ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
Το Αγόρι ήταν επαναστάτης, αντάρτης και ατίθασο...
Γνώρισε τον Ποιητή κι ερωτεύτηκε το Ποίημα. Θέλησε να μυηθεί στη Γραφή, μα η ανώριμη και απαίδευτη Σκέψη του τον πρόδωσε.
Γνώρισε τον Ζωγράφο κι ερωτεύτηκε τον Μεταμορφωτικό καμβά. Θέλησε να ζωγραφίσει, μα η άπειρη Ικανότητά του στις προσμείξεις αποχρώσεων τον πρόδωσε.
Γνώρισε τον Γλύπτη κι ερωτεύτηκε την τελειότητα του Αγάλματος. Θέλησε να σμιλεύσει, μα η εφηβική του αδεξιότητα πάνω στη λεπτομερή κίνηση τον πρόδωσε.
Το αγόρι ήταν ανυπόμονο. Πόθησε αυτοστιγμής να ρουφήξει Φως και Ιδέα... απογητεύτηκε... Ζήλεψε τον Καλλιτέχνη. Γέννησε μέσα του απομόνωση παράνομης Δράσης. Εγκλωβίστηκε στον απόηχο της αποτυχίας.
Παιδί... που ευκολα ενθουσιάζεται και θανάσιμα απογοητεύεται....Γέννησε παραβατικότητα.
Έγινε Κλέφτης Έργων Τέχνης...
Αυτοεκπαιδεύτηκε στη μαεστρία του Κλέφτη. Βελτιστοποιήθηκε με οδηγό το Φθόνο. Διεισδυτικά κι ανώνυμα... Υπόγεια και αθόρυβα... Ανεξιχνίαστα και αδιόρατα ολίσθαινε η Σκιά του μπρος στο Έργο...
Άχρονα.. με μελέτη σχεδιασμένη σε παγωμένο στιγμιότυπο μιας κομμένης ανάσας...ευλαβικά αποκαθήλωνε το Έργο από τον Ιερό Σταυρό της Λύτρωσης του Καλλιτέχνη!...
Η Ηδονή της παράνομης Κατοχής τον παρακινούσε να μεγαλώσει η Συλλογή με της Γνησιότητες... με τα αυθεντικά αποτυπώματα... και τα πανάκριβα μοτίβα πρωτόλειας Σκέψης του Καλλιτέχνη- κι ας εμπεριείχαν ψεγάδια Τελειότητας στο πλέγμα Ανθρώπινης και Καλλιτεχνικής Δυνατότητας....
Τις νύχτες άναβε μανουάλια... με προσευχές αμαρτωλού θαύμαζε τ' άριστουργήματα...
Ένας αυτόνομος Ιδιωτικός κόσμος μες στον κόσμο.... Η Ζωή που γεννιέται, σπαρταρά, υποφέρει, μαγεύεται κάτω από το χέρι του Καλλιτέχνη, τώρα του ανήκει...
Κλεμμένη Ζωή.. πιο πολύτιμη απ' τη χαρισμένη.....
Δίπλα σε Καθρέφτες παραποιημένων Ειδώλων ζωντάνευε τα θέματα των Έργων και συνομιλούσε αιώνες με τ' αγαλματινα Σώματα της εγκλωβισμένης κίνησης.... Του πρόσφεραν Επιβεβαίωση Αξίας.... τους χάριζε Μυστικά Φυλακισμένων Επιθυμιών....
...
Ώσπου εμφανίστηκε ο Ελεύθερος Καλλιτέχνης...
αυτός που δε φυλάκιζε τα Έργα του ...
που δεν αιχμαλώτιζε την Ιδέα με κατοχυρωμένα Συμβόλαια Γνησιότητας...
που Υπέγραφε τα Έργα του αόριστα με ένα Άλφα....
Πρώτο Α....
Απαρχή..
ίσως Ανιδιοτέλεια...
ίσως Αριστουργηματική Αφιέρωση Αγνής Αποτύπωσης βΑθιάς Ανάγκης......
Εκείνος καλλιτεχνούσε, γιατί δεν μπορούσε ν'ανασάνει έξω από το Έργο...
Χάριζε το Αποτύπωμα...
και πως να κλέψεις κάτι που χαρίζεται?...
Αναίρεσε τον ΑυτοΣκοπό του ο Κλέφτης. Ως τώρα έκλεβε ότι ΔΕΝ έπρεπε να απωλεσθεί!... ότι φυλασσόταν Ιερά για να μην υποπέσει σε κλοπή!!!
Ζούσε βιωματικά δύο Ηδονές:
μία της παραβίασης των Υψηλών Μέτρων Προστασίας
και μία της παράνομης κρυφής Κατοχής...
Έβαλε σκοπό να γνωρίσει τον Ελεύθερο Καλλιτέχνη.
Έψαξε το Εργαστήρι του.
Εκείνος δημιουργούσε στην Ύπαιθρο. Μ'ένα χιτώνα διάτρητο στο Φως της Αυθεντικότητας, που συγχρονίζεται με τη Φύση των Πραγματων.... Με ένα ραβδί στο χέρι, αντί για πένα ή πινέλο...
Με καμβά και λευκή σελίδα αποτύπωσης έναν Ορίζοντα μιας Φύσης μόνιμα Εγκυμονούσας...
Πως να κλέψεις τη Φύση?....
Το αγόρι ασκήτεψε μαζί του...
Ένιωσε πως όσα κατείχε στα Υπόγεια της Παρανομίας του δεν ήταν αυθεντικότητες... ήταν προσομοιώσεις Αλήθειας.. ήταν πρώτη φτωχή απομίμηση Ζωής.....
Είδε πίσω από τα Έργα...
είδε την Ανάγκη...
είδε το Θάνατο του Καλλιτέχνη και ένιωσε πως Έξω από το Θάνατο ο καλιτέχνης αδυνατεί να Ζήσει...
είδε την Απομόνωση και την πτώση του στο Βωμό της ολοκληρωτικής Αφιέρωσης στη Μεγάλη Ιδέα...
Ένιωσε ρίγος...
τώρα πια δεν είχε νόημα η Κλοπή!
τώρα λαχτάρησε ν'αποκτήσει την Πηγή...
το Κίνητρο...
τη γενεσιουργό Αιτία των Πάντων....
Δεν πόθησε Ξένες Αιτίες...
Κλείστηκε μέσα του...
Δολοφονήθηκε από τα κλοπιμαία του..
Ξαναγεννήθηκε...
Αγνός...
Αμόλυντος...
και το Κίνητρο του χαρίστηκε αυτόβουλα...
Τότε το Αγόρι άρχισε
να γράφει
να ζωγραφίζει
να σμιλεύει
πάνω
στο Φως
στον Άνεμο
στη Φλόγα...
και ο Κλέφτης έγινε Διάδοχος του Ελεύθερου Καλλιτέχνη.....
