου..
Φιλάκια... αλμυρά και καλοκαιρινά..
ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ
είναι που είμαστε και οι Δύο Νυχτολούλουδα σε μια Βραδιά Καλοκαιριού...
σαν η Ζωή να εγινε Όνειρο Θερινής Νυχτός και παλεύουμε να.. το μετουσιώσουμε σε πραγματικοτητα..
Σε φιλω γλυκά..
ΚαρυΔάκι μου.....
σε πεθύμησα...
με βρίσκεις σε μέρα Εσωτερικής Άπνοιας...
μόλις επανέλθω θα αναστήσω τους Αγγέλους μου που τώρα αφέθηκαν σε λήθαργο θανάτου...
είναι στιγμές που ο Διακόπτης του Σύμπαντος κλείνει και στα τυφλά η κούνια συγκρούεται με αιωρούμενα σωματίδια αιφνιδιασμού..
μα....
ο ΝΟΥΣ ο παντοκράτορας, σύντομα ξαναβρίσκει τη Διαύγειά του...
και φωταγωγεί ΟΛο το Συμπαν της Υπαρξης...
Ολοκληρη εχω ξαπλώσει πανω σε οσα εχω πει κατα καιρους και αδραχνω Δυναμη από τη Δυναμή μου..
ανατροφοδοτώ τον Εαυτό μου
και περιμένω παλι να ηλεκτροδοτηθώ Ολόκληρη ... από το ρεύμα της Ηλεκτρισμένης Εμμονής μου στο Φλύαρο Φως....
Σε φιλω γλυκά..
Αλατάκι μου
το Κλέφτικο Ματακι σου μου γεννά χαμόγελα..
Εσυ μου εκλεψες λίγη Εντροπία Χρώματος, Μουσικής και Ιδέας κι εγώ μύρισα τη Θαλασσα που ακομη αναδύεται από το κορμάκι σου... και έκλεψα Αύρα καλοκαιριού και Ενέργεια Ονειρου Θερινής Νυχτός.......
μμμμμμμμμμμμμ...........
ποιος εκλεψε πιο πολύ λοιπόν?...
θυμήθηκα το κοάν με τον Κλέφτη και τον Δασκαλο του ΖΕΝ..
Ηρθε ο κλεφτης στην καλυβα του Δασκάλου και του τα ζητησε επιτακτικά ΟΛΑ του..
Μόλις έφυγε ο κλέφτης ο Δασκαλος γυμνός κάτω από το Πανσέληνο Φεγγάρι αναφώνησε στον Εαυτό του:
"αχ....καημένε κλέφτη μου... να μπορούσα να σου χαρίσω το Φεγγάρι.."
Σε φιλω γλυκα..
Δημοσίευση σχολίου