Πώς να μιλήσω
για όσα δε λέγονται?
Πού να σε χαράξω
Λέξη Μικρή?...
Τόσο ανεπαίσθητη
και τόσο ευαίσθητη,
δε σ’ εμπιστεύομαι
σε καμία στιγμή!...
Είναι που τρέμεις
κι εγώ που φοβάμαι
μην ξεψυχήσεις
στου καιρού τη ρωγμή…
Μα να σε πνίξω,
πάλι λυπάμαι,
μες στης σιωπής μου
την υγρή πληγή…
Θα σε κρύψω
μες στα ποιήματα…
Μεταμορφωμένη
σε σταγόνας την πτώση…
και μόνο μπροστά
σε ματιών τα κύματα
υγρασίας συγκίνηση
θα σε αναγνώσει!...
Τόσο ανεπαίσθητη
και τόσο ευαίσθητη
Κι όμως το Είναι μου
έχεις διαβρώσει!...
Λέξη Μικρή..
τώρα εισχώρησες
στη ματιά του αναγνώστη!....
