Σε μία εποχή που επαναπροσδιορίζει τον εαυτό της, που γκρεμίζει στερεότυπα, που αναγνωρίζει τα λάθη της ακόμη κι όταν επιμένει σ' αυτά, που αλλάζει τις προτεραιότητές της και επαναδοκιμάζει την ισχύ των αξιών της, που έχει φανατικούς να υπερασπίζονται όσα δοκιμάστηκαν κι απέτυχαν και οραματιστές που μιλούν για ένα ενοποιημένο αύριο..σ' αυτήν την αμφιλεγόμενη εποχή με ρωτάς αν είμαι Γυναίκα ή Άντρας.
Μού χρεώνεις το βιολογικό μου φύλο, τις μάχες που δόθηκαν για να κερδίσω ισότητα και θέλεις ν' ακολουθώ το ρεύμα γιορτάζοντας την γυναικεία μου φύση.
Αν με μελετούσες μ' ενδιαφέρον θα διαπίστωνες πως δεν είμαι απλά Γυναίκα. Έχω τεράστια γονιδιακή κληρονομιά απ' τον μπαμπά μου. Μυϊκή, εγκεφαλική που ξεπερνά το όριο αγύριστου κεφαλιού, ορθολογιστική στη δομή μαθηματικού αλγορίθμου. Εξοικειώνομαι με την χρήση των εργαλείων και παθιάζομαι με τ' αποτέλεσμα. Δεν περιορίζομαι, δεν δέχομαι οδηγίες και ο αρσενικός εαυτός μου έχει έναν τρόπο να δίνει τουλάχιστον μία λύση στα προβλήματα, που όταν προκύπτουν κλείνομαι στην σπηλιά μου, δεν δέχομαι επισκέψεις, δεν συζητώ, δεν αλληλεπιδρώ μέχρι να λυθεί ο κόμπος μου. Δεν έχω πάει φαντάρος, μα οργανώνω στρατιές μέσα μου κι έχω ροπή στις μάχες.
Και στον αντίποδα είμαι Γυναίκα. Ευαίσθητη, τρυφερή, κυοφορούσα, προστατευτική, μητρική. Περιθάλπτω τις πληγές και τα παιδικά τραύματα. Κάθομαι ν' ακούσω τον εσωτερικό λυγμό του ανθρώπου δίχως να τον κρίνω. Όλα τα παιδιά της Γης είναι παιδιά μου κι όλοι οι ενήλικες στα μάτια μου είναι δύστροπα παιδιά που χρειάζονται αγάπη.
Και μέσα στην διπολική μου φύση, σ' αυτό το εμφύλο γιν γιανγκ που βιώνω μέσα μου, παρουσιάζω την ανατομία μου και σού αποδεικνύω πως δεν φτιάχτηκα από το πλευρό κανενός άντρα. Είμαι αυτοτελής, όπως ο κάθε άνθρωπος μέσα στη μοναδικότητά του. Αντιμάχομαι την πατριαρχική νοοτροπία και τα κατάλοιπά της, όπως και κάθε είδους μητριατρικής αυστηρότητας που την μιμείται.
Δεν χωράω στα προνόμια που μού παραχωρήσατε για ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, στη δουλειά, στο ψηφίζειν και ψηφίζεσθαι, στη Ζωή, ενώ επιμένετε σε έναν αρσενικά ανθρωποκεντρικό Θεό Πατέρα, Δημιουργό και Κριτή των πάντων. Δεν χωράω μέσα στο αρσενικό ουσιαστικό του Ανθρώπου. Ίσως να μην είμαι απλά και μόνο άνθρωπος. Ίσως να 'μαι, όπως κι εσύ, απ' το υλικό των άστρων, μία σύνθεση αρχαίας συμπαντικής μνήμης που πειραματίζεται στους συνδυασμούς των γονιδίων και των βασικών χημικών στοιχείων δημιουργίας της Ζωής και στην κλίμακα με άκρα την απόλυτη Αρρενωπότητα και την απόλυτη Θηλυκότητα να ταλαντεύομαι κάπου στη μέση, με τα θηλυκά και τ' αρσενικά χαρακτηριστικά μου να εναλλάσσονται ανάλογα με τις συνθήκες και συγκυρίες της Ζωής μου... και δεν χρειάζομαι υπενθυμίσεις επετείων για να μην ξεχνώ να αγωνίζομαι για να με αποδέχεστε, να με σέβεστε, να μού δίνετε ίσες ευκαιρίες και να με αγαπάτε όπως είμαι.
