ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
Πλησίασα αθόρυβα...
για να μη με αντιληφθεί η μνήμη..
Ήθελα απλά ν'αφουγκραστώ την ιδιάζουσα τεχνοτροπία με την οποία ενεργοποιεί τη νοσταλγία.
Είχα ακούσει ότι δρα αφαιρετικά.
Εστιάζει στην ουσία.
Δουλεύει με ωραιοποιήσεις πάνω στο αντικείμενο εστίασης.
Μα, στο εργαστήρι που βαλσαμώνονται οι στιγμές
άγγιξα με το επίμονο φως του περίεργου βλέμματος
το παράξενο τέχνασμα.
Η μνήμη κάποιες φορές λειτουργεί προσθετικά.
Στο χημείο των συναισθημάτων
μπερδεύει τα αρώματα..
Προσθέτει γιασεμί της τρυφερότητας
και στάλες παραισθησιογόνου αψέντι.
και μέσα στα νέφη των αναθυμιάσεων αρχίζει η παλίρροια:
Η στιγμή μεγεθύνεται υπό το κύρτωμα της ανάγκης για κορυφώσεις...
επιμηκύνονται οι συγκινήσεις
βαθαίνει το Συναίσθημα
και το παλιρροιακό κύμα της νοσταλγίας ποτίζει το σώμα με πολλαπλάσια αισθήσεων.
Η ένταση του ρίγους αγγίζει τον πόνο ηλεκτρικής εκκένωσης.
Η γεύση απλώνει στους στοματικούς αδένες στάλες εθισμού
κι ο ουρανίσκος, ευαίσθητος στους πειραματισμούς, αφήνεται στο παιχνίδι με τα κύματα.
Η αφή μιμείται υγρασία, που απορροφάται με ανάγκης ταχύτητα από έδαφος ξηρασίας.
Η επιθυμία ανεβάζει τη στάθμη της πάνω από το σημείο πνιγμού.
Το σκηνικό, ολοκλήρωμα παλίρροιας
σε χέρια βρεφικής βαρκάδας
στον αχανή ωκεανό των αισθήσεων.
Κοιτάζω κι αναρωτιέμαι:
Εγώ έζησα αυτόν τον πνιγμό;
Μην εμπιστεύεσαι και μην επενδύεις στη μνήμη μου...
Κάνει αλχημείες.
Λειτουργεί προσθετικά και πάντα θυμάται περισσότερα απ' όσα ειπώθηκαν,
περισσότερα απ' όσα έγιναν.
Πίνει συναίσθημα
και μεθυσμένη γεμίζει τα εργαστήριά της με παλίρροιες...
