Κοίτα γύρω...
το τοπίο
σκοτείνιασε...Καπνοί και Φονικό...
Ένα παιδί φωνάζει.....
ουρλιάζουν τα ερείπια Θάνατο....
οι γέφυρες γκρεμίστηκαν....
τα σύνορα πήραν φωτιά...
Έμεινα εγκλωβισμένη σε μία ξένη πατρίδα πολέμου...
Έμεινες με το Φως ξεψυχισμένο στα χέρια....
Σκοτάδι....
πληγή και καπνός...
Ένας άνθρωπος καίγεται....
Ένα μωρό μπουσουλάει μέσα στα συντρίμμια....
"Μη φοβηθείς, Φάρσα είναι... των Καιρών".
Φοβάμαι....
το κρύο διαδέχεται το φως που σβήνει...
Κρυώνω.....
Δε θα με προλάβεις....
Τρέχουν οι Φωνές...
τα δάκρυα....
οι σκέψεις...
αιμορραγώ ...
δε θα με προλάβεις.....
2 σχόλια:
Εξαιρετικό αγαπημένη.. Καλό σου βράδυ.
marie
Κι αν με στήνει το Θαύμα,
προλαβαίνω τον Καιρό και συναντώ ξανά τον Εαυτό μου σε όλες τις χρονικές του συνιστώσες:
Ευτυχισμένο
Αυτοκτονικό
Ερωτευμένο
Αιχμάλωτο
Λεύτερο
Ποιητικό
Γήινο
και Αειθαλή μες στη φθορά του.....
Μες στα συντρίμμια μου φυτεύω σπόρους
τη Φωνή μου
κι ΑνθίΖΕΙ Ποίημα,
που μαρτυρά πως πέρασε Χορός από Εδώ....
και Μελωδία...
και Γιορτή........
Δημοσίευση σχολίου