φοβάμαι τα κεφαλαία γράμματα
η σκιά τους ταΐζει τη γλώσσα μου
με κείνο το σκληρό χώμα
που απορροφά ουρλιαχτά νεκρών
για να θεριεύουν οι ρίζες τους
πάνω από την παιδική φωνή μου
η έντασή τους τρομοκρατεί τις σιωπές μου
και μαζί τους φοβάμαι και τις τελείες
που υποχρεώνουν τις προτάσεις να κεφαλαιοποιούν
το πρώτο τους γράμμα
σε χαρτονομίσματα ακριβής αξίας φθόγγων
τη στιγμή που ο λυγμός μου
δεν έχει κεφάλαιο
για να επιβαρυνθεί κι άλλο υψόμετρο
ωμής διαπραγμάτευσης.
Σ' αυτήν την πόλη
γέμισε η αγορά καλλιτεχνικές επιγραφές
κλειστών καταστημάτων
με τα κεφαλαία τους κεφάλαια χρεωμένα
κι εγώ
ακέφαλη και πεζή
σαν τα ψιλά γράμματα μιας καταδικαστικής
και αιώνιας σύμβασης
δε διαβάζομαι στην ώρα μου
παρά ετεροχρονισμένα ξυπνώ από τον ύπνο μου
και υπενθυμίζω
την τραγικότητα των Κεφαλαίων
και υποκεφαλαίων
του ενυπόγραφου παρόντος
