Αυτός γυμνός, με μάτια κλειστά, στάθηκε μπρος στην λεία επιφάνεια του καθρέφτη. Δίπλα του ο διορισμένος μεταφραστής των σχημάτων τού περιέγραφε το είδωλό του.
"Είσαι μικρού αναστήματος. Ράτσας κοινής ευρωπαϊκής. Δεν έχεις διακριτικό σημάδι. Προβλέψιμες αναλογίες. Συνηθισμένοι χρωματικοί συνδυασμοί."
Και συνέχισε το έργο του ο μεταφραστής εμβαθύνοντας:
"Η ανατομία σου συνταιριάζει με την ήρεμη ψυχολογία της μάζας. Επιδιώκεις να ανήκεις και νιώθεις ασφάλεια και πληρότητα μέσα στο σύνολο. Οι χαλαροί μύες σου δηλώνουν πως αποφεύγεις μάχες, καβγάδες, συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις. Το πλαδαρό σου δέρμα εκφράζει μια προτίμηση στην ακινησία. Η στενή σου πλάτη δηλώνει πως αφήνεσαι στο ρεύμα και δεν γνωρίζεις κολύμπι. Τα προχείρως χτενισμένα σου μαλλιά μαρτυρούν μια χαλαρότητα κι έναν ωχαδερφισμό στα πρώιμα στάδιά του, θεμιτό και διόλου επικίνδυνο για την κοινωνία όπου ζεις. Τα γεμάτα σφραγίσματα κίτρινα δόντια σου δηλώνουν εθισμό στον καφέ, στο τσιγάρο, στα γλυκά. Τρόπος ζωής, όπως όλων των ομοίων σου. Η ρυτίδα στο τσάκρα του μετώπου εκφράζει την ρίζα ενός υπόγειου άγχους, που το νικάς θάβοντάς το διαμοιρασμένο μέσα στο αυλάκι των ρυτίδων του προσώπου σου. Τα μικρά σου αυτιά συλλαμβάνουν ήχους χαμηλών decibels. Είσαι ευτυχής. Ο βρυχηθμός μεγάλων γεγονότων δεν σ αγγίζει. Ανήκεις στη ράτσα των ήρεμων ανθρώπων που δεν δημιουργούν προβλήματα, στον διπλανό, στην κοινωνία, στον ίδιο τον εαυτό τους."
Ο διορισμένος μεταφραστής τελείωσε επιτυχώς το έργο του, μα λίγο πριν πείσει τον αποδέκτη του, ο καθρεφτιζόμενος ανθρωπάκος με μία αιφνιδιαστική αποφασιστικότητα.. άνοιξε τα μάτια του..
