Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Ιάσιμη



Η εικόνα μου νοσηλεύεται ΕΔΩ:
http://rebloggy.com/post/art-trippy-hippie-drugs-lsd-grunge-acid-girly-pastel-butterfly-surrealism-trippi/118875483128


Αδύναμη τόσο
που μόνο τα μάτια σηκώνουν
νοερά αντικείμενα
από το πάτωμα της σελίδας
προς το φεγγίτη του μυαλού.
Οι καλοί πωλητές ανακαλύπτουν
ενισχυμένες ιώσεις
για τα ακριβά αντιβιωτικά τους.
Είμαι πειραματόζωο.
Κόλλησα τον ιό
και όπως πάντα μ' ερωτεύτηκε ο Δαίμονας
και δε λέει να φύγει.
Ψήνομαι σ έναν πυρετό
που γράφει κόκκινα ποιήματα
στον πιο βαθύ μου ύπνο
-τιμωρία-
να μην τα θυμάμαι το πρωί.
Όλη μέρα συνταγές σε εκτέλεση.
Το βράδυ βγαίνει απ το στόμα μου
μια μολυσμένη αράδα
από μεταδιδόμενα ποιητικά νοσήματα.
Τίποτε ανίατο.
Όλοι οι στίχοι
μωράκια σε θερμοκοιτίδα
που θα γίνουν καλά.
Κι εγώ επίσης.
Μοιάζει να θέλω τη μαμά μου
τί ντροπή για μια μεγάλη Γυναίκα!
Με παίρνω αγκαλιά.
Πρέπει να κοιμηθώ.
Δεν ξέρω τί ώρα περνάνε οι γιατροί
μα σε λίγο
θα περάσει
με τις σειρήνες του ν' αναβοσβήνουν
ένας θάνατος
και θέλω να του ξεφύγω.