Η εικόνα μου προσκυνά τον εαυτό της εδώ:
http://rebloggy.com/post/hair-eyes-white-skin-neck-surreal-blond-pale/74983614275
φιλήσαν το φυλαχτό
που κατά καιρούς
κρεμούσε στην αλυσίδα της.
Ένα σταυρό,
τα χρόνια που πλανευόταν
απ' τους αγγέλους.
Μία σημαία,
τις εποχές που ήθελε να ανήκει.
Ένα σφυροδρέπανο,
τους καιρούς που διψούσε για επανάσταση.
Μία πεντάλφα,
όταν οργισμένη ξεπερνούσε τα όρια.
Όλα σύμβολα ματωμένα
χόρευαν πάνω στους νεκρούς
που τα ανέδειξαν
και το ασήμι τους
πότιζε με κόκκινες λίμνες
το λακκάκι του λαιμού της.
Όταν ολοκλήρωσαν το έργο τους
οι προσκυνητές
είχε μία ανίατη πληγή στο λαιμό
κι ένας λυγμός κρεμόταν
απ' την αλυσίδα της.
Αναλογίστηκε τις διαδρομές
που διέσχισε η πίστη της
και προδομένη από τον εαυτό της
αναζήτησε ένα σύμβολο δικό της
που δε ζητούσε αίμα
για να καταξιωθεί
ούτε οπαδούς
για να κυριαρχήσει.
Πέθανε με γυμνό λαιμό
αόρατο να κρέμεται
απ' την αλυσίδα,
φυλαχτό της,
το παιδικό Εγώ της.
