Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

Δρομέας




Η εικόνα μου συναγωνίζεται τον εαυτό της ΕΔΩ:
http://freedesignfile.com/63366-set-of-running-people-vector-02/


Άπλωσα το χάρτη
και λαχάνιαζα με δρασκελιές
τα δάχτυλα
καλπάζοντας πάνω από τα βουνά
σ' έναν μετ' εμποδίων αγώνα
προς το σύννεφο.

Βιάστηκα να τερματίσω
τον κάθε αγώνα μου
κι όλο έτρεχε το κείμενο της Ζωής μου
κι έμενα πίσω από το είδωλό μου
που ανέβαζε παλμούς
ξήλωνε τη σκιά του
έραβε διαχωριστική γραμμή στο χωματόδρομο
και προσευχόταν για βροχή
καθώς στέγνωνε στο φως του χρόνου
το δέρμα μου.

Έτρεχε ο δρομέας
κι ο ταχογράφος μου
έγραφε χιλιόμετρα και βιογραφία.
Κόντευα στον κεραυνό
δε γυρνούσα να κοιτάξω πίσω.
Μία φωτιά κι ένα λουλούδι
φύτρωσαν στο σημείο εκκίνησης
πάνω στο ίχνος μου
σκαρφάλωσαν ως το Θεό
τυλίγοντας σπίθες και ρίζες
στον αστράγαλο
και στην πατούσα μου.

Είχα το στίγμα του αγγελιοφόρου
έτρεχα κάθε πρωί
πριν ξυπνήσει η πόλη
να διαμοιράσω στο κατώφλι των Ανθρώπων
το μήνυμα της Δια Βίου Εκκίνησης.
Ήθελα να νικήσω το ενδεχόμενο
του πρόωρου θανάτου των Ανθρώπων
που μετριούνται ασάλευτοι και νεκροί
στα καφενεία της παγκόσμιας Αδράνειας.