Κάστρο..

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Τις στιγμές απουσίας

χτίζω.

Κάθε χτύπος καρδιάς 

και νεκρού χρόνου

ένα θεμέλιο 

κι ένα ακόμη άγριο σκαλοπάτι

πιο πανοραμικό να γίνει

το Κάστρο.

Σκαλίζω το βράχο

να πάρει το σχήμα του Υποφέρω.

Κλειδώνομαι μέσα

και διορίζω δράκο τον Πόνο

να με φυλά

μην το σκάσω

και παραδοθώ ξανά.

Μαζεύω τις περιουσίες
σκάβω στ' απαγορευμένα μου δωμάτια
για όσα δεν ανακαλύφθηκαν ακόμη
και δίπλα τους
κρύβω τα κλεμμένα.

Κρύβομαι κι εγώ.

Θησαυρός γίνομαι.
Μύθος της φήμης του Υπάρχω,
μιας και μόνος
δεν Υπάρχει  κανείς
μέχρι να τον ανακαλύψουν
ξανά.

Όταν θα ρθεις

έλα πετώντας

μην σύρεις το βήμα ασθενικό

πάνω στο δρόμο.

Δεν υπάρχει δρόμος πια.

Όταν θα ρθεις

έλα Βασιλιάς

με όλο τον καλπασμό της Ψυχής σου.

Έλα Θεός

που αντέχει να δημιουργήσει 

τον Εαυτό του από την αρχή.

Οι δράκοι μου δεν προσκυνούν 

ανθρώπους.

Κι αν έχω χτίσει τόσο ψηλά
το Κάστρο μου

μην παραιτηθείς.

Εσύ ευθύνεσαι 

για το υψόμετρο της μοναξιάς μου

που αργείς να επιστρέψεις

κι όσο αργείς

όλο πιο καλά κρύβω τον Εαυτό μου.


_____________

Sebastião Salgado - When the mind isn't blind..

Στον τοίχο του 2ου ΓΕΛ Γιαννιτσών είναι γραμμένο με σπρέι το σύνθημα:
"The eyes are useless when the mind is blind"

Μπροστά σε όσα εθελοτυφλούν τα μάτια μας, εστιάζει ο φακός του Σεμπαστιάο Σαλγκάδο.

Ενόψει όλων όσων συμβαίνουν αναρωτιέμαι:

Αν ο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο ήταν εδώ, με το φακό του στραμμένο πάνω μας, τι τίτλο θα είχε το άλμπουμ με τις φωτογραφίες που θα τραβούσε από τις ζωές μας;

Ας το σκεφτούμε, γιατί οι Ζωές μας δεν είναι απλά ένα στιγμιότυπο στην αιωνιότητα, αλλά αβίαστα αποτελούν έναν αναπόσπαστο κρίκο της Ιστορίας. Μαύρο κεφάλαιο; Γκρι; Λευκό; Βρώμικο; Επαναλαμβανόμενο μοτίβο μιας προβλέψιμης αλήθειας;

Δεν είναι μόνο όσα χάνουμε. Είναι η Ζωή, που δεν μας συγχωρεί όταν την ξεπουλάμε κι όταν πηγαίνουμε κόντρα στη Φύση της.