Αδυνατώ

ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012

Αδυνατώ να δεχτώ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μοιάζει
με Φεγγάρι που Υπόσχεται...
με Λέξη που προσποιείται την Αθάνατη...
με Λυγμό που ξεριζώνει τάχα μια Ψυχή....

ΟΧΙ..

δεν υπάρχουν Ομοιοκαταληξίες..
ούτε Ποιήματα.....

Υπάρχει λίγο Φως,
που στο τελείωμα της Σήραγγας θάβεται άδοξα στην ολίσθηση του αναχώματος
και ΔΕΝ προλαβαίνεις πριν το Τέλος του Ποιήματος να το Αγγίξεις....

ΤΙΠΟΤΕ και ΠΟΥΘΕΝΑ...

κάτω από τα πόδια μας σύεται το Χώμα
και οι ρίμες τρέχουν τρομαγμένες...

Εσύ Ονειροπαγίδες κρατάς,
τις παγιδεύεις όμορφα..

Σε παρατηρώ ακίνητη, με μάτια κλειστά,
μέσα από Όραμα....

ποτέ δε θα σε ΔΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ,
στην ώρα του Θαύματος...

πάντα θα λείπεις....

Χωρισμένος σε παλίρροιες Τεκτονικών Υδάτων
που συγκρούονται εντός σου
και η Δόνηση Γεννήτρια Ποιημάτων....

Γι'αυτό κάθε που σε διαβάζω
Τρέμω ολόκληρη...

Σύγκορμη συγχρονίζομαι ακανόνιστα
με το ρυθμό των τεθλασμένων σου κινήσεων
πάνω στο τσαλακωμένο χαρτί...

Ζωγραφιά κι εγώ...
σκίσε με....

αύριο θα με ζωγραφίσεις πιο Όμορφη...

Συσσωρεύεται η Εμπειρία και η Γνώση....

Αύριο...

ραντεβού ένα Βήμα πιο Κοντά στην Τελειότητα...

σήμερα Αδυνατώ....

~Με κέρδισε Ολόκληρη ένα Γλυκό Στιχάκι~

Η εικόνα φυσικά "κλεμένη" από τον vagnes...


Το υποσχέθηκα στον Εαυτό μου
και ξέρω δε θα μπορέσω να με κοιτάξω στα μάτια {εκείνα της Ψυχής}, αν αδρανήσω...

Υποσχεθήκαμε όλοι μέσω της παρουσίας μας
να κάνουμε Πράξη τα Λόγια,
γιατί, όπως είπε περιφραστικά ο Στρατής:
Δεν έχουν σημασία τα μακροσκελή σχόλια,
μα οι Μακροσκελείς Πράξεις...

Ήδη επισκέφτηκα την ιστοσελίδα της Action Aid και ενημερώθηκα για το Πρόγραμμα Αναδοχής Παιδιού.
Συμπλήρωσα την ΑΙΤΗΣΗ και είναι πλέον θέμα ημερών η Ολοκλήρωση της Διαδικασίας.

Ένα Παιδί,
όχι Δικό μου
Εγώ θα είμαι Δικιά του...
Δε θα το θυμάμαι μόνο τα Χριστούγεννα,
μα θα παλεύω Κάθε Μέρα του
να είναι Γιορτή της Ζωής...

Προτείνω να αναρτήσει ο καθένας ένα ανάλογο κείμενο ενημέρωσης και προτροπής Υπερ της Αναδοχής ενός Παιδιού των αναπτυσσόμενων Χωρών.

Θα ενημερωθούν οι αναγνώστες κι εμείς ας πρωτοστατήσουμε Ξεκινώντας της Διαδικασία Αναδοχής.
Μία προσφορά όντως με αξιοπρέπεια, γιατί Εμπεριέχει τη Σταθερότητα και τη Διάρκεια που απαιτείται για να στηριχθεί εφόρου Ζωής το παιδί...

Ένα παιδί Εγώ...
Ένα παιδί Εσύ...

σου φαίνεται λίγο?...

μα...

σκέψου ότι δεν είναι Στιγμιαία η προσφορά στα πλαίσια μιας Έκρηξης ΦιλΑνθρωπικού Αισθήματος...
μα θα έχει Διάρκεια μια Ολόκληρη Ζωή...
θα είσαι σε συνεχή ενημέρωση για τα όσα προσφέρονται στο παιδί που θέτεις υπό την φροντίδα σου και ίσως αν θελήσεις να μπορέσεις να το επισκεφτείς...

Δε νομίζω να χρειάζεται να πω πολλά
για να σας πείσω...

Να η ευκαιρία μας!...
Ας βγούμε λίγο από τα Όμορφα Κείμενά μας
και ας κάνουμε ΠΡΑΞΗ όλη αυτή την Ομορφιά της Ψυχής,
που ο κάθε blogger παρουσιάζει αφειδώς στο χώρο του...

Εγώ ήδη έκανα το πρώτο Βήμα...
και χαίρομαι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ
που από ΟΛΑ τα Ποιήματα που έχω διαβάσει στη Ζωή μου
με Κέρδισε ΟΛΟΚΛΗΡΗ Ένα Γλυκό Στιχάκι...

-------

Το πόσο σας ευχαριστώ, και ειδικά την Ίριδα,
για την ευκαιρία που μου δώσατε μέσω της συζήτησης
να φτασω ως Εδώ,
ΔΕ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ....

~Γλυκό μου Στιχάκι~

Αφιερωμένο στην Ίριδα...με μία συγνώμη αν έγινα παραπανίσια στο ιστιολόγιό της...


Γλυκό μου στιχάκι
οι εφημερίδες λένε
πεινάς κι υποφέρεις,
λένε χωρίστηκε ο κόσμος στα Δύο...
Γραμμή Υπεροψίας,
Ισημερινός Υπερ και Υπο..
εσύ στο Υπό,
χωρίς διαβατήριο ταξιδιού..

Κάποιος ρεπόρτερ
σε φωτογράφησε να ξεδιψάς
με μολύνσεις υγροποιημένες,
να θρέφεσαι με σκουπίδια
του άλλου Ημισφαιρίου Ζωής...

μα..
εσύ δεν οσμύστηκες τη διασημότητά σου...
Εξάλλου, στον κόσμο τους
στιγμιαία είναι...

Πήρες στο χέρι το κλαδί
και στη λάσπη γράφεις
το αποτύπωμα της Ζωής σου..
σου ξέφυγε κι ένα Όνειρο...

Συγκλόνισες με την πείνα σου,
μα πιο πολύ με την επιβίωσή σου..

Τα παράνομα στοιχήματα
αυξάνουν τα κέρδη στις λοταρίες
της Πλούσιας Ψυχαγωγίας...
Ποντάρουν πόσο θ'αντέξεις...

Γλυκό μου Στιχάκι
-ανθρωπάκι ανέλπιδο-
λίγη είμαι κι εγώ
και η φιλΑνθρωπία μου,
ψίχουλο στην πείνα σου....

Λίγο πριν γίνω φονιάς,
Λίγο πριν γίνω κάποια άλλη,
σού σφίγγω το χέρι
και τίποτε δεν μπορώ περισσότερο
απ'το να καθήσω δίπλα σου
να Ζητιανέψουμε Ζωή....
.
.
.
.
.
.
.

ή μήπως μπορούμε?....

Μην μου το πεις.....
Γράψτο να το Μάθουν Όλοι....

Απλοποιήσεις

ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012

Παίζω με συνεπαγωγές
και εκπληρώνω τις επιθυμίες των συμβόλων
να πάει η πράξη παρακάτω
και πλήρως να οριστούν τα ορίσματα.

Οι συναρτήσεις,
συναθροίσεις απλοποιήσεων,
συνδαιτυμόνες σε δείπνο εξαιρέσεων
μέσα σε παρενθέσεων την ασφάλεια
και ο χορός να τελείται
υπό τη ρίζα του αρχοντικού 2,

που στη δυαδική του φύση
εμπεριέχει το Ένα και το ταίρι του...

Μετά από τις Δαιδαλώδεις πράξεις μας,
πάλι οι δυο μας μείναμε,
εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε.

Εγώ σε παραγοντοποίηση του εαυτού μου,
Εσύ στον παρονομαστή μου,
αυτόματα ν' απλοποιείς
το Απόβαρο της Ψυχής μου.

Πιο ελαφριά η αγκαλιά,
δίχως πρόσημο
με χέρια δεμένα ορίζει το Άπειρο
μέσα στο Μηδέν της.

~My Lady~

Ανθεκτική μου Ρίζα
με χάδι αιχμηρής Τρυφερότητας
διεισδύεις στο χώμα
κι απλώνεις Ζωή
στην Ανόργανη Ύλη.

Παραφυάδες τ'ακροδάχτυλά σου
πολλαπλασιάζουν Αιτίες Ζωής
στο Υπέδαφος μιας θανατερής ακινησίας,
που παραλύει το Χρόνο.

Εσύ παντού.

Στα υπόγεια μιας Γης αεικίνητης
να ψαρεύεις Ζωή
με δόλωμα ένα καντήλι αναμμένο
στων ματιών σου το φέγγος,
ανάμεσα σε τεκτονικές πλάκες
Άγονης Θεότητας,
που ζηλεύει το ρίγος σου.

Εσύ στις επιφάνειες
των απέραντων στρεμμάτων
μιας Γης της Επαγγελίας,
που φιλοξενεί
εξόριστους Εραστές
από τον Παράδεισο των Αγίων.

Εσύ ν'αγιάζεις με Αγκαλιές Αμνηστίας
τις κατηγορίες του Ανθρώπου.

Ένοχοι και ισοβίτες
εισέρχονται στη Σκιά της Θωπείας σου,
να κοινωνήσουν μετάνοια και άφεση.

Όση συμφορά
κι αν έχει ποτίσει την Ιερή σου Ρίζα,
την πίνω όπιο ευθανασίας
στο Όνομα της Άγιας Θαλπωρής σου.

Νεκρός να θάψω το Κορμί μου
δίπλα στ' Απλωμένα σου Αρώματα
και την Ψυχή μου να ενθρονίσω
δίπλα στο Άνθος της Αναρρίχησής σου.

Αυτοφυές μου Άνθος
για Σένα γεννήθηκε ο Κόσμος,
για ν'ανθίσεις στην Παλάμη ενός Ποιήματος,
και να ζήσει ο Ποιητής
μία πρόβα Θανάτου
μέσα από τον Έρωτα που γεννάς
-τον Απαγορευμένο,
που ανασταίνει τη Ζωή...

Αφιερωμένο στον Ονειροπόλο Ταξιδευτή,
ερωτευμένο πάντα με την Αιώνια Γυναίκα...

Να με νανουρίζεις.......Εσύ...

ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
Να με νανουρίζεις,

ΕΣΥ

για να κοιμάμαι αγγελικά,

ακόμη και μέσα στους Εφιάλτες μου...

Ευχή...Χρόνε ακούς?...

Να μας βρει η Νέα Χρονιά
Πεινασμένους για Ιδέες, Σκέψεις, Δημιουργία...

γιατί...

όταν φλέγεται από Ανάγκη το Είναι μας,
τότε αξιοποιείται δημιουργικά
η Κάθε Πολύτιμη Στιγμή της Ζωής..

Καλή και Μαγική Νέα Χρονιά
με 2011 παιδικές Ευχές,
γιατί τα παιδιά ΔΕ συμβιβάζονται και τα Θέλουν ΟΛΑ....


Αμέτρητα Γιορτινά Φιλιά....
Όλα δικά σας...

Παράδεισος

ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012

Όταν γυρίζω κουρασμένος από τη ζωή

πάντα βρίσκω ζεστό ψωμί, το κορμί σου

ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, το γλυκόπιοτο φιλί σου

ανθισμένα τριαντάφυλλα, τα τρυφερά σου χέρια

φρεσκοστρωμένα σεντόνια στα ευρύχωρα διαμερίσματα της καρδιάς σου

και μένω στην οδό Παραδείσου.

Εγώ, ο ταπεινός

κι Εσύ, ο παράδεισος.

~Ξε-στολίζω...Στολίζω~

Χαίρομαι την εορταστική ατμόσφαιρα..
η μπλοκόσφαιρα ντύθηκε τα καλά της...

μα....

Επιτρέψτε μου.....

ΗλιούΓεννα, λέει ο Άθεος...

Χάθηκε το Φως, επισημαίνει ο Μαγος..

κι εγω αναρωτιέμαι:

Πως θ' ανάψουν τα αστέρια μας σ'αυτες τις Γιορτές?...
σαν τεχνητά φωτακια στα Δεντράκια μας?...

Μήπως να πάρουμε την υποθεση του κάθε Εορτασμού στα χέρια μας?...

Μήπως ήρθε η Ώρα να πεισμώσουμε
και να μετατρέψουμε επιτέλους Κάθε Στιγμή σε μια Γιορτή Ζωής?...

μήπως?..


Επιμένω να μη στολίζω το Δέντρο... ούτε το σπίτι..

Παλεύω ακόμη για να στολίσω την Καρδιά μου....
σχεδόν αγκομαχώ...


Δε στολίζονται εύκολα οι Καρδιές.....


Αφήνω εκατομμύρια φιλιά για Όλους,
συντροφιά με Σκέψεις σκόρπιες στον Εορταστικό Αέρα...
σαν αστέρια αυτόφωτα στον Ουρανό που μας αναλογεί...

~Βρεφάκι Χρονικό Φιλί~

Ο καιρός μου κατέρρευσε...
ντόμινο σε χέρια παιδικά...
μα ακόμη στήνω τα τουβλάκια μου
στο επιτραπέζιο του Έρωτα της Ζωής...

Συναρμολόγησα στιγμές,
που έσπασαν σαν τη Σιωπή μου...

Χρυσάφι εξόρυξα
απ'τη φλέβα που πάλλεται
πάνω στο ρυθμό της Εναλλαγής...

Αλλάζουν θέση τα χρόνια μου...
Εγώ στατικός θεατής
εκθρονίσεων και ενθρονίσεων...

Με ένα γέλιο για σπαθί
χαράζω ονόματα
στις γυάλινες κούνιες,
που οι Μαίες νανουρίζουν τις Στιγμές μας..

Στιγμή Δική μου..
Στιγμή Δική σου..

Βρεφάκι χρονικό φιλί,
αντανάκλασης είδωλο σε χρονικό καθρέφτη...
χάραξέ μου τον Ήλιο
στο κατώφλι του Νέου Αιώνα,
να έχω ένα Θεό ν' αρνιέμαι...
έναν Εαυτό να πιστεύω...

και μέσα στη σχισμή των χειλιών
θα ζεσταίνω τα χαμόγελα,
να λιώσουν επιτέλους τα ανέκφραστα χρώματα,
να γεμίσει το Τοπίο ροές,
ποτάμια, υδάτινους πίδακες,
συντριβάνια συναισθηματικής εντροπίας...

Ο Χρόνος τρυπά τον παλμό μου
μπερδεύοντας το τικ τακ του ρολογιού
με τον χτύπο της Καρδιάς μου...
Με βρίσκει πιο κόκκινη απ' το φιλί,
λιωμένη στο Φως,
αναδυόμενη στο συντριβάνι της Ανυπακοής
να χορεύω με επιδεικτική Ευτυχία
πάνω στη Σκηνή, όπου εναλλάσσονται οι Εποχές..

Δε θλιβομαι που τα Χρόνια περνούν..
Μία ευτυχία καταναλώνω στον Μπουφέ σας
και μεθάω με τις Ροές
μεγαλώνοντας Χρόνο με το Χρόνο το μεγεθος της Καρδιάς μου....

να χωρά Πάθη Εσταυρωμένου Έρωτα
και όλο πιο πολύ να αντέχει
ν'αγαπά και ν' αγαπιέται...

Δε θλίβομαι που τα Χρόνια περνούν....

τη Νιότη τη φύλαξα στης φλέβας τον Παλμό...

Βρεφάκι πίνω χρονικό φιλί...
κι ακόμη ερωτεύομαι...
στο κατώφλι κάθε Νέου Χρόνου
που επιμένει να έρχεται με άδεια χέρια..