Με νανούρισμα Ονείρου από Το Όνειρο που είδα χθες βραδυ
Το Όνειρο το βραδινό μιμείται Ζωή...
δεν προφητεύει...
Κοίτα πιο καθαρά..
η ΑΥΓΗ χαράζει
και όλα είναι όπως ήταν τότε,
το Πρωτο Καλοκαίρι που κοιμηθήκαμε στην άμμο..
γυμνοί από πολιτισμό, υποκρισίες, αντικείμενα..
με μόνη συντροφιά τ'αστέρια, τα κοχύλια και τα βότσαλα...
και όλη η Αλήθεια μας χωρούσε στις ατέρμονες συζητήσεις μας συντροφιά με το κρασί..
τότε...
όπως και τώρα..
ΔΕΝ άλλαξε τίποτε..
απλά άλλαξες μεριά..
κοιμάσαι αλλιώς, μάτια μου, κι επηρεάστηκαν τα Όνειρα!!!
14 σχόλια:
Επηρεάζονται τα όνειρα;
Αλλάζουν κι εκείνα πλευρό;
Αν ναι, τίποτα, μα τίποτα, σε τούτο τον κόσμο σταθερό...
΄΄τότε..όπως και τώρα..΄΄
γλυκιά καληνύχτα..
Christina
μα...
φυσικά και αλλάζουν τα Όνειρα..
επηρεάζονται από τον άνεμο..
την πλευρά απ'όπου θα γυρίσεις..
το ρουχο που φοράς για να κοιμηθείς..
από τη γωνία που το λιγοστό φως της Σελήνης μπαίνει στο δωμάτιο..
από την ΑΥΡΑ του συντρόφου σου...
από το ΤΙ διάβασες λίγο πριν...
Επηρεάζονται τα Ονειρα, μάτια μου..
αλυσίδα τα Γεγονότα...
και τα Όνειρα είναι το κούμπωμα που αλλοτε βαραίνει να συγκρατήσει το κόσμημα στο λαιμό,
ωστε να φτασει ως το Ύψος της Καρδιας...
και άλλοτε ελαφρύ μενταγιόν μιας Εαρινής Συμφωνίας αφήνεται στον Άνεμο της Ζωής και συγχρονίζεται με το ρυθμό της Συμπαντικής Μουσικής που παιζει ενας αορατος Θεός για μας..
μας αγαπούν οι Αγγελοι, ματια μου...
και ΜΟΝΟ αν παψουν να μας σκεπαζουν με τα φτερά τους Χάνονται τα Όνειρα..
όσο για το ρευστό τους Σχήμα,
το ευπροσάρμοστο ΕΓΩ τους,
το μυημένο στη ΖΩΗ Φεγγάρι τους,
είναι μετέωρο πάνω στη Διάθεση των ματιών λίγο πριν κλείσουν...
αν θα κοιτάξουν μακριά ή κοντά...
Κοιτώντας μακριά
σε μία Θάλασσα που ξέρει να στήνει ΟνειροΠαγίδες
πιάνομαι ηθελημένα στο αγκίστρι που ο Ορφέας έτεινε για Μένα..
ξηλώνεται το Όνειρο..
και η Ζωή προβάλλεται ξανα
μπρος στους προβολείς των αστεριών..
Ολα ίδια με χθες ματια μου...
ακομη και η γευση του κρασιού μας..
και η μεθη που ζαλιζει τα ματακια λιγο πριν αποκοιμηθουν...
Κουρνιάζω...
αποκοιμιέμαι..
παντα από τη σωστή μεριά για να κοιμηθούμε αγκαλιά...
Σε φιλω... με Όνειρα που ρέουν με... τα γεγονότα!!!
Χτες το βράδυ αργά
ήρθες φώλιασες στο μυαλό μου
ήσουνα εκεί δίπλα μου, σ' άγγιζα
χάιδευα τα όμορφα μαλλιά σου
μες στ' όνειρο.
Πάει καιρός που έφυγες
ξέρω σου λεν πως σ' έχω ξεχάσει
μα τα σημάδια μέσα μου
ούτε το ότι είσαι μακριά
ούτε ο καιρός θα σβήσει.
Δάκρυα στα μάτια μούρχονται
κάθε φορά που βλέπω πίσω
όσο κι αν ψάξω δεν μπορώ να σε' βρω
μα ξέρω κάπου εκεί μες στο πλήθος
θα κρύβεσαι.
Παπαζογλου Νικος
Κάνε την ζωή σου ένα όνειρο
και το όνειρο σου πραγματικότητα
Όταν τα μάτια κλείνουν και απολαμβάνουν τη γαλήνη της σιωπής, τότε ανοίγουν τα βλέφαρα των ονείρων που αψηφούν την πίκρα της πραγματικότητας!..Καληνυχταααα!!! ♥ ♥
ekptwtos
Τόσα χρόνια
χιλιετίες
οι νύχτες γλυκιές εξελίσσονται μέσα στο ζεστό μανδύα του Ονείρου...
ενας να ξηλώνει νήματα Εφιάλτη...
χάνεται μεσα στους Ονειροπόλους Ποιητές που χρυσες κλωστες ξηλώνουν μαγικού Ονείρου..
Ιδιες αγωνίες αρχαιου Ανθρωπου κουβαλαμε..
αυτες συνθετουν τα Όνειρα, που αναβλύζουν λόγια από ένα ΥποΣυνείδητο παραξενης επαφής με την καρδιά του Συμπαντος που μας γεννησε..
Στο Όνειρο παντα ξυπνούσαν οι Μνήμες του μακρινού τόπου καταγωγής της ΨΥΧΗΣ...
τοσα χρονια..
τοσες χιλιετίες...
γλυκιές οι νύχτες φορούν Όνειρα..
ή τα Όνειρα φορούν Νύχτες καλοκαιριού... χειμώνα...
φυλλοβόλες αποδημήσεις...
αειφόρες ανθοφορίες
μέσα στον κήπο που λεγεται ΨΥΧΗ..
ασε με να ονειρευτώ ακομη λίγο..
σήμερα μην με ξυπνάς...
ΟΥΤΕ να με προτρεψεις να συνεχίσω τον Ύπνο μου στο καλοστρωμενο κρεβατι της αστικής Ζωής μας..
εδω θα κοιμαμαι...
στο Υπαιθρο..
γυμνή σκιά από ΟΛΑ...
ανθισμένη στον παραδρομο που οδηγεί σε Λιβάδια ανεξερεύνητης Ποιησης....
σαν μικρή πεινασμένη μέλισσα η ανασα μου
κεντρίζει Ανθος και ρουφά νέκταρ Ονείρου...
αν αυτο λεγεται Ποίηση ας το κρίνει η Φυση...
εγω απλά το λέω Ζωή Ονειρική... με υποτιτλους Ονειρου παντα παιδικούς....
σε φιλώ γλυκά..
http://www.youtube.com/watch?v=iToozfJFv8k
Μαγε
καρμικές οι συναντήσεις στη Ζωή μας...
δεν είναι τυχαίο ο ένας να διαβάζει τον άλλο και να χτίζει γέφυρες από την Αναγνωση ως το Κίνητρο Γραφής..
Tο στίγμα μένει ανεξήτηλο και σε εκείνη την Ιερή Ώρα λίγο πριν τον Υπνο
ξυπνά η χροιά της φωνής του κειμένου που μας άγγιξε...
Ζωντανεύουν επιτέλους οι εικόνες που φιλοξενήθηκαν από τις Λέξεις..
και ο Νους παντοκράτορας ανεβαινει στο Ονειρικό Σανίδι να παίξει πρωταγωνιστικό Ρόλο ενσάρκωσης Φόβων και Επιθυμιών..
ΟΝΕΙΡΟ λεγεται..
κι ας είναι απλά καπνός μιας φωτιάς που σιγοκαίει αιωνες μεσα μας...
Σε φιλω γλυκά..
Υπεροχη Μαριάννα μου
μου θυμησες ΑΥΤΟ που ρέει δυναμικά στις όχθες του blog:
....don't dream your life... just live your dreams....
....
Ένας δρόμος.... ένα όνειρο... μία απόφαση...
Οι διαδρομές ομόκεντροι κύκλοι... Διάλεξε τροχιά... Διάλεξε spin.....
Τόσο καιρό κοινής πορείας Σκέψης
μάθαμε να αλλάζουμε spin και παραλληλα να συγχρονιζόμαστε ο ένας με τον Αλλο...
"Ερασιτεχνης Συγγραφεας" και "Υποψιασμενος Αναγνώστης"...
ο Καθενας μας παίζει και τους δύο Ρόλους επάξια...
και νιωθω πια πως τα βραδια ΟΛΟΙ μας βλέπουμε παρεμφερή Όνειρα...
εμπνευσμενα από συμπλέγματα Ιδεων που ανθισαν μεσα στα κειμενα και Επεξεργασίας της Σκέψης που τα ακολουθησε!!...
ριχνω ψιχουλακια...
ριχνεις κι εσυ...
ακολούθησέ με στο δικό μου Όνειρο...
να έρθω κι εγω επισκέπτης στο δικό σου..
ειτε κοιμόμαστε από την ίδια παντα μεριά..
είτε κάνουμε ανήσυχο Ύπνο...
ας μοιραστούμε αγωνιες...
χαρες...
λαχταρες...
ΟΛΑ σαν προβολές στο τραπεζι που ο Ορφεας στρωνει και σερβίρει Ονειρα Εδεσματα Ζωης..
σε φιλω...
Τίποτε δεν αλλάζει γύρω μας φυλακισμένο στην περιοδικότητα του .
Μόνο εμείς έχουμε λάβει το δώρο να μπορούμε να κινηθούμε σε τροχιά σπείρας .... διάλεξε λοιπόν την τροχιά σου και μην φοβηθείς όταν το τρενάκι αρχίσει να ανεβαίνει αλλάζοντας την οπτική σου .
τίποτα στα όνειρα δεν μαρτυρά το ψεύδος τους
είναι αληθινά, η ζωή εκεί δεν έχει να ζηλέψει
τίποτα από την ξυπνητή…τα έχει όλα…
αισθήσεις, συναισθήματα, λογισμό
κι ακόμα κάτι επιπλέον : ελευθερία συνειρμών
που πραγματώνονται μέσα στην αλήθεια του
ονείρου , κάτι που στην εκτός ονείρου
πραγματικότητα συμβαίνει μόνο σε
φαντασιωσικό επίπεδο ή σε επίπεδο τέχνης,
με δάνειο δηλαδή από την ονειρική
πραγματικότητα.
το όνειρο ΔΕΝ μιμείται τη ζωή…
είναι ζωή…δανείζεται εικόνες από την
κυρίως ειπείν ζωή…(εικόνες= αισθήματα)
αλλά τα συνθέτει με τέτοια ελευθερία,
αναδημιουργεί, ξαναδιαβάζει με τον
δικό του τρόπο το ίδιο «κείμενο» που
εντέλει…αυτονομείται…
ούτε τα βραδινά όνειρα μήτε τα μεσημεριανά
προφητεύουν…ευτυχώς ή δυστυχώς…
ίσως (κοινότοπο, το ξέρω) η ζωή να μην
είναι παρά το όνειρο του ονείρου…
καλημέρα Κάκια μου,
φιλιά !
Ανώνυμε
Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι
Ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι
Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό σου να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε
Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα 'μαι κοντά σου
Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου
Με τα φτερά σου
Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου...
---
Τελειώνουν τα Όνειρα, μάτια μου?..
Όταν τελειώσει και η Ζωή!...
κι ας γίνονται Στασεις σε άνυδρες εκτάσεις του Νου,
καθε που διασχίζει απώλεια και πόνο...
Ολα συστατικά ονειρου είναι..
Ονείρου που τρεχει,
είτε που ακίνητο μας κοιτα που το... κοιταμε καταματα
καρτερώντας το Ανθισμα της επομενης Ελπίδας μαζί με το Αγκάθι της...
Σε φιλω...
kryos
Αναρωτιέμαι..
αν είμαστε κλεισμένοι κι εμείς στο Όνειρο κάποιου Γίγαντα,
τελικά αλλάζουμε ή απλά αλλάζει το περίβλημα, το σκηνικό και ο ψεύτης Χρόνος?..
Λένε πως δεν αλλαζουν οι Ανθρωποι..
πρώτα βγαίνει το χούι και μετά η Ψυχή...
τελικά...
μοιαζουμε με τα Όνειρα?...
είμαστε ταυτόχρονα Ονειρικοί κι Εφιαλτικοί?...
με Μηδενική Συνιστώσα Μεταβολής?..
Παντα σε ένα ΜΗΔΕΝ ομοκεντρη με βρίσκω..
κι ας Τετρ-Αγωνίστηκα τοσο να με ...βρω...
Σπείρες.. λατρεμενο σχήμα...
θυμίζει γαλαξίες...
που ναι μεν αλλάξουν μακροσκοπικά
μα...
η Ύλη και η Ενεργεια διατηρούν ΣΤΑΘΕΡΗ τη συνισταμενη τους..
χαθηκα!!!
κλείνω τα μάτια...
και γίνομαι ΕΝΑ με το Όνειρο..
ας ερθει ενας επιστήμονας να βρει την μεταξύ μας διαχωριστική Γραμμή..
εγω τα ίχνη μου τα σβήνω..
Φιλί.... αποπλάνηση Ονείρου..
Οδυσσέα
είναι δηλαδή ο Τόπος όπου η ΖΩΗ συναντά την ΠΟΙΗΣΗ...
Παλι μου γεννιεται ερωτηση:
Μεσα στο Ονειρο Δε λειτουργεί η Ηθική του καθενος?...
είναι φορες που κατι Θελεις..
ΚΑΤΙ πικάντικα θελκτικό κι όμως η Ηθική σου - εστω και νοθευμένη με ανοχή Συγκαταθεσης - το ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ..
τελικά...
μεσα στο Όνειρο
υπαρχει Φαντασία που επιθυμεί κάτι Εκτος Ονειρου?..
και το Όνειρο του Ονείρου από ΠΟΣΗ ελευθερία κινήσεων Διακατεχεται?...
Πεσαμε στον φαυλο κύκλο του Μπόρχες ή ακομη?..
Ποιος ονειρεύεται ποιον?..
Μου θυμισες ενα Κορυφαίο στιγμιότυπο του Ζορμπά..
Ο Ζορμπάς ονειρεύεται και στον Υπνο του διαπραγματευεται με τον καπετάνιο του καραβιου την είσοδό του για να ταξιδέψει..
Του λέει:
-Πόσα θελεις καπετανιε να με παρεις μαζί σου?...
-1000 φραγκα, λέει ο καπετανιος...
-Μόνο 700 έχω, απαντά ο Ζορμπάς... κάνε ένα σκοντο!...
-1000 ακριβώς, αλλιώς Ξέχνα το, απαντά ο Καπετάνιος...
- Καπετάνιε συμβιβάσου με όσα σου δίνω ΓΙΑΤΙ είναι ΔΙΚΟ ΜΟΥ το Όνειρο και αν ξυπνήσω πάει....χάθηκες!.....
Φιλιιιιιιιιιι....
Δημοσίευση σχολίου