Ημέρα Δεύτερη. Αποφασίστηκε κατ' οίκον περιορισμός. Οι έξω
δρόμοι άδειασαν. Στους διαύλους των οπτικών ινών μποτιλιαρίσματα, σύγχυση,
συγκρούσεις, ουρλιαχτά, δεν χωρούν οι σκέψεις στην κωδικοποίηση Unicode.
Ψηφιακός υπερπληθυσμός. Το βουητό επιμένει. Το Συμβούλιο κεκλεισμένων θυρών
πήρε αποτελεσματικές αποφάσεις και ο Εκτελεστής άρχισε να αποσυνδέει βύσματα.
Εκτός διαδικτύου οι πιο ταραχώδεις περιοχές. Νησιά του Αιγαίου, Εξάρχεια,
Πάτρα. Θα ακολουθήσουν όσοι δεν συμμορφώνονται με τις απαγορεύσεις των Οργάνων
που αποβλέπουν στο Κοινό Καλό, με τις ψηφιακές ώρες κοινής ησυχίας, με το
φρασεολόγιο που ψηφίστηκε.
Φτερνίζομαι ακατάπαυστα. Με έπιασε πάλι η ανοιξιάτικη
αλλεργία μου σε οτιδήποτε μένει σάπιο και δεν λέει ν' ανθίσει. Μένω σπίτι. Ήσυχη. Απόμακρη. Ακίνδυνη. Σίγουρα νοσώ από
κάτι, που μάλλον δεν έχει ταυτοποιηθεί με τις λίστες των επίσημων ιών τους.
Πρωινή μου διάγνωση: Είμαι καλά εδώ στον Cat οίκον περιορισμό μου. Τραβήξτε το βύσμα μου. Θέλω να μάθω ν' αναπνέω, να μιλάω, να
γράφω χωρίς να υπάρχει κανείς στην άλλη άκρη της γραμμής να μ' ακούσει. Τότε,
ίσως απαλλαγώ απ' όλα μου τα συμπτώματα και υγιής αρχίσω να υπάρχω από την αρχή.
