Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τρίτη 9 Απριλίου 2013

~Κόσμημα Ελευθερίας~




Η εικόνα είναι κλεμμένη από τον Φίλο μου Σίγμα Πι..... {και το τραγούδι επίσης}
-------------------------

Ήταν υπόγειο το κελί.
Η Υγρασία λιπόθυμη μες στα χέρια μου,
χωρίς αποστείρωση, χωρίς προστασία,
να σπαρταράει θυμίζοντας θάλασσες,
να λιγοστεύει θυμίζοντας ξηρασία.

Είναι μεταδοτικές οι λιποθυμίες στα υπόγεια.
Είπα να σκάψω.
Το μέταλλο της επίστρωσης των τοίχων μειδίασε
χλευάζοντας τις χειροπέδες της Ζωής μου.

Δε με ξέρεις καλά!
Ξεντύθηκα και τίναξα τα μαλλιά.
Γυμνή, σε θερμοκρασία πυρετού,
ακούμπησα ολόκληρη
στην κρύα επιδερμίδα του περιορισμού μου.

Η λιποθυμία μεταδίδεται
και ο πυρετός επίσης.
Λιώνουν στα καζάνια του αναΒρασμού οι θωρακίσεις
και με το χρώμα που ξεβάφει η πυκνότητα του λευκόχρυσου
ζωγραφίζω στους τοίχους του κελιού ένα κόσμημα Ελευθερίας:

Σ’ ένα πεζοδρόμιο ένας φοιτητής ιατρικής
ξεγεννά  μία Ιδέα από το σφηνωμένο μυαλό ενός ανυποψίαστου.
Η κρυφή κάμερα της Τράπεζας καταγράφει το πρόσωπο της Ιδέας.
Ύποπτη!
Η εικόνα της μεταφέρθηκε στα υψηλά κλιμάκια αναγνώρισης.
Ο αστυνόμος συλλαμβάνει το μωρό.
Ο φοιτητής καταδικάζεται εις θάνατον.
Εγώ,
μάρτυρας υπεράσπισης και κατηγορούμενη,
κρατούμαι στο υπόγειο μιας ανάκρισης που όλο αναβάλλεται.

Η Υγρασία λιποθυμά μες στα χέρια μου.
Μεταδίδεται ο πυρετός στα υπόγεια.
Ευτύχημα!
Με πυρετό λιώνουν τα μέταλλα,
τα κάγκελα, οι χειροπέδες, οι κλειδαριές.

Λευτερώθηκα…………………………………..


12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μ άρεσες πάλι καζενάκι !!

<< Με πυρετό λιώνουν τα μέταλλα,
τα κάγκελα, οι χειροπέδες, οι κλειδαριές >>.

Τέτοιος πυρετός χρειάζεται !!

Φιλιά !!




ποιώ - ελένη είπε...

Με συγκίνησες!!!
Σε πυρωμένη νύχτα
συναρμολογούμε ανακτημένα όνειρα


πολλά φιλιά

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Μπήκα "απαλά" στον όμορφο χώρο σου και χάρηκα το ποίημά σου που αντανακλά κραδασμούς συγκίνησης, όπως κάνει η καλή τέχνη. Μου έφερε στο νού το ποίημά σου μια φράση από το βιβλίο μου "Ο Τρόφιμος" : " ¨οάνθρωπος έφτιαε ένα σύστημα, μπήκε μέσα και δεν μπορεί να βγεί..." Δόξα στον πυρετό των ποιητών και των συνανθρώπων τους λοιπόν....

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Τζα, καλησπέρα.
Καλό το Κόσμημα, τι άλλο να έχει ένα τσιγγανόπουλο για σημαία παρά την πολυπόθητη ελευθερία.
Βέβαια, ξέρουμε πως θα προτιμούσε ένα ατίθασο Άτι, να καλπάζει στους ανέμους κι ένα τσαντίρι, να μην την πιάνουν οι έδρες.
Μα, οι καιροί βλέπεις, έχουν φαγωθεί όλοι πως κάπου λένε πρέπει να σε βρίσκουν.
Και την ανάγκη σου να χάνεσαι; Κι απ' αυτή το τηλεφωνικό σου νούμερο ζητούν :)

Μαρια Τζιατζιου είπε...

Σε θαυμάζω...

Και σε φιλώ :)

~reflection~ είπε...

ΚαΖενάκι μου

οι θαμώνες οφείλουν να ειδοΠοιηθούν πως είναι άρρωστη η ΟικοΔέσποινα...

Νοσούν όσοι έχουν εισπνεύσει σταγονίδια Ελευθερίας.... {Κλεμμένο επίσης} .....

Το διέγνωσαν κάποιοι στίχοι που κυκλοφόρησαν Αδέσμευτοι σε Τοίχους και Γειτονιές Σκέψης....

Χωράω να απορροφηθώ από τους πόρους του πιο στεγα-ΝΟΥ Υλικού
και το σκάω σεργιανίΖοντας ΠΑΝΤΟΥ
καρφιτσώνοντας Αλήτικα την Σκέψη μου
προς τιμήν καθενός Μωρού που Γεννιέται...
προς τιμήν καθεμιάς Μητέρας που δε γεννά Υπηρέτες του Δουλεμπορίου των Ανθρώπων.........

Καρφιτσώνω και φεύγω....
Όχι για να μη με συλλάβουν,
μα γιατί "ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΩ" εύκολα λόγω αυξημένης ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ στη Μήτρα του εμμονικού Μυαλού μου, τους ΑΥΤΟφυείς σπόρους Ιδανικών...........

Ιδρώνω κάθε που γράφω....
Ανεβαίνει επικίνδυνα η Θερμοκρασία μου και μεταγγίΖεται από τη Γραφή στην Ανάγνωση....

Ας πλύνει τα μάτια του με αντισηπτικό όποιος θέλει να μείνει "καθαρός" γιατί:

ΜεταγγίΖονται οι Ιοί, οι Λιποθυμίες, ο Πυρετός και οι Σκέψεις.......



~reflection~ είπε...

Ελένη

τα καζάνια ένα ένα ανάβουν
και το μεταλλικό γκλόπ της Τρομοκρατίας αρχίΖει να λιώνει....

Ο Χρόνος υπογράφει σύμμαχος των Επίμονων.....

και οι Φυλακές στους τοίχους τους φιλοξενούν το Σχέδιο ΔΡΑΣΗΣ....

Ένα ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ και η ΠΟΙΗΣΗ για κεί-ΝΟΥ-ς που ξέρουν να διαβάΖΟΥΝ....


~reflection~ είπε...

Φαίδων

η Επιγραφή του Καλοσωρίσματος είναι πονηρά γραμμένη... ;-))))

Ευγενικά ζητά να είναι απαλό το Βήμα του αναΓνώστη με την αιτιολόγηση πως πάνω στις λέξεις η ΟικοΔέσποινα έχει απλώσει την "μπουγάδα" της Ψυχής της........
μα όσο περνά ο Καιρός ακονίΖονται οι λέξεις.... γίνονται σπαθιά και πέτρες.... χαλίκια και πού και πού γροθιές Οργής ή Αγωνίας...

Οπότε, όσες φορές περάσεις επιΣκέπτης μπορείς να συγχρονίσεις το Βήμα του αποτυπώματός σου με τα decibel της Τσιγγάνικης Παραφωνίας μου,
γιατί πληροφορήθηκα πως..... το συντονισμένο Βήμα δύναται να προκαλέσει δονήσεις, που μπορούν να ισοπεδώσουν τα σάπια οικοδομήματα που φιλοξενούν τις πολυτελείς και πληθωρικές Αποφάσεις Εξαθλίωσης και Εκμετάλλευσης του Κόσμου...........

~reflection~ είπε...

Αγαπημένε μου Κωνσταντίνε

Σαν Κόσμημα Φορώ με αφοσίωση αυτό:

"Μένω γυμνή στο Κίτρινο, στο Μαύρο και στο Ρίγος...
Είναι το χρώμα της πληγής πιότερο που μου πάει...
Μια τρύπα ανοίγω στο λαιμό να στάξει μενταγιόν μου,
Κόκκινο, καταΚόκκινο να πάλλεται στο στήθος...

Μία γρατζουνιά φυτεύω γύρω από τον καρπό μου
βραχιόλι να 'χω κόκκινο, ρολόι των Λαθών μου...
Μία μαχαιριά στην πλάτη μου χορεύω, λιποθυμάω
και μες στο κρύο ντύνομαι το Χρώμα των Ερώτων...

Πώς τάχα με περίμενες να τρέξω να ξεφύγω?...
Αυτοκτονούν όλα τα ΠΡΙΝ και μένω με τα ΤΩΡΑ...
μένω με τα γινάτια μου γυμνή μέσα στην μπόρα...
Τρέχει το Έργο μου καρέ, τρέχει μου και ο Χρόνος
και ο Ζωγράφος διάλεξε χρώμα μου να 'ναι ο Δρόμος...

Είναι η ΖΩΗ μοδίστρα μου και ράβει, όλο ράβει...
Γυμνή είμαι, μα ντύνομαι Κόκκινο και Σκοτάδι...
Είναι η ΖΩΗ μοδίστρα μου και παίρνει μου τα μέτρα...
Όχι σαν τον Χάροντα, που ακίνητη με θέλει..
μα σαν τον Εραστή του ΝΟΥ, που όλο του ξεφεύγω
και στα παρασκήνια της Σκέψης τρέχει και με γυρεύει...

είναι η ΖΩΗ μοδίστρα μου και ράβει, όλο ράβει..."

και σαν moto Τσιγγάνικης Από-ΔΡΑΣΗΣ τραγουδάω παράφωνα ΑΥΤΟ:

"You may have my number, you can take my name
But you'll never have my heart"

SkyFall


P.S. οι Εκλεκτοί Φίλοι έχουν πολύτιμα Κομμάτια της Καρδιάς μου....

;-)))))

~reflection~ είπε...

Μαρία μου,

αυτοί οι Κρίκοι πολύτιμης ΕπΑφής είναι που θα μας δένουν άρρηκτα και όταν βρεθούμε άστεγοι έξω από τα κελιά που οι "Φύλακες" έχουν προΕτοιμάσει για μάς...

Αυτοί οι κρίκοι θα μας Δέ-ΝΟΥ-ν όταν θα βρεθούμε ΕΚΕΙ όπου οι Αλάνες του Νου θα ξεχειλίΖΟΥΝ Ελεύθερα τις Ιδέες τους σε Πράξεις Ζωής...

Christina είπε...

Πολύ μου άρεσε!!!

~reflection~ είπε...

Christina

Χαίρομαι που έχουμε αποδράσει από τους εγκλωβισμούς στην Ύλη και γοητευόμαστε από Κοσμήματα άυλων Υλικών, που δένουν το κούμπωμά τους βαθιά Μέσα μας...