Ένα παραμύθι για μεγάλους (Δανεική ιστορία)

Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.

Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.

Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. 

Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.

Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι . 500 ευρώ!! Και αποχώρησε.

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.

Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.

Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.

Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.

Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.

Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως . ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.

Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.

Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!...

Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.

Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να . ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.

Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν . με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους? Τι θα κάνεις εσύ?

(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας. 

Φυσικά τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» . των γαιδάρων.)

Φυσικά οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική !!!!

Δευτέρα

Photo of Dani Olivier. I found it here:

http://www.boredpanda.com/woman-portraits-light-stripes-patterns-shadow-photography-dani-olivier/

Δευτέρα σήμερα και το δευτεριάτικο κουστούμι στ' άπλυτα. Τί θα φορέσεις για την αποψινή σου απόπειρα; Βράδιασε ήδη και ακόμη γυμνή περιφέρεται η ζωή σου στους διαδρόμους των αποφάσεων. Κι αν πεθάνεις γυμνή, ποιος άραγε θα θυμάται τη γεωγραφία της ζωής σου για να ταυτοποιήσει το θάνατό σου με σένα; 

Μάλλον δεν είναι καλή μέρα για τελεσίδικες αποφάσεις η Δευτέρα. Χωρά ολόκληρη σε ένα κορμί ατελούς ποιήματος που αμφιλεγόμενο ταλαντεύεται πάντα ανάμεσα στο συμβολισμό και στην κυριολεξία, μεταμορφώνοντας τα κουστούμια του σε γεγονότα ζωής που μία μαζεύουν στο πλύσιμο και μία ξεχειλώνουν φορεμένα!

Κι ο Θάνατος, ένα κουμπί κι αυτός στο φόρεμα της Ζωής σου, απαραίτητο για να εφαρμόσει το ύφασμα θεϊκά πάνω στο  Υπάρχω αυτής της Δευτέρας.

2.500 χρόνια συνύπαρξης με τον Άνθρωπο

Την φωτογραφία του γεράκου (Θεού) δανείστηκα από εδω: 

http://antonis-bultadakis.blogspot.gr/2016/10/blog-post_25.html

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Στο στριφογύρισμα του χρόνου
στην πλατεία με τις φυτεμένες εμπειρίες
συνάντησα τον γεράκο
καμπουριαστό να σηκώνει στην πλάτη
τα εγκλήματα της ιστορίας
μη μπορώντας να ανατρέψει το αποτέλεσμα
της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου.

Ο μεγάλος πατέρας
συρρικνωμένος στο ρυτιδιασμένο προφίλ του
φτωχός από θαύματα
κάθισε δίπλα στην αγωνία μου
και προσπάθησε να υπερασπιστεί τον κάθε αμαρτωλό
που στην εκπνοή του χρόνου ζωής του
πρόλαβε και μετανόησε.

Δε μου έφτανε η μετάνοια.
Άνοιξα την τσάντα μου.
Του έδειξα μία φωτογραφία που κλαίει
μία παιδική ζωγραφιά που τρέχει  να ξεφύγει
μία πεινασμένη παιδική κούκλα που τρώει τον εαυτό της.
Του διηγήθηκα ζωές παιδιών
απ' όπου λείπει ο θεός
και κυριαρχεί η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.
Του έδειξα τα παρτέρια της πλατείας
με τ' ακρωτηριασμένα παιδικά σώματα και τις ψυχές
που μεγαλώνουν μα δύσκολα ανθίζουν.

Την ώρα που ήταν να γύρει στην αγκαλιά μου
συντετριμμένος μπρος στα κομμένα λουλούδια
ακούστηκε η σειρήνα ενός ασθενοφόρου
μισθωμένου από το Ίδρυμα Εγκλεισμού Ηλικιωμένων
που πάσχουν από άρνηση αποδοχής της αλήθειας.

Δεν πρόλαβε να ρίξει ούτε ένα δάκρυ
να ποτίσει τις ρίζες των κακοποιημένων.
Φορτωμένος την καμπούρα του
ανέβηκε στο ασθενοφόρο
δέχθηκε την ενδοφλέβια ουσία λήθης
και άρχισε να ξεχνά
τα 2.500 χρόνια συνύπαρξής του με τον Άνθρωπο.

Η πρόσκληση

Και πάλι δεν είμαι εγώ. Και πάλι φορώ το πουκάμισο με τα τεράστια μανίκια και τεντώνω τα χέρια να βγουν τα δάχτυλα από τις άκρες, να φτάσουν το μαχαίρι ή το μολύβι, να χαράξουν σύνθημα ελευθερίας ή βοήθειας προς τους περαστικούς... αυτούς τους απελπισμένους ναυαγούς που σεργιανίζουν τα πνιγμένα κορμιά τους στα πεζοδρόμια της μαύρης θάλασσας των αγνοουμένων της Ζωής.

Κοιτάζω το εκκρεμές που στέκεται ακίνητο στο μέγιστο της ταλάντωσής του κρατώντας βαθιά αναπνοή στα χείλη του χρόνου που παγώνει σ' αυτόν τον χειμώνα των ναρκωμένων ανθρώπων. Σ' αυτό το νεκρό δευτερόλεπτο κατανοώ πως δεν μπορεί να με σώσει κανείς. Όλοι οι νεκροί χοροπηδούν πάνω στα πλακάκια με τα σκορπισμένα κόλλυβα και λαχανιάζουν να προλάβουν τις προθεσμίες για να εξοικονομήσουν λίγο χρόνο να ζήσουν την αγωνία του θανάτου τους. Πολυτέλεια να βιώνεις την αγωνία του θανάτου. Σημαίνει πως έχεις χρόνο Ελεύθερο. Σημαίνει πως η Ψυχή σου πετά Ελεύθερη πάνω από το χλωμό φεγγάρι που κείτεται νεκρό στο φέρετρο του ουρανού χιλιετίες τώρα.

Κοιτάζω από το παράθυρο με τα κάγκελα. Στα τρύπια μάτια υπάρχουν κρεμασμένα post it που υπενθυμίζουν το πεπερασμένο της ζωής. Τα ξυπνητήρια και οι καμπάνες προειδοποιούν για κάτι Μεγάλο που έρχεται. Δώστε μου  κι εμένα μία πρόσκληση στο χέρι. Μην μ' αφήνετε έξω από τη γιορτή. Τεντώνω τα χέρια  να βγουν από τα πελώρια μανίκια αυτού του λευκού πουκάμισου. Δεν μου έμεινε άλλο μπόι. Το έριξα όλο στην παιδική μου ηλικία. Τώρα μόνο συρρικνώνομαι και μου πλέουν τα ρούχα, καθώς το κορμί μου χάνεται στα ρεύματα της θάλασσας αυτής της στείρας πόλης και η Ψυχή μου βυθίζεται στον ωκεανό της αναζήτησης.

Σας παρακαλώ πάρτε εσείς το ψαλίδι που στέκει με το στόμα ανοιχτό και δεν τολμά να  κόψει το νήμα, και κόψτε μου το παραπανίσιο ύφασμα που κρύβει το διψασμένο μου δέρμα. Δώστε μου μία ευκαιρία  να απλώσω το γυμνό μου χέρι προς τον καθρέφτη και να με σώσω. Και χαρίστε μου μία πρόσκληση για τη γιορτή, την κηδεία, την επέτειο, τα εγκαίνια αυτού του Σήμερα, που μόλις συνειδητοποίησε πως έπεσε στα χέρια των ανθρώπων.. αποφάσισε να αυτοκτονήσει.

Ημιτελής διαδρομή

Ο δρόμος προς τον Παράδεισο θέλει να έχεις Διασταυρώσεις μέσα σου 

και να αξιοποιείς όλες τις κατευθύνσεις προς την προσέγγιση της Αλήθειας 

που δεν είναι άλλη από .................... (συμπληρώστε ελεύθερα!)

Bob Dylan

Σ' ένα μέλλοντα χρόνο επανεκκίνησης
του δομημένου σεναρίου διακρίσεων
οι διανοούμενοι λησμόνησαν
πώς χορεύεται η χαραυγή,
μόνο μνημόνευαν
το ουρλιαχτό του θανάτου
που αντηχούσε στα βράχια της μοναξιάς
με επαναλαμβανόμενες απειλές
κατά της ονειροπόλησης.

Οι μελλοθάνατοι
άρπαξαν τα βραβεία λογοτεχνίας
από τα χέρια της ζωής
ακυρώνοντας τα κριτήρια απονομής
κι αιτήθηκαν ποτέ ξανά μην αποκλίνει
προς τον άνθρωπο ο Θεός,
διαχωρίζοντας με σαφήνεια την διανόηση
απ' τ' Όνειρο.

Truth

Το παιχνίδι δεν είναι
να κερδηθεί ο εξωτερικός χρόνος
μα να απειρωθεί ο εσωτερικός παλμός
και να συμφιλιωθεί
με την Αλήθεια του ο Εαυτός.

Τεχνοτροπία

Είναι εκείνος ο παράξενος βηματισμός του ανθρώπου που ζει τη ζωή του σαν κάθε μέρα να είναι το κεφάλαιο ενός βιβλίου που, ακόμη κι αν δεν διαβαστεί ποτέ, τουλάχιστον θα υπάρχει κάποιος που θα το έχει......... ΖΗΣΕΙ!

Η γλώσσα μου

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Συλλαβίζοντας περπάτησα ως εδώ

σ' ένα ημερολόγιο Ζωής

που δεν μεταφράζεται

γραμμένο σε μια προσωπική διάλεκτο

που δανείζεται λέξεις της ελληνικής

μοιάζει κατανοητή

μα δεν είναι.

Τα είδωλα των νοημάτων

στρεβλώνονται κάτω από το βάρος

της εσωστρέφειάς μου

και οι ευθείες των γραμμάτων

ερωτεύονται τις τεθλασμένες του γραφικού μου χαρακτήρα.

Στο χειρόγραφο περισσότερο ζωγραφίζω

ρίζες και τροχιές

που φέρουν βαθύτερο νόημα 

απ' τις λέξεις

και στις σιωπές

η γλώσσα μου γρυλίζει

θροϊζει

κολυμπά

τρέχει και σκοντάφτει

αρχαία και νεογέννητη

ζωντανή ρέει στο αίμα μου

μα σαν κυλήσει ως το στόμα

-ανοιχτή πληγή-

γίνεται κραυγή 

αίμα σκοτωμένο και πεθαίνει.

Έπειτα μοιρολογεί τα μυστικά μου

κλαίγοντας με μια δική της φλυαρία

εκθέτοντας το μέσα μου έξω 

σε αλυσίδες νεκρών ποιημάτων

χωρίς ποτέ 

μα ποτέ

να την καταλάβει κανείς.

Συλλαβίζοντας περπάτησα ως εδώ

και είμαι σίγουρη

πως δεν μ' ακολούθησε κανείς.

Παραμύθι

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Κλεισμένος στο Οχυρό σου
ξεπροβάλλεις σκοτεινός πριν απ' τον Ήλιο
στο μπαλκόνι της Επιβολής σου
με τον στρατό των αρσενικών σου γοήτρων
παραταγμένο σ' όλη την εμβέλεια
του κύκλου ασφαλείας σου.
Οι στρατιώτες σου ξάγρυπνοι κι εντοιχισμένοι
στα δομικά υλικά της Κυριαρχίας σου
δεν ξέρουν τί περιμένουν
καθώς υπόγεια έρχομαι
αρχαίο σκαπτικό που αναμοχλεύει
τα εδάφη του Εαυτού σου.
Ο θηλυκός στρατός μου
πνίγει τα τείχη σου
αγκαλιάζοντας με νύχια
τα κορμιά των μαχητών σου
τυλίγοντας με πλεξούδες
τα πόδια, τα χέρια, το μυαλό τους.
Επιμένει η μανία σου για επίθεση,
για έλεγχο, για αυτοπροστασία.
Οι σκέψεις σου σμήνη άγριων πουλιών
επιτίθενται στις αγέλες της εμμονής μου.
Η Ψυχή σου εκείνος ο αντάρτης άγγελος
που δεν διαπραγματεύεται.
Η Φύση μου εκείνη η σταθερή ηρεμία
που δεν εγκαταλείπει.
Πολλαπλασιάζομαι.
Συμπυκνώνεσαι.
Σκληρό Υλικό μ' έναν πυρήνα
που δολοφονικά ηλεκτρίζει.
Φέρω φορτίο
που σμίγει με τα ηλεκτρόνια των κεραυνών σου
η Δύναμή σου ενισχύεται
με τη δική μου.
Επιδιώκεις Συμμαχία.
Συμφωνώ στη Συνύπαρξη.
Τα δοκάρια που στηρίζουν το μπαλκόνι σου
μεταγγίζονται υλικό απ' τη σάρκα μου,
στο αρχοντικό σου ρούχο
κλωστοποιείται κάθε ίνα με μία φλέβα μου.
Δεν υπήρξαμε άγνωστοι ποτέ
σε κάθε σύγχρονο όνειρο
σε κάθε αρχαίο που έχουμε παραμύθι
κυκλώνουμε ο Ένας τον Άλλο
σε δύο πλεγμένους κύκλους απείρου
όπου όλοι οι Άντρες είσαι Εσύ
κι Εγώ κάθε μορφή Θηλυκότητας
που κυοφορεί τις Δύσκολες Ευτυχίες σου.