Κρατούσε το κεφάλι του
σιδερένια σφαίρα
που κρεμόταν
μ' έναν άθραυστο ομφάλιο λώρο
από κρίκους αλυσιδωτών σκέψεων
σαν αυτοκτονικός βράχος
απ' το λαιμό του
κι εκεί που έλεγες
ολόκληρος θα βουλιάξει από το βάρος
σε υπόγειο κελί ή τάφο
γινόταν μπαλόνι η σφαίρα από ήλιο
άδειαζαν οι κάλυκες το μπαρούτι τους
τα χέρια κολυμπούσαν δίχως βαρύτητα
και παλιμπαιδίζοντας ο αυτόχειρας ισοβίτης
αθωωνόταν αιωρούμενος
στη μέση ενός παιδικού πάρτυ γενεθλίων
που αντί για χρόνια
μετρούσε και γιόρταζε
ήττες, τραύματα και άρνηση παραίτησης.
