Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017

Απομακρυσμένη Σάλα




Η εικόνα  μου αναδίδει τη μυρωδιά και τη μελωδία της εδώ:
https://gr.pinterest.com/pin/342344009146712375/


Στο άνοιγμα της πόρτας
το περίγραμμα της Γυναίκας
μονογραμμικό
δε χωρά ν' απορροφήσει
ούτε εισπνοή, ούτε αγάπη
ούτε θυμό, ούτε ευδαιμονία.

Δεν παραπλανεί
ούτε εγγυάται 
μόνο καλωσορίζει
κι αποχαιρετά.

Όλα τα χιλιόμετρα
και τα χρόνια
που μεσολαβούν από το άνοιγμα της πόρτας
ως την Επίσκεψη
στο κέντρο της απομακρυσμένης Σάλας
περπατημένα ούτε μία φορά.

Θνητά βήματα λιγοψυχούν
στους διαδρόμους αυτού του λαβυρίνθου
στον περίβολο της έπαυλης
όπου οι μυρωδιές μεθούν το χώρο
χωρίς ν' αποκαλύπτεται 
ποιος μαγειρεύει
και πού.

Η βιβλιοθήκη υπόσχεται πλούσιο δείπνο
μα σερβίρει άδεια πιάτα
και πρέπει να τα γεμίσεις με την ευφυΐα σου
υπερβαίνοντας την ανθρώπινη κούραση.

Η μουσική που παρεισδύει
μέσα στις μυρωδιές
δε δυναμώνει ποτέ.
Σε υποχρεώνει να δαμάσεις 
το λαχάνιασμα,
την καρδιά σου,
το βουητό μέσα σου.
Ο συγχρονισμός σου σε προδίδει.
Θνητός Εαυτός
σε Μεγαλειώδες Πλάνο.

Αμείλικτος ο άδειος από παρουσία χώρος
σε εξοργίζει,
σε εξορίζει.
Ξαναβρίσκεσαι στο άνοιγμα της πόρτας.
Το περίγραμμα της Γυναίκας 
σε ξεπροβοδίζει
καθώς στην απομακρυσμένη Σάλα
το Σώμα της 
αναδίδει πιο έντονη από ποτέ 
τη μεθυστική μυρωδιά και τη μουσική του
καλώντας σε να επιστρέψεις
για εκείνη την Ουσία των πραγμάτων
που δεν κατάφερες ακόμη να γευτείς.