Μην πιστέψεις πως είναι όλα αθώα. Τα βράδια η σιωπή αγριεύει, τα έπιπλα στο ακίνητο σπίτι ζωντανεύουν, μετακινούνται ανεπαίσθητα παίζοντας με την υποψία σου και τρελαίνοντας τη βεβαιότητα. "Κουνήθηκε.... δεν κουνήθηκε.." Οι τοίχοι πλησιάζουν και τ αυτιά τους συνδέουν σε μεγάφωνα τη σκέψη σου. Τα φώτα σε σκανάρουν. Τεράστια μάτια που ενημερώνουν για τις κινήσεις και το στίγμα σου. (Ποιον..?) Οι καλωδιακές εγκαταστάσεις, αρτηρίες με εκείνο το ψυχρό αίμα των ηλεκτρονίων τους, τροφοδοτούν το ρομποτοειδές που σε καταβροχθίζει. Κάθε δωμάτιο κι ένα ζωτικό όργανο. Ο διάδρομος, ο οισοφάγος. Το υπνοδωμάτιο, το στομάχι. Μην τρως αργά τη νύχτα. Και μην τρώγεσαι. Η υγρασία της ατμόσφαιρας βοηθά στην πέψη σου. Κουλουριάζεσαι στο κρεβάτι, έτοιμη για αποσύνθεση. Ως το πρωί θα σε έχει ξεβράσει το κύμα στην.... επόμενη μέρα. Το wifi ενεργό ανακοινώνει στους πάντες την παρουσία σου. Είσαι Εσύ, μα ποτέ η ίδια. Το σπίτι σου τα πρωινά είναι στη θέση του, μ όλα τα έπιπλα και τα ηλεκτρικά του, μα ποτέ το ίδιο. Προσποιείσαι πως δεν έγινε τίποτε χθες. Βγαίνεις, κλειδώνεις και εμφανίζεσαι στον κόσμο, που μοιάζει ίδιος, μα δεν είναι ποτέ όπως τον άφησες πριν τη χθεσινή σου αϋπνία.
Μη διαβάζεις πολύ. Καταστρέφεις την πραγματικότητα με υπερβάσεις και τις κυριολεξίες με αλληγορία. Μοιάζεις εξωγήινη σαν σε παρατηρήσει κάποιος από κοντά. Είναι απλά τα πράγματα. Στις αϋπνίες να μετράς προβατάκια. Πάψε να ψηλαφείς τ αόρατα, τ αθόρυβα και τις σκιές του μυαλού σου. Τρομάζεις τους γείτονες που σε παρακολουθούν απ τις μπαλκονόπορτες. Ηρέμησε. Δεν αγριεύει η σιωπή. Δεν ζωντανεύουν τα έπιπλα. Δεν μετακινούνται οι τοίχοι. Ούτε έχουν αυτιά. Δεν σε καταπίνει το δωμάτιο. Βγες τώρα ήσυχα από την οθόνη του κινητού και πήγαινε για ύπνο. Ο διάδρομος είναι ασφαλής. Απενεργοποίησε το wifi να μείνουμε οι δυο μας. Θα έρθεις.... ή.....με φοβάσαι...?
