που ξαποσταίνει θαρρείς
ακουμπώντας στην άκρη του κόσμου σου
με το λερωμένο χέρι του
από τα φτηνά νομίσματα
που εναποθέτεις μ' ανωτερότητα
στην παλάμη του
νιώθει τον ίλιγγο
από τις υπόγειες σεισμικές δονήσεις
των πολιτειών σου
το ράγισμα στα θεμέλια της ζωής σου
κι απορεί με την άγνοια που δηλώνεις
μπρος στα φονικά ρίχτερ
που πλησιάζουν
σαν οι επιστήμονές σου
πληρωμένοι ν' αποσιωπούν τον κίνδυνο
ενώ τ' άγρια θηρία
τον διαισθάνονται και προστατεύουν
με τόση τρυφερότητα τη φωλιά τους.
Αν θα 'χει ένα αύριο
αυτός ο κόσμος
θα το χρωστά στο ατόφιο ίχνος
που κρύβει στο βήμα του ο ζητιάνος
που ποτέ δεν πληρώθηκε
για να υποκριθεί τελειότητα
και ποτέ δεν υπήρξε κατ' ουσίαν φτωχός
υποκρίθηκε τον άπορο
για να σαρκάσει το μετέωρο άλμα σου
στο κενό της ματαιότητας
κι ας γνωρίζει πως πλέον δε διδάσκεσαι
τα ηθικά κεφάλαια του σαρκασμού..
