Με το ράμφος οι ΑετόΜορφοι
τσιμπάνε φλόγες
από εστίες Αστέγων
ΚάρΒΟΥΝΑ Βουνά
ΟροΣειρές
ΟΡΟθετικών στην
Φτώχεια Κόσμων
κι όμως ΔΕΝ
μολύνονται…
εμβολιάΖΟΥΝ το αίμα
με γινάτι…
Φιλεύομαι στο Δρόμο
με μίας Καρδιάς το πρόΓευμα,
με μιας Σκέψης το Λάδι
και τρώω με τα Χέρια…
ΣκουπίΖΩ το στόμα μου
στην κάπα του Επαναστάτη.
Κοινωνώ στην Εκκλησία
του Λαού.
Αγιάζομαι με αίμα
Δικαιοσύνης.
Εξομολογούμαι για όσα
θα κάνω.
Ο Ουρανός φλέγεται
γιατί οι ΑετόΜορφοι
αμολούν τις ΨΥΧΕΣ τους
στο ΦΩΣ
την ώρα που τα Κορμιά
των Νεκρών συνΑνθρώπων
στιβάζονται στα Δάση
των οικοδομημένων
τετραγώνων…
Την ίδια ώρα
Εμείς Μωρό μου
Εμείς Μωρό μου
ερωτευόμαστε
και γεννάμε τα Παιδιά
μας
στο Δ-aSOS,
όπου οι Άγριοι προασπίζονται
το Ένα Φιλί,
την Μία Αγκαλιά,
τη Ζωή του νεοΓέννητου
και τον αξιοπρεπή Θάνατο
των Ηρώων.
Σ’ εκείνο το Δ-aSOS που απλώνει
τις πλεγμένες με τις φλέβες
μας φυλλωσιές του
κάτω από τον Ουρανό
που φλέγεται.
Εκεί όπου το SOS
Έχει χρονική μονο μετάφραση:
Sήμερα
Oχι αύριο
SΗΜΕΡΑ…