Μεταμορφώθηκαν οι Απαιτήσεις...
Ρεαλισμός που εκπληρώνει, δεν Υφίσταται..
και θυμήθηκα ξανα τα Ξόρκια μου...
Στο Σεληνιακό Τοπίο των Ψευδαισθήσεων
ένα στιχάκι παράνομης μαγείας
εκτινάσσει τις Επιθυμίες στο Κατακόρυφο της Άνω Διαδρομής...
Εκει που είχα οραματιστεί να Κατακτήσουμε τον Κόσμο..
να σε φιλοξενήσω Εντός μου...
με ένα άγγιγμα να ταράξουμε τις Θάλασσες...
να στερεοποιήσουμε υγρασίες και να φτιάξουμε Ιδιόκτητα Νησιά...
Τώρα σε ψάχνω..
Κρυμμένος σε μία Αναστάτωση, μία Αδυναμία..
μα στα μάτια μου παντα Προβάλεις Κυρίαρχος..
Ετσι σε Θέλουν οι Αισθήσεις...
Μην κλεινεις τα ματια..
μην τα χαμηλώνεις απ'το Ουράνιο Στερέωμα...
το ξόρκι θα πιάσει..
είμαστε καταδικασμένοι να πιάσει...
Τα Βράδια γυρνώ στους Δρόμους της Γειτονιάς σου
φορωντας για ρούχα ενθύμια Μέλλοντος
και σε ψάχνω
μέσα σε μιας Ιδανικής Συγκυρίας της παρόρμηση
να γίνουν τ' Αδύνατα Δυνατά....
κι αν όχι με τη Φυσική Επιστημών,
τότε με Μεταφυσική Αθεράπευτων Οραματιστών....
παλι....
μειναμε Εγω κι Εσυ...
μα σε άλλο Τοπίο....
αλλαξαμε Έργο, μάτια μου.....
Σεληνιαστήκαμε Επιτυχώς.....
